Αγαπητέ Πάκη!

 Η φοβερή λέξη «Μαλάκας».

Οι ξένοι που μαθαίνουν τη γλώσσα μας – και είναι πολλοί – μένουν συνήθως κάγκελο όταν ακούνε μέσα στους δρόμους, σε συντροφιές, σε καυγάδες, σε οικείες συνομιλίες την αθάνατη λέξη μαλάκας. Από αμιγώς φιλολογική άποψη η «μαλακία» απαντάται στην περίφημη φράση «φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας»  όπως και στον Πλούταρχο όπου δηλώνει  τη μαλθακότητα, την αδυναμία (μαλακός) ενώ η ταύτισή της με τον αυνανισμό έχει μεσαιωνική καταγωγή.

Δεν μπορούμε να πούμε με ακρίβεια αν ο «μαλακός» καταλήγει αυνανινιστής  ή αν ο εκ φύσεως και συνηθείας αυνανιστής (δηλαδή αυτοερεθιζόμενος) τελικά ανακαλύπτει την «μαλακία». Πάντως το βιβλίο της Γενέσεως άλλα εννοεί. Ο Αυνάν ήταν δευτερότοκος γιος του Ιούδα και, μετά από τον θάνατο του αδελφού του, ανέλαβε την υποχρέωση να εξασφαλίσει διάδοχο στο όνομα του αδελφού του, σύμφωνα με τα έθιμα του ανδραδελφικού γάμου. Κατά τη διάρκεια της συνουσίας, λοιπόν, «όταν εισήρχετο προς την γυναίκα του αδελφού αυτού, εξέχεεν επί την γην, του μη δούναι σπέρμα του αδελφού αυτού», (Γεν. 38,9). Όπερ σημαίνει ότι εκσπερμάτιζε εκτός του γυναικείου κόλπου και όχι ότι καταγίνονταν στον αυτοερωτισμό.

Όσο για τα οικεία νεοελληνικά γλωσσικά ήθη, η λέξη φορτίστηκε πολλαπλώς. Σήμερα, στις συζητήσεις μικρών και μεγάλων αποκλείεται να μην ακουστεί η προσηγορική λέξη, όπως εξάλλου αποκλείεται να μην προφερθεί με πολεμικό μένος σε κάποιον καυγά αγνώστων. Οι οδηγοί το συνηθίζουν. Αν κάποιος οδηγός κάνει στραβοτιμονιά είναι βέβαιο ότι από το παράθυρο του παρατρεχάμενου αυτοκινήτου θα ακουσθεί το : «Είσαι μεγάλος μαλάκας!» Η λέξη έχει προκαλέσει μαχαιρώματα, ξυλοδαρμούς, ομαδικές συμπλοκές. Κατά κάποιο τρόπο είναι λέξη βασιλεύουσα τόσο στην εχθρότητα όσο και στη φιλία. Όταν η συντροφιά είναι αμιγώς ανδρική, το να πεις τον άλλον μαλάκα εν τη ρύμη του λόγου όχι μόνο δεν εκφράζει εχθρότητα, αλλά είναι κάτι που θερμαίνει την ατμόσφαιρα υποδηλώνοντας οικειότητα υπεράνω πάσης παρεξηγήσεως.

Απόκαυκος πάντα από την κάλπη: Μαλάκα ψηφοφόρε!