Α κ ρ ο θ ι γ ώ ς
Σχολιάζει ο Παναγιώτης Τζανετής
Μπορεί ο στίχος να ακούγεται κάπως ασυνάρτητος αλλά παραμένει στίχος του ύμνου του κυβερνητικού κόμματος. Στο φινάλε-φινάλε, και το ζήτω η Ελλάδα τι ακριβώς θέλει να πει, αν όχι να υπαινιχθεί ότι κάποιοι «άλλοι» δεν είναι με την Ελλάδα … Το επιστράτευσε ο Αβέρωφ, προκειμένου να επαναφέρει με πoπ ήχους το «Πατρίς, Θρησκεία. Οικογένεια» και ότι είχε γλυτώσει από τον οδοστρωτήρα της γελοιότητας Παττακού.
Ακούω για αγανακτισμένους ανθρώπους παρότι πρόκειται για νεοδημοκράτες και Χριστιανούς. Προβλέπουν τα χειρότερα για το τέλος Γενάρη με τα όσα είδαν στις εκκλησίες ιδιαίτερα σ’ επαρχιακές πόλεις. Η πρόγνωση αυτών των εμπειρικών επιδημιολόγων μακάρι να διαψευστεί! Αναρωτιέται όμως κανείς, τον ύμνο αυτό δεν τον είχαν ακούσει ποτέ; Πολλάκις τον άκουσαν αλλά ποτέ δεν τον αξιολόγησαν, γιατί άλλοτε οι ανορθολογικές προσεγγίσεις δεν οδηγούσαν ευθέως σε μαζικούς θανάτους. Σήμερα θα ήθελαν τον ηγέτη τους πιο σθεναρό.
Ο πρωθυπουργός παριστάνει τον πολιτικό κληρονόμο του Κ.Σημίτη και αρχικά κολακεύτηκε πολύ στην ιδέα ότι θα μπορούσε κι αυτός να εκφέρει λόγο εκσυγχρονιστικό, όπως είχε κάνει ο πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ στη μάχη με την ιεραρχία για τις ταυτότητες…
Αλλά και στου Σημίτη το υπουργικό συμβούλιο, πέντε ή έξι υπουργοί ενημέρωναν τον μακαριστό Χριστόδουλο προτού καλά-καλά ολοκληρωθεί η συνεδρίαση, στην οποία είχαν αποφασίσει πως θα αντιμετωπίσουν τις αντιδράσεις των ιεραρχών. Οι δύο γνωστότεροι, ήταν και εξ επαγγέλματος ειδήμονες στην ανεξιθρησκεία του κοσμικού κράτους κι όμως…
Η άθεη ΝΔ των σημιτικών!
Αν και ο κ Μητσοτάκης δεν βρήκε απέναντι του τον «κοσμικό» Χριστόδουλο αλλά τον πράο έως ησυχαστή Ιερώνυμο, ετράπη γρήγορα σε άτακτο φυγή κι εφάρμοσε το στρατήγημα «ένα βήμα μπρος, δυο βήματα πίσω». Όπως όλοι οι αντιγραφείς, ο κ Μητσοτάκης έχει ένα εμφανές έλλειμμα γνησιότητας και για αυτό κινδυνεύει να εκνευρίσει και τους μεν και τους δε. Όμως θα μπορούσε αφού δεν τολμά, να έχει αφήσει το θέμα στην θεούσα Υπουργό του και ο ίδιος να οχυρωθεί πίσω από κάτι σαν το ανεπανάληπτο: « Έχω να κυβερνήσω μια χώρα!»
Γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι μόνο η κα Κεραμέως ή η πτέρυγα των θρήσκων στην επιτροπή λοιμωξιολόγων, αλλά μια παράταξη ολόκληρη που ποτέ δεν χειραφετήθηκε. Αντιθέτως παραποίησε την ιστορία, ταύτισε την Εκκλησία με την εθνεγερσία, ποδηγέτησε την εκπαίδευση και την έκανε light κατηχητικό. Σήμερα βλέπει την ‘απομυθοποίηση’ της, σε καιρό πανδημίας, ως βλασφημία και ενοχοποιεί γι’ αυτή την καλούμενη «άθεη ΝΔ των σημιτικών». Ακόμη κι όταν έχει ήδη προηγηθεί ο Άγιος Δημήτριος στην Θεσσαλονίκη , ακόμη κι όταν τα Θεοφάνια έγιναν εμφανώς εφαλτήριο ζηλωτών.
Ο ακτιβισμός αυτός λειτούργησε πάντως ως πολλαπλασιαστής της προσέλευσης στις εκκλησίες. Οπότε η όλη διαχείριση αποτέλεσε μια ακόμη αποτυχία. Ίσως να ήταν υπερβολή η απαγόρευσης ρίψης του σταυρού σε ανοιχτό χώρο σε μια χώρα που συνεχίζονται κανονικά οι ποδοσφαιρικοί αγώνες. Σίγουρα υπερβολική ήταν όμως και η αντίδραση που έφτασε στο άλλο άκρο, με τις μαζικές μεταλαβιές από το ίδιο κουτάλι!
Το πλήθος των εξαιρέσεων δημιουργεί μια αίσθηση αδικίας σε όσους θεωρούν ότι αν μια εξαίρεση είναι δικαιολογημένη, αφορά στο Θείο. Όπως άλλοι θεωρούσαν το ανάλογο για την διαδήλωση του Πολυτεχνείου. Ενίοτε δε η συσπείρωση για την παράδοση διευκολύνεται κι από ένα ξεπερασμένο αριστερό αντικληρικαλισμό, που υποβαθμίζει το δικαίωμα λατρείας σε κάτι ισότιμο με τις καφετέριες, την διασκέδαση ή το εμπόριο..
Η μάχη των κουταλακίων και των ιερών καταδύσεων κινητοποίησε σύμπασα την ιεραρχία, που υπενθύμισε πως «πολλοί κύκλοθεν οι εχθροί ημών». Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι η Εκκλησία σιωπά ακόμη για τις συνθήκες θανάτου χιλιάδων ανθρώπων που πέθαναν αβοήθητοι, για την αδιαφανή διαλογή και για απόψεις περί ευθανασίας εκφρασμένες από τα πιο υπεύθυνα χείλη. Οι μάχες των ηθικών αξιών θα της ταίριαζαν μάλλον περισσότερο παρά οι μάχες συντεχνιακού τύπου.
Τι να πουν κι οι εκπρόσωποι, έρημοι και απρόσωποι…
O μεν κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ταραντίλης ξεκίνησε την θητεία του με γραμμή θρασεία, του τύπου: «γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;». Αποδέχτηκε εύκολα ότι η ελληνική πολιτεία δεν μπορεί να πείσει τους πολίτες της να τηρήσουν τους κανόνες της μη διασποράς του ιού. Ή για την ακρίβεια ότι δεν μπορεί να κλείσει ιερούς ναούς σε προεκλογική χρονιά. Ζήτησε μάλιστα από τον Αρχηγό της Αντιπολίτευσης να μπει στα παπούτσια της κυβέρνησης και να συμμεριστεί την δύσκολη θέση της. Μόνο κοινή πολιτική, ίσως και κοινό υπουργό επί των Θρησκευμάτων, δεν πρότεινε.
«Προτείνει να μείνουν κλειστοί οι ναοί με τη χρήση βίας; Ας το πει, ευθέως. Δεν το λέει όμως και προτιμά να ψαρεύει σε θολά νερά» μας είπε με έμφαση για τον κ Τσίπρα. Ωραία, με τις «αποκαλύψεις» του κακού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτά μας τα έλεγε κι ο κ. Πέτσας Ενδιαφέρουσα υπήρξε η δισυπόστατη συνέχεια των δηλώσεων του κ εκπροσώπου: «Σε μια κρίσιμη φάση για τη δημόσια υγεία, όλοι οφείλουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας» Σε ποιόν ακριβώς υπουργό απευθύνεται για το άγος των Θεοφανίων; Προτείνει να περιμένουμε απαθώς και καρτερικά, ένα νέο γενικευμένο λοκ ντάουν στα τέλη του μηνός εξαιτίας των Θεοφανίων; Ας το πει ευθέως!
Ο δε εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Μητροπολίτης Αθηναγόρας, υπερηφανεύτηκε πως «Εμείς δείξαμε ανυπακοή και η κυβέρνηση έδειξε ανοχή!». Επιπλέον, μας διευκρίνισε μέσα στον ενθουσιασμό του ότι μόνο δύο μητροπολίτες εκ των 92 της ΔΙΣ κατέληξαν από την covid-19. Θεώρησε ότι έτσι κατατρόπωσε τους κακόβουλους. Αναλογικώς, αυτό θα σήμαινε 2/92 Χ 10.700.000 Έλληνες ακριβώς 237. 778 θύματα.Επειδή μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, λίγη σοβαρότητα κύριοι εκπρόσωποι, δεν θα έβλαπτε.
