Αν και οι συσχετισμοί για την εργασία είναι αρνητικοί υπέρ των πλουσίων, για να υπάρξει αντεπίθεση χρειάζεται μια αριστερά, η οποία θα υποστηρίζει το ρητό: η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.
Σε μια στιγμή όπου υπάρχει μια συνολική μετατόπιση προς τα δεξιά: Η σημερινή ΝΔ καλύπτει σε ένα βαθμό το ΛΑΟΣ. Το ΠΑΣΟΚ την παλαιά ΝΔ του Καραμανλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ το χώρο του παλαιού Σημιτικού ΠΑΣΟΚ. Ενώ το χώρο του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ, θα ήθελε να το καλύψει το ΜΕΡΑ25 αλλά όπως φαίνεται θα το καλύψει το ΚΚΕ.
Ας ερευνήσουμε κάποια δεδομένα στην εν λόγω πολιτική σκηνή.
Όχι στην αποχή
Η αποχή από τις εκλογές είναι μια αρνητική στάση που αφήνει πλήρως το «γήπεδο στα χέρια του αντίπαλου».
Ακόμη και αν 100.000 άτομα πάνε να ψηφίσουν, θα φτιαχτεί μια κυβέρνηση που θα εξουσιάζει τα 10 εκατομμύρια πολιτών. Επίσης, αν 1 εκατομμύριο πολίτες αντί να κάνουν αποχή ψήφιζαν κάτι πραγματικά αντισυστημικό π.χ.ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, τότε θα άλλαζαν ολοκληρωτικά οι πολιτικές συνθήκες.
Δεν γίνεται κουβέντα
Δυστυχώς είναι η πολιτική της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ που οδηγεί τον κόσμο σε αποχή.
Στην προεκλογική εκστρατεία απουσιάζει η πραγματική αντιπαράθεση για τα βασικά προβλήματα της χώρας.
Απουσιάζει η αντιπαράθεση για το τεράστιο δημόσιο χρέος αλλά και η συζήτηση για το ιδιωτικό χρέος των λαϊκών στρωμάτων. Ας σημειωθεί ότι παρά την προεκλογική περίοδο η αγορά ζει μια ιδιότυπη στάση πληρωμών.
Την ίδια στιγμή το αφεντικό των τραπεζών, ο Στουρνάρας μαλώνει τους πολιτικούς για τα άτονα «θα» τους. Πρόκειται για μια σαφή ένδειξη για το βαθιά αντιλαϊκό μετεκλογικό σκηνικό που μας περιμένει.
Δεν γίνεται κουβέντα για την πανδημία, για τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν, για τα λοκνταουν, για την διάλυση του συστήματος υγείας που οδήγησε σε 35000 νεκρούς.
Δεν γίνεται συζήτηση για το μοντέλο ανάπτυξης; Δεν θα μπορούσε άλλωστε, με τις εγκληματικές ιδιωτικοποιήσεις να οδηγούν σε τραγωδίες, σαν αυτές των Τεμπών, σε καταστροφή του περιβάλλοντος με τις ανεμογεννήτριες ή με τις εξορύξεις.
Σιωπή και για την τεράστια ακρίβεια και για την φτώχεια. Για την «αδυναμία» τους να ελέγξουν τις τιμές, για να μην χαλάσουν την «ζαχαρένια» των μεγάλων αφεντικών τους.
Ούτε και για τα ενοίκια, τα οποία έχουν πάρει την ανηφόρα, την στιγμή όπου οι μισθοί δεν φτάνουν για να βγει ο μήνας.
Δεν γίνεται συζήτηση, για το πώς θα αντιμετωπιστεί η ανεργία, ειδικότερα στους νέους και τις νέες, που τους διώχνει στο εξωτερικό.
Αυτά τα περί επενδύσεων είναι κενού περιεχομένου, γιατί όπου υπάρχουν επενδύσεις είναι συνήθως εντάσεως κεφαλαίου, άρα δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας. Αλλά και όπου δημιουργούν είναι με άθλια μεροκάματα και εργασιακή ανασφάλεια και τρομοκρατία.
Και γιατί αυτό ;
Είναι λογικό η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην τα συζητούν, καθώς στους βασικούς πυλώνες συμφωνούν, μόνο στα επιμέρους, στο στυλ και στην αισθητική υπάρχει διαφωνία. Σύμφωνα και με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των τραπεζών, των δανειστών, της Ε.Ε. και της Αμερικανοκρατίας.
Κοινοβουλευτική αριστερά
Την ίδια στιγμή η κοινοβουλευτική αριστερά είναι υποταγμένη στους συσχετισμούς δύναμης.Όπως είναι υποταγμένη και στην δική της αδυναμία να αρθρώσει εναλλακτικό λόγο, ένα πραγματικό εναλλακτικό λόγο,
Η κοινοβουλευτική αριστερά παίζει «κατενάτσιο» και ό,τι και όπου βγει.
Όπως η ρήξη δίχως ρήξη με το κεφάλαιο, την Ε.Ε ή το ΝΑΤΟ, όπως υποστηρίζει το ΜΕΡΑ25/ ΛΑΕ.
Ή δυναμώστε το ΚΚΕ για να δυναμώσει ο λαός, φυσικά ως φωνή διαμαρτυρίας αλλά όχι ως πρόταση εξουσίας εκτός του συστήματος.
Επιθετική αριστερά
Αποτελεί αναγκαιότητα μια μαζική, δημοκρατική, πραγματικά εναλακτική, αντικαπιταλιστική αριστερά.
Μια αριστερά που στις σημερινές συνθήκες θα αποτελεί μια πραγματική άμυνα στην αντεργατική επίθεση, μια λαϊκή εργατική αντιπολίτευση.
Μια αριστερά που δεν θα μένει στη διαμαρτυρία αλλά θα αντιστέκεται πραγματικά, δηλαδή θα επιχειρεί να αλλάξει τα πράγματα προς όφελος του λαού και των καταπιεσμένων.
Πρόκειται για μια αντισυστημική αριστερά, η οποία μέσα στο στόμα του λύκου θα λέει «άντε και γαμήσου».
Μια τέτοια αριστερά με όλα τα λάθη της είναι η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
Επίλογος
Στις εκλογές ψηφίζουμε με βάση το ατομικό μας συμφέρον. Αλίμονο, αν όμως το ατομικό συμφέρον δεν το ταυτίσουμε με τα συλλογικά συμφέροντα μας, ως εργαζόμενοι και ως μικροαστοί.
Τι εννοώ;
Αν ανήκουμε στους εργαζόμενους και την νεολαία και όχι στο 15% των ελίτ, είναι ανόητο να κοιτάμε μόνο να καλυφτούμε εμείς, άντε και η οικογένεια μας, γιατί έτσι σκάβουμε όλοι μας το τάφο.
Αν υπάρχει παντού δυστυχία, είναι ανόητο να πιστεύουμε, ότι εμείς θα καλοπερνάμε,
Για στις εκλογές πρέπει να ψηφίσουμε με βάση αυτό το κριτήριο και τις δυνάμεις που θα σταθούν δίπλα σου/ δίπλα μας , δίχως να κοιτάξουν το βόλεμα τους, τέτοια δύναμη είναι η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α
Κατά αυτή την έννοια ψηφίζουμε ανατρεπτικά, σωστά και χρήσιμα μόνο, αν ψηφίσουμε ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
Ο Δημήτρης Αργυρός είναι υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο νομό Ιωαννίνων
