 |
Πάνε περίπου δεκαπέντε μέρες που η Τζο, η μικρή μας σκυλίτσα,έφερε στον κόσμο επτά χαριτωμένα κουταβάκια. Ένα γεγονός που συγκίνησε ποικιλότροπα την ευρύτερη οικογένειά μας.Αισθήματα πρωτόγνωρα που κυμαίνονταν από τη χαρά και τη συγκίνηση όλων ημών των δίποδων μέχρι τη ζήλια του Ραμόν, του φυσικού πατέρα, ενός ροτβάιλερ, που μας ξεπερνά-κόντρα στις τρέχουσες για τη ράτσα προλήψεις-σε ανθρώπινα αισθήματα. Το άκρως συγκινητικό όμως ήταν το μητρικό ένστικτο της Τζο-και αυτή ροτβάιλερ- που πολλές σύγχρονες μανάδες θα το ζήλευαν πολύ! Απέραντα προστατευτική με τα παιδιά της και έτοιμη να κατασπαράξει κάθε επίφοβο εχθρό. Δυστυχώς όμως για τη νεαρή μητέρα όλα της τα παιδιά πέθαναν ένα-ένα, σκορπίζοντας απόγνωση στη Τζο και λύπη ακόμη αξεπέραστη σε όλους μας. Αν και έχει περάσει μια εβδομάδα από το τραγικό γεγονός η μάνα δεν λέει να το ξεπεράσει.
Γυρνά αλλόφρονη στον κήπο και ούτε στα χάδια μας δεν βρίσκει λυτρωμό…
Απόκαυκος και απαρηγόρητος
