Νίκος Μπίστης
Όσοι λίγοι τολμήσαμε να πούμε ότι είναι μέγα λάθος της κυβέρνησης Μητσοτάκη που έκανε θρύψαλα τις ελληνορωσικές σχέσεις, βρεθήκαμε απέναντι σε ένα δάσος σηκωμένα δάκτυλα. Μας είπαν πουτινάκια, εχθρούς του διαφωτισμού, της αμόλυντης ευρωπαϊκής ιδέας, θαυμαστές του Κίσσινγκερ αλλά και νοσταλγούς της Σοβιετικής αυτοκρατορίας.
Στην παρατήρηση μας ότι η εξωτερική πολιτική δεν γίνεται με αποκλειστικό γνώμονα τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά πρόκειται για σύμπλεγμα όπου λόγο βαρύνοντα έχουν και η γεωπολιτική και τα εθνικά συμφέροντα και ότι η απόλυτη ταύτιση με τις ΗΠΑ και τους πιο επιθετικούς Ευρωπαίους ηγέτες στην υπόθεση της Ουκρανίας βλάπτει σοβαρά τα συμφέροντα της χώρας, απαντούσαν κουνώντας πιο πολύ το δάκτυλο.
Με την αυταρέσκεια ότι κοιμούνται μαζί με την Ιστορία στο ίδιο πλευρό, πρόβαλαν ένα αφόρητο πολιτικό ηθικισμό. Πρώτοι κήνσορες η κυβέρνηση και οι ποικιλώνυμοι υποστηρικτές της. Δυστυχώς δεν απέφυγε την ηθικολογία και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν μας κούνησε και αυτή το δάκτυλο στην ομιλία της για την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Μας είπε: «Το ουκρανικό δράμα προσβάλλει κατάφωρα τον πυρήνα του πολιτισμού μας. Απέναντι στον αυταρχικό ρωσικό αναθεωρητισμό, η καθαρή και αποφασιστική μας θέση είναι μια απόδειξη πίστης στη σύγχρονη δημοκρατία. Δεν είναι η ώρα για συμψηφισμούς και εκλογικεύσεις, που υποτιμούν την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και τη συμπόρευσή μας με τις αναπτυγμένες και προοδευτικές χώρες του πλανήτη.»
Και μετά δυο ημέρες ήρθε στην Αθήνα ο Πρίγκιπας Διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν και όλες αυτές οι πομφόλυγες πήγαν περίπατο, η Ιστορία κάγχασε και μας τίναξε από το πλευρό της. Πάρτε μια μια τις λέξεις και δείτε πώς χάνουν το νόημα τους, πώς τελικά αντιστρέφονται από την ίδια την ζωή, από την ανάγκη δηλαδή για επενδύσεις και για να αντιμετωπιστεί η ενεργειακή κρίση.
Πόσο εύκολα γίνονται στην πράξη και συμψηφισμοί και εκλογικεύσεις. Πόσο κωμικά και υποκριτικά ακούγονται τα περί συμπόρευσης με τις προοδευτικές χώρες του πλανήτη και οι αποδείξεις πίστης στην σύγχρονη δημοκρατία . Η Σαουδική Αραβία και σε βρόμικα πόλεμο στην Υεμένη είναι αναμεμιγμένη, και αντιπαράδειγμα δημοκρατίας είναι και καλύτερα να μην μιλήσουμε για την ισότητα των φύλων στο Βασίλειο.
Τα δε χέρια του πρίγκιπα διαδόχου είναι βαμμένα με το αίμα του τεμαχισμένου Κασόγκι. Όλα αυτά δεν εμπόδισαν τον Μπάϊντεν να του σφίξει το χέρι ενώ δεν μάθαμε και κάτι για τις αντιστάσεις του Μενέντες. Έσπευσε να τον μιμηθεί πρώτος ο πιστός του σύμμαχος στην Ευρώπη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μην έχετε καμμία αμφιβολία, θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, τουλάχιστον όσοι έχουν ανάγκη για πετρέλαιο.
Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κάποιος τις αντιδράσεις όσων δυο μέρες τώρα είχαν ενθουσιαστεί από το συγκεκριμένο απόσπασμα της ομιλίας της Προέδρου. Είπε το αυτονόητο, μας έλεγαν. Και δώστου πάλι με την σωστή πλευρά της Ιστορίας. Τώρα σιωπή. Κάνουν και διακοπές οι περισσότεροι, τι να μπλέκουν τώρα. Κάποιοι μουρμουρίζουν κάτι για αναγούλα, άλλοι σκέφτονται το ρίσκο που πήρε ο εκλεκτός τους, όλοι όμως δείχνουν κατανόηση.
Έγιναν ρεαλιστές με τον ρεαλισμό που αρνούνται σε εμάς όταν ζητάμε κάποιο ίχνος πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Μην ανησυχούν. Εμείς δεν θα τους πούμε Σαουδαραβάκια. Θα τους ζητήσουμε μόνο να ξανασκεφτούν και να μην γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως. Όχι, τίποτε άλλο, αλλά κάποια στιγμή ο πόλεμος θα τελειώσει και υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να αρχίσουν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι να συζητάνε με τον Πούτιν. Και τότε τι θα κάνουν χωρίς τον βάρβαρο; Για αυτούς ειδικά ήταν μια λύση.
Δεν βλέπω στο πρόγραμμα συνάντηση της Προέδρου μας με τον Πρίγκιπα. Ευτυχώς. Θα ήταν δύσκολη στιγμή. Όπως μάθαμε δε από την συνάντηση με τον Μπάϊντεν ο Πρίγκηψ έχει και θράσος και ενημέρωση. Όταν του είπε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ για τον Κασόγκι ο Πριγκηπας του θύμισε το Γκουαντάναμο και τον πόλεμο στο Ιράκ. Φανταστείτε να μας πει για τα push backs, τον Έβρο και το Φαρμακονήσι.
