Παναγιώτης Τζανετής
Οι κακές γλώσσες λένε πως οι δημοσκοπήσεις σου βρίσκουν ό,τι πληρώσεις. Ακόμη απλούστερα γίνονται τα πράγματα, όταν δεν υπάρχει μετρήσιμο γεγονός στον ορίζοντα. Αν μετράει κανείς απλώς την δημοφιλία υπουργών προφανώς δεν προβλέπεται κάποια αντικειμενική μέτρηση-διάψευση, οπότε μπορεί να λέει άφοβα ό,τι θέλει. Γιατί πατώνουν σήμερα όλοι οι Σαμαρικοί υπουργοί και πρωτεύουν νεοεισελθέντες; Γιατί η κυβερνώσα παράταξη προτιμά διάφορα φερτά υλικά κι όχι τους δικούς της; Όσοι υποψιάζονται κάποια χειραγώγηση, σκέφτονται, λόγω τεχνογνωσίας, τον κ. Θεοδωρικάκο. Υποπτεύονται ότι ο κ υπουργός βγάζει πρώτο τον εαυτό του.
Όμως ο σκηνοθέτης της επιμελημένης παρουσίας του κ Μητσοτάκη παρέλαβε έναν επικεφαλής που κανένας δεν τον θεωρούσε ηγέτη, ούτε καν οι στενοί συγγενείς του. Βασίστηκε στην αποδόμηση του αντιπάλου, παρουσιάζοντας τον ως μια αναγκαία λύση για την «απαλλαγή» και αφού τα κατάφερε σ’ αυτό, αμέσως μετά άρχισε να φιλοτεχνεί την εικόνα του Μωυσέως. Στην καλή ανατροφή, στο Κολλέγιο, στο Χάρβαρντ και στην προφορά Βοστώνης προστέθηκαν σταδιακά ο αποτελεσματικός manager, με το «επιτελικό» του κράτος, που κυβερνά ολομόναχος του ένα κόμμα-τριχοτομημένο. Να φανταστείτε ότι προ κρισίμων αποφάσεων αποσύρεται στο βουνό, σαν τον Μωυσή…
Η προεδρική φρουρά αυτού του ηγέτη δεν πρέπει να αποτελείται από ιθαγενείς, για να διασφαλίζεται η αφοσίωση της, να νοιώθουν ότι χωρίς αυτόν θα εκμηδενιζόταν αυτομάτως. Μιλάμε για μια φρουρά «Βαυαρών» με λίγα μέλη της οικογένειας και πολλούς φερτούς. Ως διακωμώδηση των συγχρόνων θεωριών περί επιτελικού κράτους, που υπονοεί αποκλειστικά επιτελικές δραστηριότητες, θεσπίστηκε κάτι συγκεντρωτικό και παρεμβατικό, όπως τα πεντοχίλιαρα του κ Πέτσα.
Υπήρξε επίσης ο πιο συναινετικός όλων των υπουργών. Ήπιος, ευγενής, πάντα περιποιημένος, περίπου σαν απόφοιτος κι αυτός του Κολλεγίου των αρίστων. Ενας κομμουνιστο – σοσιαλιστο – δεξιός εξαιρετικά ευέλικτος (από τον Μίμη στη Μιμή, από τον Λαλιώτη στο Σημίτη και από τον Κυριάκο πού;) Είναι κεντρώος κι όχι κάποιος τιποτόφρονας. Αφήστε την πολυετή υπηρεσία στο μιντιακό κατεστημένο του MEGA, του Πρετεντέρη, της GPO και του …. συνεταίρου του με την αριστερή γενειάδα.
Τον ξεχάσαμε ανώνυμο επίτηδες, γιατί η ΕφΣυν που τον θυμήθηκε, έφαγε ήδη ένα εξώδικο και έπεται μια αγωγή με το εξωφρενικό αίτημα να μην μεταδίδει τις «ψευδείς» ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ κι αντιθέτως να αναμεταδίδει τα δελτία του ΣΚΑΙ … αλλιώς εντός 10ημέρου κλπ. κλπ. Η εφημερίδα θύμισε ότι υπήρξε συνεταίρος του κυρίου …με τα βοσκοτόπια, παρουσιάζοντας τον «κτηματία» με την γενειάδα ανάμεσα στους κ Λοβέρδο, δικηγόρο του και αφοσιωμένο στην πολιτική ηθική, και Θεοδωρικάκο, που φέρεται θιγείς. Η εφημερίδα κατηγορείται ότι «απέκρυψε» πως ο συνεργάτης διέθετε κι άλλες εταιρείες χωρίς τον κ. υπουργό.
Στην εν λόγω τριάδα ένα κοινό στοιχείο είναι ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Διέπρεψαν και οι τρεις τους επί μακρόν, σε διαφορετικούς ρόλους, και σήμερα διαιωνίζουν το αλήστου μνήμης πνεύμα του σε κρίσιμα θεσμικά θέματα όπως της κας Τουλουπάκη, των απειλών προς τις λιγοστές αντιπολιτευόμενες εφημερίδες και κυρίως στην αναδρομική επιδιόρθωση των γεγονότων. Γι αυτό, κι εμείς ‘ξεχνάμε’ πως λεγόταν ο συνέταιρος και τονίζουμε πως ναι, βεβαίως έκανε και άλλες δουλειές κρυφά!
Πού να μπλέκεις τώρα με ακραία κεντρώους τύπους.
Μια ζωή σαν σινεμά
Γεννήθηκε επί Γεωργίου Παπανδρέου του γέρου κι έτσι έπεσε πάνω στην αποστασία, ως πρώτο κύμα του μητσοτακέικου. Το περιπαικτικό άσμα των ημερών μιλούσε για κάποιον που από το βουνό και την αριστερά περνούσε στο κέντρο και δια της αποστασίας έφθανε δεξιά. Το γιουπι-για-για αποδείχτηκε προφητικό όπως και μια ταινία της εποχής που σατίριζε κάποιον που από ιχθυόσκαλα έφθανε Εκάλη.
Νεαρός απόφοιτος της Παιδαγωγικής, περιφερόμενος από τα γαριδάδικα στα κεμπάπ του Αγανιάν, είδε στην κρίση την ευκαιρία. 1986 – Τσερνομπίλ και ο 22χρονος Κνίτης διέπρεψε την εποχή που δινόταν η μάχη της γιαούρτης, δηλαδή στην υποστήριξη της ασφαλούς κατανάλωσης της παρά τα θρυλούμενα των ιμπεριαλιστών περί ραδιενέργειας. Κόσμησε σύντομα την γραφειοκρατία από την θέση του γραμματέα της ΚΝΕ. Όμως άλλαι αι βουλαί του Κυρίου!
Ενώ συνεχιζόταν το μαύρο δάκρυ για την απώλεια του Έρικ του Χόνεκερ και πάνω στην παραζάλη από την μία του τείχους και από την άλλη του βρώμικου 89, έπεσε πάνω στο δεύτερο κύμα του Μητσοτακέικου. Η δράση φέρνει αντίδραση κι η συσπείρωση γύρω από το λεγόμενο «κωλόσπιτο» της Εκάλης υπήρξε πρωτοφανής. Μιμή, λοιπόν μια άγνωστη πτυχή της πορείας του φερέλπιδος. Ο γραμματέας ήταν πια χωρίς αντικείμενο και προοπτική αλλά οι αξίες δεν χάνονται. Συνεργάτης του Υφυπ. Γιώργου Λιάνη, με την εξαδέλφη επί του ιδεολογικού και πολιτικού, εναντίον του πατρός Μητσοτάκη.
Η Μιμή όμως δεν ήταν παρά η αρχή. Η τυρβώδης ροή του ΠΑΣΟΚ στα nineties άνοιγε ευκαιρίες. Μεταπήδηση υπό τον Λαλιώτη όπου χωρούσαν τότε Κνίτες, πανελλαδικάριοι, οικολόγοι και ο κάθε πικραμένος (όχι ο αντιπρόεδρος, προς Θεού). Όλοι στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ με τον Αντρέα πια από ΜΕΘ σε ΜΕΘ, με ενδιάμεση στάση κάτι μοναστήρια.
Ακολουθεί GPO & MEGA και σκληρή υπεράσπιση εκείνου που οι σημερινοί συνοδοιπόροι του αποκαλούσαν “αρχιερέα της διαπλοκής”. Αλλά και το μιντιακό σύστημα το τι καταλόγιζε στον κ. Καραμανλή δεν ξεχνιέται, ενώ και πολλοί φίλοι του Α Σαμαρά που δέχθηκαν ειδικές περιποιήσεις (Ίμια, Οτσαλάν, Κύπρος, Μαδρίτη) δεν δείχνουν να τις έχουν λησμονήσει. Ωστόσο, η Αγία οικογένεια με τον χώρο του εκσυγχρονισμού διατήρησε ακόμη και τότε δεσμούς ακατάλυτους.
Και ξανά πάνω στο μητσοτακέικο λοιπόν (τρίτο κύμα) αλλά από την άλλη. Φαν, Image maker, σύμβουλος, δημοφιλής υπουργός. Σύντομα φαντάζομαι και πολιτευτής δυτικών προαστίων, ισοϋψής του Αβραμόπουλου των Νέων Σεπολίων και πολύ ανώτερος του Πατούλη των Πετραλώνων. Κομίζουν στην παράταξη γόνων και θυγατέρων το κινητήριο πάθος εκείνου που μεγάλωσε αλλιώς και δεν χορταίνει με τίποτε το μάτι του. Δεν εφησυχάζει ούτε νοιώθει ευδαιμονία που «έφθασε». Ωστόσο, αν αναλογιστεί κανείς το ποιους εγκατέλειψε ο κ Θεοδωρικάκος στο παρελθόν, προβληματίζεται για το μέλλον.
Μια παράταξη που ντρέπεται, ευλόγως, να πει το όνομα της θεώρησε ότι χρειάζεται την τεχνογνωσία ενός παλιού κνίτη. Ωραία, ήταν όμως ανάγκη να ψωνίσει από τα καλάθια-δεύτερο χέρι-του ΠΑΣΟΚ; Ο συνομήλικος του, κνίτης του 65, σε στέκια πειραιώτικα και με θορυβώδη αποχώρηση από το ΚΚΕ κατά την ίδια περίοδο αλλά με καριέρα χωρίς σκοτεινά σημεία λέγεται Παύλος Πολάκης και θα ήταν, αν το ήθελε, πολύ καλύτερος στην πρωτοκαθεδρία του Μαξίμου.
Αλλά καπνίζει …
