Και ενώ η απεχθής φυσιογνωμία του πλαδαρού υπουργού δηλητηρίαζε επίμονα τις αισθήσεις μου, λίγο η ζεστασιά του παπλώματος, λίγο τα τιτιβίσματα των σπουργιτιών στη στέγη του σπιτιού μου, δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για έναν απολαυστικό ύπνο. Βρέθηκα να ταξιδεύω σε τροπικές παραλίες, να παίζω με τα κύματα, να κυνηγώ τον αγαπημένο σκύλο μου, να αισθάνομαι επιτέλους ελεύθερος και ευτυχής! Και ύστερα καθώς περπατούσα αμέριμνος εκεί που έστριβε η αμμουδιά,στο έμπα ενός γραφικού κολπίσκου, έπεσα επάνω στην πανέμομορφη Γοργόνα! Έπαιζε με την άμμο και αιφνιδιάστηκε στη θέα του απρόσκλητου εισβολέα. Πρόφθασε όμως και ενστικτωδώς έκρυψε τα στήθη της και έμεινε να με παρατηρεί με ένα βλέμμα πολλά υποσχόμενο! Και τότε είπα σχεδόν φωναχτά:-Στο διάβολο άθλιε Πάκη με τις ανούσιες ερωτήσεις σου, τις δοκιμασίες πολιτικής ευθυκρισίας και όλες τις ανάλατες παρεμβάσεις σου! Για σήμερα τουλάχιστο σε έχω γραμμένο στην άμμο που σε λίγο θα κάνουμε άνω-κάτω με τη γοργόνα των ονείρων μου…
