Τάκης Λιδωρικιώτης
Με όσα σέρνουν τα ΜΜΕ στον κ Ανδρουλάκη τον έχουν καταστήσει συμπαθή.
Πρόκειται, άραγε, για τον ίδιο άνθρωπο που πανηγύριζαν ότι πρόκειται να “τελειώσει” τον Τσίπρα από την πολιτική; Πρόκειται για τους ίδιους δημοσιογράφους που φιλοτεχνούν μια ζοφερή εικόνα για τον μέχρι χθες παρακλητό;
Πλέον τον παρουσιάζουν ως έναν ημιπαράφρονα, εγωπαθή, που εκθέτει την χώρα διεθνώς και βάζει πλάτη στον Εωσφόρο, κάνοντας πια την τρίχα-τριχιά με το παλιοτηλέφωνό του. Κούρασε ήδη, λέει, τόσο μονοθεματικός που είναι. Αν δεν το πιστεύετε, ρωτήστε και τους δημοσκόπους …
Φαίνεται, πως κάτι θα άλλαξε απότομα. Αυτός, αυτοί ή η γραμμή;
Εξ ευωνύμων
Είτε αρέσει είτε όχι, αυτός που θα ταπεινώσει την ΝΔ και θα την οδηγήσει σε εκλογικά ποσοστά περί το 30% και θα καταστήσει την πρωτιά ντέρμπι δεν είναι άλλος από τον κ Ανδρουλάκη. Πετυχαίνοντας αυτό θα ευημερήσουν τα ποσοστά του. Αν κάποιος θέλει και το σπίτι του Μητσοτάκη να κλείσει κι ο Ανδρουλάκης να παραμείνει χαμηλά, απλώς τα θέλει όλα δικά του.
Ας μην περιμένει κανείς ότι όσο θα έχει το ΠΑΣΟΚ εισροές εκ δεξιών, θα έχει ίσες ή περισσότερες εκροές προς αριστερά. Όταν ένα μαγαζί πάει καλά, ωφελείται πανταχόθεν. Εξ άλλου όσα δεν μπόρεσε να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΙΝΑΛ στα χρόνια των ισχνών αγελάδων, θα τα πάρει στην εποχή των παχιών; Ας πρόσεχε λίγο με την πολιτική ανορεξία του, όταν έπρεπε .
Ο ΣΥΡΙΖΑ αρκέστηκε στην κτηθείσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία κι αδιαφόρησε για τους άλλους θεσμούς, όπου το ΠΑΣΟΚ συνέχισε να υπάρχει και ενίοτε να πλειοψηφεί. Τοπική Αυτοδιοίκηση, συνδικαλισμός, συνεταιρισμοί κι επιμελητήρια παρέμειναν στα παλιά χέρια. Αλλά και στο εσωτερικό του, ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται ακόμη να επιλύσει την διελκυστίνδα αυτοχθόνων-ετεροχθόνων.
Σε αυτή την κρίσιμη μάζα στελεχών πάτησε ο κ Ανδρουλάκης, επιδεικνύοντας οργανωτικότητα, εξαγγέλλοντας ανανέωση και απογαλακτιζόμενος από κάποια κέντρα πατρωνίας. Ενώ προοριζόταν για ένας αναλώσιμος, με υποθηκευμένη αυτονομία (έτοιμος προς εξόντωση μόλις χρειαζόταν), με τις υποκλοπές έκανε μια εντυπωσιακή ρελάνς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν έχει λαμβάνειν πολλά από το ΠΑΣΟΚ και το ενδιαφέρον του θα πρέπει να στραφεί κυρίως προς τον επαναπατρισμό εκ της αποχής και της ψήφου αριστερής διαμαρτυρίας. Αυτοί οι ψηφοφόροι είναι βέβαια πιο απαιτητικοί. Η εποχή όμως που άνοιγε την βρύση κατά βούληση και έτρεχαν αθρόοι πασόκοι, παρήλθε.
Εκ δεξιών
Από την άλλη, για την συμπεριφορά του “φιλελεύθερου”, “κεντρώου”, “εκσυγχρονιστή” και πάνω από όλα ωτακουστή Μητσοτάκη, τι να πει κανείς; Με το ΠΑΣΟΚ διάβηκε όλα τα “εσκαμμένα”, αφού έγινε σχεδόν παρακολούθημά του, για να αντιμετωπιστεί τελικώς τόσο απαξιωτικά! Το ευχαριστώ ήταν το να θεωρήσει ο κ Μητσοτάκης πως έχει να κάνει με την Ένωση Κεντρώων ή το ΠΟΤΑΜΙ. Επιδίωξε να του επιβάλλει αρχηγό η έστω να καταστήσει τον μη επιθυμητό αρχηγό του, υποχείριο. Ακόμη και τώρα αιωρείται η απειλή της αποστασίας!
Δεν ξέρω, αν προτίθεται να συγκυβερνήσει αμέσως ο κ Ανδρουλάκης με τον ΣΥΡΙΖΑ ή αν προτιμά να πάρουν τα πράγματα μια βράση ακόμη. Δεν νομίζω να τον πολυπειράζει καν το ενδεχόμενο ενός ΠΑΣΟΚ αποκαθαρμένου από τους μητσοτακικούς, που θα σπεύσουν στη ΝΔ ως δεκανίκι.
Πόσο μάλλον που οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις ενός τέτοιου ενδεχομένου θα είναι πιο καταστροφικές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αν τυχόν απομείνει έτσι στην αντιπολίτευση για δεύτερη φορά. Και μην ξεχνάμε ότι το μόνο δύσκολο εμπόδιο στο δρόμο του κ Ανδρουλάκη λέγεται Τσίπρας.
Επίλογος
Ο κ Ν Ανδρουλάκης είναι 43 ετών και θα έπρεπε να μελετά εμβριθώς την βιογραφία του κ. Σαμαρά. Στην ίδια ηλικία ο «Τρελλαντώνης» σκόρπισε το Μητσοτακέικο στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, κολυμπώντας κόντρα στο ρεύμα που τον ήθελε ένα “θείο βρέφος” με εξασφαλισμένη καριέρα.
Το πόσο ειλικρινώς συζητά την σύγκλιση με την Αριστερά θα φανεί σύντομα από το επίπεδο προγραμματικού διαλόγου που θα αναπτυχθεί. Ενδεχομένως ριζικές αλλαγές στην ΝΔ, τέτοιες που να επιτρέψουν την “άλλη” συνεργασία, να παραμένει πιο ρεαλιστική πιθανότητα. Αλλά μόνο, αν φύγει ο Μητσοτάκης.
Γιατί είναι άγνωστο, το τι θα κρίνει ο ίδιος, ότι τον συμφέρει, αλλά το βέβαιο είναι, ότι θέλει να τον τελειώσει!
