Δημήτρης Αργυρός
Λίγο πριν τις εκλογές ένα πολύνεκρο- ίσως το πλέον πολύνεκρο μέχρι και σήμερα -ναυτικό «ατύχημα» με πρόσφυγες και μετανάστες ανοικτά της Πύλου δεν φαίνεται άμεσα να επηρεάζει τις εκλογές. Τουλάχιστον σε μια κατεύθυνση της εκδήλωσης μιας κοινωνικής αλληλεγγύης / ενσυναίσθησης και συμπερίληψης.
Εδώ θα μου πείτε δεν επηρέασαν κατά αυτό το τρόπο οι 34000 νεκροί της πανδημίας ή οι 56 νεκροί των Τεμπών, θα επηρεάσουν οι 600 κολασμένες ψυχές τους οποίους όπως φαίνεται τους «βούλιαξαν» οι λιμενικοί;
Τα αίτια
Πέρα από τους συναισθηματισμούς ή τους εύκολους κροκοδείλιους ανθρωπισμούς τα πράγματα έχουν ως εξής.
Βιώνουμε ένα παρατεταμένο παγκόσμιο πόλεμο δια αντιπροσώπων στην Αφρική, την Ασία και τώρα στην Ευρώπη. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μέσω proxy πολιτικών δυνάμεων, proxy κυβερνήσεων και proxy στρατευμάτων πολεμούν για ζώνες επιρροής, για κυριαρχία, για ενεργειακούς δρόμους και ροές.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να μετακινούνται σε πιο ασφαλείς περιοχές, το ίδιο συμβαίνει τώρα και στην Ουκρανία, μόνο που εκεί είναι λευκοί και χριστιανοί.
Παράλληλα λόγω της καταστροφής του περιβάλλοντος και των αρνητικών επιδράσεων της «πράσινης ανάπτυξης» ολόκληρες περιοχές της Αφρικής και της Ασίας γίνονται έρημοι.
Περισσότεροι από 350 εκατομμύρια είναι σε αναζήτηση νέων περιοχών και χωρών για να ζήσουν και η Ευρώπη φαντάζει και είναι σε ένα βαθμό ακόμη «παράδεισος».
Ενώ οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της δύσης, του ΔΝΤ, των χρηματιστηρίων και των τραπεζών αλλά και οι ολότελα διεφθαρμένες κυβερνήσεις σε αυτές τις περιοχές σπέρνουν και θερίζουν φτώχεια και εγκατάλειψη.
Τι πιο φυσικό και ανθρώπινο να οδηγούνται αυτοί οι άνθρωποι σε περιοχές και χώρες που υπάρχει η ελπίδα να ζήσουν με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια.
Μη πάτε μακριά: Το ίδιο δεν έγινε και στην Ελλάδα το περασμένο αιώνα, με τους μετανάστες για τις ΗΠΑ, την Γερμανία ή την Αυστραλία;
Ναι, θα συμφωνήσω, ότι αυτό έγινε με οργανωμένο τρόπο σε μια εποχή καπιταλιστικής ανάπτυξης και όχι καπιταλιστικής παρακμής, όπως τώρα.
Η ουσία όμως παραμένει ίδια: Οι άνθρωποι ανά τους αιώνες, όταν δεν μπορούν να ζήσουν μετακινούνται: Μήπως έτσι δεν φτιάχτηκε και η Ευρώπη στο τέλος του αρχαίου κόσμου; Ή μήπως έτσι δεν δημιουργήθηκε και ο νέος κόσμος στην Αμερική ή στην Ωκεανία; Ή μήπως το ίδιο δεν έγινε και με τους Δωριείς στην Αρχαία Ελλάδα;
Επάνω σε αυτό το βαθιά υλιστικό και εξουσιαστικό βάθρο είναι αλήθεια ότι παίζουν- με το ένα ή τον άλλο τρόπο -ποικίλες δυνάμεις είτε θετικά είτε αρνητικά. Όπως συμβαίνει πάντα, όπως συμβαίνει και παντού άλλωστε.(«καλές» ή «κακές» ΜΚΟ, μαφία, δουλεμπόριο κτλ).
Καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα εξάγεται η παρακάτω ερώτηση: Που βρίσκουν χρήματα οι «φτωχοδιάβολοι», για να πληρώσουν την διαδρομή προς τον «παράδεισο»;
Αυτοί που είναι στα όρια της πείνας, οι πλέον κολασμένοι ίσως και να μην πάνε πουθενά, ζώντας από τις «καλές» και «κακές» ΜΚΟ.
Οι υπόλοιποι εργάζονται σαν σκλάβοι, ζουν υπό αθλιότατεςς συνθήκες για να φύγει ένα ή δύο μέλη της οικογένειας. Στην συνέχεια, αν φτάσει κάποιος/α στο «παράδεισο» στέλνει χρήματα για να φύγουν και οι υπόλοιποι. Συχνά τα χρήματα δεν αρκούν και μένουν σε ενδιάμεσες περιοχές και χώρες σε άθλιες συνθήκες ζωής, για να μαζέψουν χρήματα να φτάσουν στην «γη της επαγγελίας». Έτσι κατά αυτόν τον τρόπο το ταξίδι δύναται να πάρει χρόνια.
Ενώ συχνά τυχαίνει να έχουμε ανθρώπους μίας φυλής ή ενός έθνους που δεν έχουν καμία σχέση με το τόπο καταγωγής, μετακινούμενοι παρίες και νομάδες, δίχως πατρίδα, τόπο και αναφορά, παρά μόνο ίσως την θρησκεία.
Η αλήθεια είναι στεγνή και αδυσώπητη: Όσους φράχτες και να βάλεις, όσα τείχη και να υψώσεις, όσους και να πνίξεις, αυτοί και αυτές θα έρθουν, γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Αλίμονο επί δικαίων και αδίκων, αν δεν το αντιληφθούμε και δεν πράξουμε ως Ευρώπη τα δέοντα.
Τι κάνουμε;
Το πρώτο το οποίο θα πρέπει να γίνει είναι να σταματήσουμε τις πολιτικές που κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Το δεύτερο να επιδιωχθεί η καθολική ενσωμάτωση όλων των προσφύγων και όλων των μεταναστών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Όλα τα παραπάνω όμως θα αποτύχουν αν δεν περάσει η εξουσία στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες έτσι ώστε να εφαρμοστεί μια αναπτυξιακή πολιτική που δεν θα καταστρέφει το περιβάλλον δεν θα δημιουργεί ερήμους.
Μήπως όμως τώρα αρχίζω τους ουτοπικούς οραματισμούς; Στις σημερινές συνθήκες των εν λόγω συσχετισμών μπορεί να φαντάζουν ουτοπία αλλά είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να επιβιώσει η ανθρωπότητα.
Ένας από τους επιστήμονες που δημιουργήσαν την ατομική βόμβα είπε ότι οι παλιοί μύθοι, όπως η Μαχαραμπαράντα, εξιστορούν την πορεία παλαιότερων ανεπτυγμένων κόσμων που καταστράφηκαν. Δήλωσε πως η ανθρωπότητα καταστράφηκε και άλλες φορές.
Δυστυχώς, αν σήμερα το επιτρέψουμε θα είναι η τελευταία φορά και μόνο κάποια σημεία και μέρη θα δείχνουν στους μελλοντικούς εξωγήινους επισκέπτες την ανθρώπινη ανοησία και αδηφαγία.
Η μόνη δυνατή ρεαλιστική λύση είναι μία οικοσοσιαλιστική Ευρώπη και μια οικοσοσιαλιστική Ελλάδα και γιατί όχι έναν οικοσοσιαλιστικό κόσμο.
Την Κυριακή ψηφίζουμε και η πλέον συνεπής δύναμη σε αυτή την προοπτική είναι η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
