ΣΚΛΗΡΟΣ Ο ΛΑΟΣ…ΜΕ ΤΟ ΛΑΟΣ

25 Απριλίου, 2012

ΧΡΗΣΜΟΙ & ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ [δελτίο ΙV ]

Αντιπαρέρχομαι τις μωρολογίες του Αποκαύκου περί υποτιθέμενων καταγγελιών της κας Βάνας Μπάρμπα σε βάρος μου. Προς εύλογο φθόνο του μορμολυκείου, η σχέση μου με την ισόθεη Βάνα υπήρξε διαχρονική, ακομμάτιστη και σταθερή, ασχέτως του τι πολιτικά υποστήριζε την κάθε χρονική στιγμή εκείνη και τι εγώ. Στα πλαίσια μιας τρυφερής φροντίδας που πάντα ενυπήρχε στην πολιτική καθοδήγηση της θυελλώδους αυτής παρορμητικής καλλιτέχνιδος, απλώς της κοινοποίησα μερικές επιφυλάξεις και προβλέψεις για το μέλλον του πολιτικού χώρου τον οποίο αυτή αποφάσισε να τιμήσει με την παρουσία της.

Αναλογιστείτε, αγαπητοί αναγνώστες, το πώς ο «αντάρτης» Καρατζαφέρης μόλις προ εξαμήνου πρόβαλε έντονα το πρόσωπο της αυτοσυγκράτησης, της σωφροσύνης και της ρεαλιστικής υποταγής στο παγκόσμιο σύστημα. Διαβλέποντας τότε ότι οι συνθήκες άφηναν στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό μια σχισμή προκειμένου να αποκτήσει ένα ρόλο θεσμικού και σώφρονος συμβούλου του συστήματος, το έπραξε χωρίς καμία χρονοτριβή! Προσπάθησε δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, να υποκλέψει το ρόλο της ΝΔ, του συντηρητικού κόμματος που οφείλει να έχει πραγματισμό, αυτοσυγκράτηση και σωφροσύνη προκειμένου να κυβερνήσει. Κι όλα αυτά βασίστηκαν κυρίως στις απατηλές εντυπώσεις του γεγονότος ότι ο κ. Αντ. Σαμαράς είχε οικοδομήσει ένα προφίλ ανυπότακτου προς το ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Μπερδεύεται ακόμη το ακροατήριο της ΝΔ με την πολιτική οντότητα Σαμαρά και την εμμονή του να συνεχίζει να λειτουργεί ως αντιπολίτευση προς όλους αλλά να μπερδευτεί και η αλεπού από τα αλεπουδάκια; Πολύ κακώς τότε ο κ. Καρατζαφέρης εμφανιζόμενος ως πολύ λογικός και συγκρατημένος, χωρίς παροιμίες και ατάκες, σκέφτηκε ότι μπορεί να καταστεί ισότιμος συνέταιρος, αξιοποιώντας το ότι το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελούσε απειλή για την πρώτη θέση ούτε πειστική πρόφαση πόλωσης. Πίστεψε ότι «η πολυκατοικία» θα γινόταν πραγματικότητα & ο κ. Σαμαράς θα έπρεπε ‘φορσέ’ να συνεργαστεί με το ΛΑΟΣ. Το τι έγινε το ξέρουμε όλοι. Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος, αφού όχι μόνο ισότιμος συνομιλητής δεν κατέστη αλλά αντί να υποκλέψει αυτός του υποκλέψανε και τα δυό υπουργόπουλα. Είναι τώρα πράγματα αυτά να κλαίει και να οδύρεται όπου βρεθεί και όπου σταθεί, με ένα ύφος κερατωμένης συζύγου μετά την εμμηνόπαυση. Και να σπέρνει και διχόνοια στους αδελφούς Γεωργιάδη, αυτός ένας θρησκευόμενος άνθρωπος;

Λένε ότι όταν οι άνθρωποι σχεδιάζουν οι Θεοί ξεκαρδίζονται από τα γέλια. Στην περίπτωση του κ. Καρατζαφέρη αφ’ ενός η Αντωνάκειος κωλοτούμπα και αφετέρου η εντυπωσιακά ταχεία ανάδειξη νέων πολιτικών δυνάμεων, με παρόμοιο εμπόρευμα, του βγήκε όχι απλώς ξινή αλλά δηλητηριώδης! Ο μεν κ. Σαμαράς με πολύ μεγάλη ευκολία επανακατέλαβε τον μεσαίο χώρο, τα όποια δε κενά δημιουργήθηκαν δεξιά και κάτω τα κατέλαβε πλήρως ο κ Καμμένος, αφήνοντας στο τέλος τον μάστορα που ήθελε να πατήσει σε δυό βάρκες χωρίς καμία από τις δύο. Όλα δείχνουν πλέον ότι το εγχείρημα του ΛΑΟΣ βαίνει προς ολοκλήρωση και μάλιστα άδοξη. Βλέπει κανείς όχι μόνο τις δημοσκοπικές προβλέψεις ή τις αποχωρήσεις επωνύμων αλλά κυρίως τον στελεχιακό απαρφανισμό των ψηφοδελτίων του, με την εξαίρεση φυσικά της θείας Βάνας. Επίσης τις εντυπωσιακές προσβάσεις του νεότερου ηγέτη στο διεθνή χώρο (πρεσβείες κλπ) και τον ενθουσιασμό που προκαλούν στα ΜΜΕ οι δικοί του παρά οι χιλιοπαιγμένες γραφικές φάτσες του ΛΑΟΣ. Και σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα να πρέπει τώρα στα γεράματα να παριστάνει και τον αντιφασίστα αγωνιστή με τους Χρυσαυγίτες να τον προσπερνούν κι αυτοί! Αντίθετα, του άλλου με το καινούργιο μαγαζί γεννούν και τα κοκκόρια του. Αποσπά ανέτως ακόμη και υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ, σερφάρει ανέτως στο διαδίκτυο και εγείρει ακόμη και παράδοξες διαθέσεις εθελοντισμού μεταξύ των πολιτών. Η σύγκριση είναι απηνής.

Κι όμως υπήρξε πρωτοποριακός πολιτικός αυτός ο εμπειριστής που συχνά δεν δίστασε να κάνει και τον κλόουν. Διέλυσε αυτή την παλαιοκαραμανλική δοξασία ότι όλη η συντηρητική παράταξη όφειλε να πάσχει από ευρολαγνεία Είμαστε μια χώρα αρκετά διαφορετική, εγωκεντρική κι απομονωμένη και δεν ήταν καθόλου λογικό να αποτελούμε την μοναδική ευρωπαική εξαίρεση, χωρίς δηλαδή ευρωσκεπτικιστικό δεξιό χώρο. Είναι ειρωνεία αλλά ο στρατηγικά εύστοχος αποδείχθηκε τακτικώς άστοχος, εκεί ακριβώς που θεωρούσε τον εαυτόν του άπαιχτο. Από την άποψη αυτή ο Πρόεδρος Γιώργος άνοιξε δρόμους και τώρα που φαίνεται ότι ήρθε η ώρα των δικών του ιδεών να που ένας άλλος τον παραμερίζει. χωρίς να καταδεχτεί ούτε καν να τον καλησπερίσει. Αυτή όμως ήταν πάντα η μοίρα των πρωτοπόρων. Το κάστρο παίρνεται από αυτούς τους δεύτερους που σκαρφαλώνουν πατώντας στα πτώματα των ηρωικών πρώτων!