Παναγιώτης Τζανετής
Οι νοσηλευόμενοι στις κλίνες covid ΜΕΘ υπερέβησαν επισήμως τις 200 διαθέσιμες για την νόσο, όπως είχε αρχικά ανακοινώσει ο κ Κοντοζαμάνης. Φυσικά, η πίεση δεν ισοκατανεμήθηκε σε όλη την Ελλάδα ισότιμα, οπότε στην Βόρειο Ελλάδα το όριο αυτό ξεπεράστηκε κατά πολύ και τα χειρότερα έπονται! Για αυτό υπήρξε και η απόλυτη covidοποίηση των ΜΕΘ (καλούμενο «σχέδιο Θεσσαλονίκης»). Ο τελευταίος διαθέσιμος άσσος έπεσε στο τραπέζι με τις γνωστές τυμπανοκρουσίες των ΜΜΕ.
Δεδομένης και της υπερφόρτωσης των γειτονικών μεγάλων νοσοκομείων της Βόρειας Ελλάδας, η αναγγελία αεροδιακομιδής κάποιων λίγων περιστατικών στην επίσης πιεζόμενη Αθήνα, έχει χαρακτήρα μάλλον παρηγορητικό. Θα πρέπει να επιστρατευτούν άμεσα κάθε άλλου είδους υπαρκτοί νοσοκομειακοί πόροι της περιοχής, αν είναι να αποφευχθούν οι γνωστές εικόνες της κατάρρευσης ala Bergamo.
Είναι γνωστές οι εικόνες των διασωληνωμένων σε διάδρομο που έχει μεταμφιεστεί σε δήθεν «νέα ΜΕΘ» και είναι στελεχωμένη με οποιονδήποτε διαθέσιμο. Κάτι τέτοιο θα έχει προφανώς πολύ μειωμένη θεραπευτική προσδοκία για τους άτυχους ασθενείς που θα καταλάβουν τέτοιες κλίνες Β’ κατηγορίας όμως το πρόβλημα δεν εξαντλείται εκεί.
Ένα νοσοκομείο που πρώτα έχασε κάθε τοπική δυνατότητα να υποστηρίξει βαρέως πάσχοντες, λόγω της πλήρους covidοποίησης της ΜΕΘ του, στη συνέχεια θα δει και άλλους χώρους του να κατακλύζονται. Θα δει τα εργαστήρια του και τα τμήματα απεικόνισης να μονοπωλούνται. Εν συνεχεία, θα δει το προσωπικό του να ασθενεί ή να τίθεται σε καραντίνα μαζικά Κάπου εκεί, θα έλθει η ώρα της δεύτερης ομάδας απωλειών όταν από το ίδιο το νοσοκομείο θα αρχίσει να διασπείρεται η νόσος σε όποιον άτυχο, ολότελα άσχετο προς την πανδημία, έχει αναγκαστεί να προστρέξει στις υπηρεσίες του.
Δεν μιλάμε για κάποιον αφελή που θέλει υπό αυτές τις συνθήκες να κάνει καταρράκτη ή αμυγδαλεκτομή και στριμώχθηκε στο 20% των μη ακυρωθέντων χειρουργείων. Μιλάμε για τον άνθρωπο που έσπασε το πόδι του ή έπαθε έμφραγμα ή εγκεφαλικό ή μια λοίμωξη μη covid και η νοσηλεία γι’ αυτόν είναι ένας υποχρεωτικός μονόδρομος προς την φωλιά του λύκου.
Η λύση αυτή που εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση της πανδημίας θυμίζει τον λιμοκτονούντα που αποφάσισε να κορέσει την πείνα του, τρώγοντας το χέρι του. Πρόκειται για λύση αυτοκανιβαλλισμού του ΕΣΥ. Αυτό το σενάριο, δυστυχώς, δεν είναι για την Θεσσαλονίκη επιστημονική φαντασία. Είναι επικείμενη η πραγματοποίηση του.
Πρέπει, λοιπόν, άμεσα να υπάρξει η περιχαράκωση, η κατά το δυνατόν απομόνωση των πασχόντων από την λοίμωξη, η αποφυγή γειτνίασης με ευάλωτους ασθενείς και εξασφάλιση μιας minimum λειτουργίας του υπόλοιπου ΕΣΥ. Αυτό δεν μπορεί να το φορτώσει η πολιτική ηγεσία στις διοικήσεις ή στους γιατρούς αλλά πρέπει να το επιλύσει κινούμενη στην κατεύθυνση λήψης της δέσμης των μέτρων που από μηνός είχαμε προτείνει και ιδιαίτερα αυτού για έναν νέο ανεξάρτητο χώρο, όπως το 424 στρατιωτικό νοσοκομείο.
Η πανδημία από τον SARSCOV2, όπως ήταν αναμενόμενο, ακολουθεί την καταστροφική της πορεία και μόνο η ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού εμβολίου θα θέσει οριστικό τέλος. Ο πρωθυπουργός ομολογεί έμμεσα αλλά σαφώς την αδυναμία του συστήματος υγείας να αντιμετωπίσει πλέον την υγειονομική κρίση. Είναι προφανής η ανακολουθία με τις προηγούμενες δηλώσεις «των χιλίων και μία» κλινών ΜΕΘ.
Δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης πρόσφατα ενημέρωνε πασιχαρής ότι τα κρεβάτια ΜΕΘ θα διατεθούν κυρίως στους άτυχους συμπολίτες μας που έχουν ή θα προσβληθούν από τον SARSCOV2. Για μια ακόμα φορά το κράτος δείχνει το σκληρό απάνθρωπο πρόσωπο του όπως συμβαίνει σε συνθήκες ανθρωπιστικών κρίσεων. Αδιαφορεί παντελώς για τους αδύνατους που έχουν ανάγκη την υποστήριξη του. Η μάσκα της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού βγαίνει, ο νόμος της φυσικής επιλογής αναλαμβάνει πάλι τον κυρίαρχο ρόλο του, ο Μωυσής είναι πλέον γυμνός.
Πώς άραγε να παρακολουθεί τα γεγονότα ο χρονίως πάσχων ασθενής και ιδιαίτερα ο ασθενής με καρκίνο στην Θεσσαλονίκη σήμερα; Πώς να νοιώθει όταν διαπιστώνει ότι όλο το σύστημα καλείται να υπηρετήσει μόνο τους πάσχοντες από SARSCOV2; Πόσο να φοβηθεί, άραγε, τον SARSCOV2 όποιος παλεύει ήδη με τον καρκίνο;
Πώς είναι δυνατόν να υπονοείται χωρίς αιδώ ότι πλέον οι χρονίως πάσχοντες ασθενείς, που μέχρι σήμερα αποτελούσαν την μεγάλη πλειοψηφία των νοσηλευομένων, μπορεί να αφεθούν στην τύχη τους; Αυτό ουσιαστικά δεν ομολογείται όταν όλο το υγειονομικό σύστημα καλείται να υποστηρίξει τις ανάγκες που έχει δημιουργήσει η πανδημία; Για λόγους ακατανόητους στην θερινή ραστώνη χάθηκαν σημαντικές ευκαιρίες και τώρα πλησιάζει η ώρα της επιλογής! Της επιλογής να πολεμήσουμε πάση δυνάμει τον SARSCOV2 και ας περάσουν σε δεύτερη μοίρα οι χρονίως πάσχοντες!
Οι κυνικοί σκέπτονται διαφορετικά. Η επιδημία του SARSCOV2 αργά η γρήγορα θα τελειώσει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να απειλήσει την ανθρωπότητα. Δεν πρόκειται να απειλήσει καν την Ελλάδα, η οποία εξάλλου ποτέ δεν πεθαίνει. Σε έξι μήνες, άντε σε ένα χρόνο κι αυτό θα περάσει και τότε ο κόσμος ενθουσιωδώς θα αποδοθεί σε ένα νέο baby boom. Ο δε SARSCOV2, δεν έχει ταξικές προτιμήσεις αλλά ως συνήθως θα πλήξει περισσότερο τους πλέον αδύναμους. Τα περισσότερα θύματα θα είναι πάλι οι ασθενείς με χρόνια νοσήματα, οι καρκινοπαθείς, οι νεφροπαθείς, οι ηλικιωμένοι.
Οι πλέον ισχυροί και υγιείς θα επιζήσουν και θα συνεχίσουν το ταξίδι τους στον χρόνο. Η Ελλάδα θα σταθεί πάλι στα πόδια της, η ζωή θα βρει τους κανονικούς της ρυθμούς, η πολιτική συζήτηση θα εστιαστεί εκ νέου στους δείκτες της υγιούς μας οικονομίας που ανένηψε, ακόμη και οι αμυντικές δαπάνες θα αυξηθούν προκειμένου να ανακτήσουμε λίγη από την Εθνική μας αξιοπρέπεια. Τίποτα δεν θα έχει χαθεί! Τίποτα εκτός από την ανθρωπιά!
