Και μια φωνή μου ψιθυρίζει να έρθω εδώ να μείνω στο κοιμητήριο των καλών προθέσεων, στον τάφο μιας ωραίας ελπίδας όπου θα καταθέσουνε στεφάνια οι ανθοδέσμες και οι αυταπάτες
[επικεφαλής (από)στροφή]:
Ενθάδε κείται η ιδέα που είχα για τον εαυτό μου
ολόκληρο ένα κεφάλαιο της ζωής μου είναι εδώ κλεισμένο, όταν όλα πήγαιναν καλά κι ήταν όλα ρόδινα μες το βιβλίο που ήμουνα ο ίδιος θύτης, θύμα κι αναγνώστης!
ΛΕΖΑΝΤΑ (εις τον πάτον της εικόνας των λέξεων)
Αλλά δεν ήρθε εγκαίρως ο εαυτός μου στο μέρος το καθορισμένο
ίσως να σταμάτησε ένα ρολόι ίσως ν’ άλλαξαν οι προφητείες και να σκοτείνιασαν οι οιωνοί-
κι έμεινα με τη μισοσχηματισμένη ιδέα του εαυτού μου
και τώρα ενθάδε κείται ο θυρωρός της σκέψης μου της κεντρικής με τ’ αντικλείδι μου στου νου το χέρι κλέφτης κι ο παλιατζής των αποφάσεων μου
Ενθάδε κείται ωραία προκλητική ολόκληρη η σελίδαη χαμένη από τον εαυτό μου-
αλλά κανείς δεν έμαθε ποτέ το πώς και το γιατί
να σκίστηκε από το βιβλίο με τέτοιο τρόπο οριστικό και μυστηριώδη κι άγνωστο
