Σχολιάζει ο Στέφανος Καραμούτσιος
 |
Στην υπόθεση της novartis ο προϊστάμενος της εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθήνας, Ευάγγελος Ιωαννίδης έκανε δεκτό το πόρισμα Ζαχαρή, που ζητούσε την ποινική δίωξη της κυρίας Τουλουπάκη κι απ΄την άλλη, ενώ δεν αποδέχτηκε το συμπέρασμα Σοφουλάκη, που είχε σηκώσει και το μεγαλύτερο βάρος της έρευνας, ότι η εισαγγελέας κατά της διαφθοράς υπήρξε απολύτως σύννομη στις ενέργειες της, εν τούτοις παρήγγειλε να διερευνηθούν για ψευδομαρτυρία και άλλα αδικήματα οι βασικοί κατήγοροι της!!!
Αυτό το νομικό παράλογο με πάει πίσω στο μακρινό 1979, όταν στα Γιάννενα και στο ΠΑΣΟΚ, σε μια εσωτερική κομματική σύγκρουση ο Παγουρόπουλος, κατά διαταγή, διέγραψε έξι κομματικά στελέχη, τρία από κάθε αντιμαχόμενη πλευρά,-μεταξύ αυτών και τον υποφαινόμενο- επικαλούμενος τους ίδιους ακριβώς λόγους και για τις δυο πλευρές.
Ενώ, αν ίσχυαν οι κατηγορίες εναντίον της μιας τριάδας, έπρεπε να αθωωθεί η άλλη, ο ονομαζόμενος και Χατζάρας εφήρμοσε τη δική του λογική.
Μην όμως νομίζετε ότι τα κριτήρια με τα οποία αποφασίζει αυτό που σήμερα ονομάζεται “δικαιοσύνη” απέχουν και πολύ από τα κομματοδικεία του Παγουρόπουλου και κάθε Παγουρόπουλου, αφού τα κόμματα φρόντισαν και έκαναν την δικαιοσύνη καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους…
