Οι κατσαρίδες και η Παναγιωταρέα
Η μεταμεσονύχτια μάχη μου με μια κατσαρίδα στέφτηκε τελικά από επιτυχία. Την σκότωσα με μια παντόφλα και ήσυχος γύρισα να κοιμηθώ, όταν έπεσα πάνω σε μια άλλη, που σε πείσμα των παγίδων που είχε στήσει η κόρη μου για να τις εξολοθρεύσει έκανε και αυτή τη βόλτα της.
Συμπέρασμα: Είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι θα εξολοθρεύσει αυτό το αποκρουστικό ζωύφιο που οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι θα επιβιώσει και μετά από έναν πυρηνικό όλεθρο.
Παρομοίως το ίδιο συμβαίνει και με τις κομματικές κατσαρίδες όλων των αποχρώσεων, που παρασιτούν στις κουζίνες και στα δωμάτια της εξουσίας και έχουν στόχο κυβερνητικά αξιώματα.
Θα υπάρχουν στον αιώνα τον άπαντα!
Γιατί η Παναγιωταρέα και κάθε Παναγιωταρέα υπάρχει για να μας αποδεικνύει ότι είναι στο DNA κάθε εξουσίας να παράγει και να αναπαράγει κάθε μορφής κατσαρίδες, γιατί χωρίς αυτό το είδος πώς θα υπήρχε ως εξουσία;
Οπότε φίλοι μου, τι απομένει;
Να εξολοθρεύσουμε τις κατσαρίδες αλά Παναγιωταρέα ή την ίδια την εξουσία;
Ουτοπικό και το ένα και το άλλο…
