 |
Στέφανος Καραμούτσιος
Μπορεί η απαγόρευση των διαδηλώσεων, η αστυνομική βία, η χειραγώγηση του τύπου να είναι σοβαρότατα θέματα και να απαιτούν την εγρήγορση κάθε δημοκρατικού πολίτη από την συντηρητική δεξιά μέχρι την ριζοσπαστική αριστερά όμως το ΜΕΓΑ ΘΕΜΑ για το οποίο υπάρχει απόλυτη σιωπή και ελάχιστοι πολίτες το γνωρίζουν είναι όσα θεσπίζονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση χωρίς καμιά αντίδραση.
Γιατί στην Τ.Α ο φασισμός συνάντησε τον σταλινισμό στο πρόσωπο ενός πρώην Κνίτη, του Θεοδωρικάκου, ο οποίος από τη στιγμή που ανέλαβε το υπουργείο των Εσωτερικών και με το πρόσχημα της κυβερνησιμότητας έχει καταστρατηγήσει κάθε έννοια του συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης αλλά και του Ευρωπαϊκού Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας.
Το τελευταίο νομοθετικό τερατούργημα, μετά την εκ των υστέρων ακύρωση της λαϊκής ετυμηγορίας, είναι η θέσπιση διάταξης με την οποία τα κατώτερα θεσμικά όργανα του δήμου, όπως πχ οι Οικονομικές Επιτροπές, υπερισχύουν των υπέρτερων, που είναι τα δημοτικά συμβούλια, τις αποφάσεις των οποίων μπορεί να καταργούν!!!
Αυτό συνέβη στο δήμο Ιωαννίνων, όπου την απόφαση που πήρε το δημοτικό συμβούλιο για τον οδοφωτισμό ήλθε και την ακύρωσε η Οικονομική Επιτροπή του δήμου, ένα κατώτερο και διορισμένο από τον δήμαρχο όργανο.
Και όχι μόνο την ακύρωσε αλλά χωρίς να απαιτείται η συγκατάθεση πια του δημοτικού συμβουλίου υπέγραψε με την περιφέρεια σύμβαση να ανατεθεί ο οδοφωτισμός σε ιδιώτη.
Και το ζήτημα δεν είναι, αν ο οδοφωτισμός γίνει από τον ιδιώτη ή από τον δήμο αλλά για το ποιος αποφασίζει γι αυτό.
Αν η ουσιαστική κατάργηση του δημοτικού συμβουλίου, του ανώτερου οργάνου σε ένα δήμο, που είναι ένα όργανο αντίστοιχο της βουλής δεν συνιστά κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας συνταγματικής νομιμότητας, τότε, άραγε, τι συνιστά συνταγματική εκτροπή; Δεν απομένει παρά να αποφασίζουν τα τανκς!
Ποτέ στην πολιτική ιστορία αυτού του τόπου δεν συνέβησαν τέτοιες εκτροπές, που αποτελούν θανάσιμο κτύπημα σε ένα από τα πιο σημαντικά βάθρα της δημοκρατίας που είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Και αυτό γίνεται με την συνενοχή των εκλεγμένων οργάνων της αυτοδιοίκησης, όπως η ΚΕΔΕ, στην οποία το κυβερνητικό κόμμα έχει την απόλυτη πλειοψηφία και η οποία δεν έβγαλε άχνα αλλά και με την ανεξήγητη σιωπή των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Δεν χρειάζεται να αναλυθεί σε ποιους επικίνδυνους ατραπούς μπαίνουν οι δήμοι, όπου ιστορικά έχουμε φαινόμενα διαφθοράς και κακοδιοίκησης, όταν η αρμοδιότητα για μια σειρά από θέματα που έχουν άμεση σχέση με οικονομικά ζητήματα είναι στα χέρια ελάχιστων ανθρώπων, χωρίς κανέναν έλεγχο και δημοκρατική νομιμοποίηση.
