Δημήτρης Αργυρός *
Σε λίγο χρονικό διάστημα έχουμε εκλογές για την ανάδειξη των βουλευτών που στην συνέχεια θα στηρίξουν την επόμενη κυβέρνηση.
«Δημοκρατία»;;
Οι εκλογές είναι ο τρόπος κατά τον οποίο ο κάθε πολίτης / οι πολίτες μεταβιβάζει/ μεταβιβάζουν την πολιτική τους δύναμη σε κάποιον αντιπρόσωπο για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Στο βαθμό που 8 εκατομμύρια πολίτες μεταβιβάζουν για 4 χρόνια την πολιτική τους δύναμη σε 300 εκλεγμένους, το σύστημα μόνο κατά επίφαση μπορεί να ονομαστεί δημοκρατικό.
Η δημοκρατία είναι η εξουσία του κάθε πολίτη που αυτοεξουσιάζεται, δίχως να μεταβιβάζει την πολιτική εξουσία σε κάποιον τρίτο.
Ενώ στο βαθμό που αυτό συμβαίνει για πρακτικούς λόγους, αφορά ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και για συγκεκριμένο σκοπό, με άμεσο ανακλητό έλεγχο.
Κατά συνέπεια η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι είναι μια πραγματικά δημοκρατία.
Αριστοκρατία/ ολιγαρχία/ τυραννία
Αλλά αν δεν είναι μια πραγματική δημοκρατία, τότε τι είναι; Στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι μια δημοκρατική αριστοκρατία στο βαθμό που οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι τιμούν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εντολέων τους, οι οποίοι είναι η συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία.
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων -στο ένα ή στο άλλο βαθμό- πρόκειται για μια κοινοβουλευτική ολιγαρχία. Καθώς οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι άλλα υπόσχονται και αλλά πράττουν και ειδικότερα προς ίδιον όφελος.
Ενώ στην σκοτεινή εποχή μας μοιάζουν: Α) Ως μια μορφή βασιλευομένης ολιγαρχίας στο βαθμό που οι υποψήφιοι εκλέκτορες είναι προαποφασισμένοι από τους αρχηγούς των κομμάτων τους, οι οποίοι είναι και οι απόλυτοι «Μονάρχες» των κομμάτων τους. Β) Ή ακόμη χειρότερα είναι μορφές τυραννικών ολιγαρχιών στο βαθμό που είναι έμμεσοι αντιπρόσωποι ξένων και ντόπιων οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων.
Από την δικτατορία καλύτερη η κοινοβουλευτική δημοκρατία
Παρά τα παραπάνω, η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι σαφώς πιο ευνοϊκή συνθήκη σε σχέση με την : Α) Ανοικτή τυραννία, Β) Ανοικτή δικτατορία, Γ) Συγκαλυμμένη δικτατορία στο όνομα του λαού, Δ) Απόλυτη Μοναρχία.
Άλλωστε οι εκλογές μπορεί να μην αλλάζουν ριζικά τον κόσμο αλλά οπότε έγιναν δυνητικά επικίνδυνες, καταργήθηκαν με χούντες. Ενώ και στο μέλλον δεν είναι βέβαιο ότι θα επιλέγονται ως μέσο ενσωμάτωσης των λαϊκών μαζών. Ίσως στο μέλλον οι επιλογές να είναι η ανοιχτή δικτατορία ή ο βοναπαρτισμός.
Είναι σημαντικό το γεγονός να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας στην πολιτική έκφραση, στην αμφισβήτηση, στην διαμαρτυρία ή στην αντίσταση. Είναι δικαιώματα που στα εγγυάται σε ένα βαθμό η κοινοβουλευτική δημοκρατία, ελεγχόμενα βέβαια και αλλοτριωμένα από την επίδραση των ελεγχόμενων ΜΜΕ.
Όχι στις αυταπάτες
Αυτός είναι και ο λόγος να μην καλλιεργούμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Κάθε ριζοσπαστική επαναστατική αλλαγή δεν μπορεί να γίνει μόνο με κοινοβουλευτικό τρόπο. Ο λόγος προφανής: Η απόπειρα να αλλάξουν τα γεγονότα σε μια ριζοσπαστική επαναστατική κατεύθυνση θα προκαλέσει την βίαιη αντίδραση του συστήματος, όπως συνέβη στην Χιλή του Αλιέντε.
Άλλωστε άλλο πράγμα η διακυβέρνηση μιας χώρας και άλλο, ποιος κατέχει την πραγματική εξουσία.
Κατά συνέπεια κάθε απόπειρα ριζοσπαστικής επαναστατικής αλλαγής πρέπει να είναι ένας συνδυασμός πολιτικών δρόμων: Νόμιμων και παράνομων, κοινοβουλευτικών και κινηματικών.
Εν κατακλείδι:
Α) Παρά το στημένο παιχνίδι οι εκλογές είναι μια μάχη που δύναται να βγάλει αδύναμες αστικές καπιταλιστικές κυβερνήσεις και δυνατές επαναστατικές αντιπολιτεύσεις.
Β) Μόνο η συμμετοχή δύναται να παράγει συσχετισμούς δύναμης και διακυβέρνησης. Για παράδειγμα ακόμη και μόνο το 10% να ψηφίσει, η κυβέρνηση και η βουλή θα είναι τυπικά κυβέρνηση και βουλή όλων των πολιτών.
Γ) Σε κάθε περίπτωση κάθε πραγματική κίνηση προς μια πραγματική δημοκρατία δεν μπορεί πάρα να είναι η αποδοχή αλλά και θετική υπέρβαση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων που προσφέρει η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία.Κατά συνέπεια δεν νοείται κοινωνικός μετασχηματισμός με την δικτατορία του ενός κόμματος, πολιτικής άποψης και θέσης.
Δ) Η πραγματική δημοκρατία είναι η άμεση δημοκρατία με την συμμετοχή ολων των πολιτών. Τούτο με την σειρά του προϋποθέτει την ριζική μείωση των ωρών εργασίας, έτσι ώστε όλοι και όλες να έχουν το χρόνο να συμμετάσχουν στην διακυβέρνηση, στην άσκηση της εξουσίας ή του ελέγχου της.
* Ο Δημήτρης Αργυρός είναι υποψήφιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο νομό Ιωαννίνων
