Δημήτρης Χατζηνικόλας
Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει εκμεταλλευτεί τα κυβερνητικά λάθη και δεν έχει ανοιχτεί στους εργασιακούς χώρους.
Συνεδριάζει αυτή την εβδομάδα το Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ με αντικείμενο τον προγραμματισμό της δράσης το επόμενο διάστημα και μέχρι τα τέλη Μαΐου. Στο περιθώριο όμως των συνεδριάσεων των κορυφαίων οργάνων της αξιωματικής αντιπολίτευσης το διακύβευμα της επόμενης ημέρας, μετά τις εσωκομματικές διαδικασίες, παραμένει ακόμη μια φορά η διεύρυνση.
Για πολλούς του κόμματος, φυσικά και για τον πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα, η διεύρυνση είναι ή θα έπρεπε να είναι μια μόνιμη διαδικασία, ένα διαρκές στοίχημα. Δυστυχώς όμως, όπως παραδέχονται αρκετά κορυφαία στελέχη, «αυτό δεν είναι κατανοητό απ’ όλους. Κάποιοι θεωρούν ότι η διεύρυνση ολοκληρώθηκε με τις εσωκομματικές ψηφοφορίες».
Είναι χαρακτηριστική η γκρίνια ότι σε οτιδήποτε αφορά τον οργανωτικό τομέα υπάρχει ατολμία να ληφθούν ουσιαστικές πρωτοβουλίες, όπως για παράδειγμα το σπάσιμο των μεγάλων οργανώσεων ή ο διαχωρισμός τους σε θεματικές, ώστε ο αριθμός των μελών τους να είναι, για παράδειγμα, κάτω των 60 ώστε να μπορούν να συνεδριάζουν.
Η συγκυρία βοηθάει αφού σε μεγάλους χώρους, όπως η υγεία, η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, η παιδεία, ο ΣΥΡΙΖΑ ελάχιστα έχει εκμεταλλευτεί τα κυβερνητικά λάθη, διατηρώντας απλώς τις όποιες δυνάμεις διατηρούσε και στο παρελθόν. Δεν έγινε ουσιαστική δουλειά ώστε να στηθούν νέες οργανώσεις στους εργασιακούς αυτούς χώρους, να συζητηθούν τα προβλήματα και να υπάρξει η απαραίτητη γείωση με την κοινωνία. «Πράγματα αυτονόητα που δεν θα έπρεπε να τα συζητάμε καν αλλά δυστυχώς παραμένουν ζητούμενα» τονίζει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Για όλους αυτούς τους λόγους το στέλεχος θεωρεί «δύσκολο κεφάλαιο» την επόμενη ημέρα στο κόμμα.
Το κρίσιμο επίδικο, λέει, είναι ένα 10% με 15% του εκλογικού σώματος. Είναι μια δεξαμενή που άλλοτε αδειάζει για ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας και άλλοτε γεμίζει. Για να το διεκδικήσεις, έχοντας κατά νου τη μιντιακή υπεροπλία του αντιπάλου, πρέπει να αναλάβεις πρωτοβουλίες, να χτίσεις κοινωνικές συμμαχίες, να κάνεις διάλογο μαζί τους.
Ένα κομμάτι όμως του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται αυτή την οπτική, επιμένει να συνομιλεί σε κλειστές κομματικές ομάδες, αρκείται να κατεβαίνει σε διαδηλώσεις και πορείες στη λογική «εδώ είμαστε, ελάτε να μας βρείτε». Ακόμη όμως και να θέλει κάποιος να συναντηθεί με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ εντός των τειχών του κόμματος, πολύ δύσκολα θα σπάσει τα στεγανά που υπάρχουν.
Μπροστά το κάρο, πίσω το άλογο
Την ίδια ώρα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ διεξάγεται συζήτηση για το είδος της αντιπολίτευσης που πρέπει να ασκηθεί στη ΝΔ, αλλά κυρίως στα ΜΜΕ που τη στηρίζουν. Εδώ ορισμένα στελέχη δείχνουν ιδιαίτερα δεκτικά απέναντι στην κριτική-στοχοποίηση που ασκείται στον ΣΥΡΙΖΑ και σε στελέχη του από αυτά τα Μέσα. Βάζοντας το κάρο του δημόσιου λόγου μπροστά από το άλογο του δημόσιου βίου ενός πολιτικού τα συγκεκριμένα στελέχη έφτασαν στο σημείο να εκφράσουν ενόχληση για την «ποινικοποίηση της πανδημίας»!
Αν δεν υπάρξει δηλαδή λογοδοσία για τη διαχείριση του ύψιστου αγαθού της δημόσιας υγείας, πού θα υπάρξει; Και θα έπρεπε να είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η λογοδοσία περιλαμβάνει και τη δικαστική διερεύνηση τυχόν ευθυνών.
Ομως η συγκεκριμένη συζήτηση έρχεται και επανέρχεται στην εσωκομματική ατζέντα, υποσκελίζοντας πολλές φορές τα μείζονα.
«Περήφανος αλλά και δυνατός πολιτικά»
Την ίδια βέβαια ώρα ο πρόεδρος του κόμματος στις δημόσιες εμφανίσεις του είναι όσο πιο ξεκάθαρος γίνεται, στέλνοντας σαφέστατα μηνύματα στο εσωτερικό του κόμματος. Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτησή του τη Δευτέρα στη Βουλή σχετικά με τη σύσταση προανακριτικής για τον Νίκο Παππά και τον νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες. Για μια ακόμη φορά ο πρόεδρος έστειλε μήνυμα ότι ήταν ένα κορυφαίο νομοθέτημα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ», είπε επί λέξει ο Αλ. Τσίπρας, «θέλησε να στήσει ένα πλαίσιο νομιμότητας το οποίο στο τέλος της ημέρας θα ήταν θετικό για όλους τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Και θα ήταν λυτρωτικό και για την όποια εξουσία, διότι πολύ γρήγορα θα τα δείτε τα αποτελέσματα αυτής της εύνοιας που έχετε σήμερα, διότι κανείς δεν είναι ευχαριστημένος όταν ξέρει ότι στο τέλος της ημέρας μπορεί όποτε θέλει να σου κάνει ζημιά. Και ξέρετε και κάτι, αν για κάτι αισθάνομαι περήφανος αλλά και δυνατός πολιτικά, είναι ότι δεν χρωστάω σε κανένα, δεν χρωστάμε σε κανέναν. Ο κ. Μητσοτάκης πόσους έχει που ερίζουν για το ότι εξαιτίας τους εξελέγη πρωθυπουργός;».
Το μήνυμα ήταν σαφέστατο: ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του δεν χρωστούν σε κανέναν καναλάρχη, δεν είναι και δεν έγιναν ποτέ μέρος της διαπλοκής και ο νόμος Παππά (με τα λάθη και τις παραλείψεις του) ήταν μια προσπάθεια για πρώτη φορά να μπει τάξη σε έναν χώρο που όχι μόνο λειτουργούσε και λειτουργεί ανεξέλεγκτα, αλλά και που ένιωθε και νιώθει τόσο δυνατός ώστε να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και εκλεκτούς.
Το να αντιτάσσεις στη διαπλοκή που χρεοκόπησε τη χώρα μια πιο comme il faut εκδοχή του πολιτεύεσθαι, να μην πεις για παράδειγμα τον ακροδεξιό πολιτευτή ακροδεξιό, είναι τουλάχιστον πολιτικά άστοχο.
Πώς απαντάς για παράδειγμα στο πόρισμα της προανακριτικής για τη «σκευωρία», όταν ο κόσμος που ακούει το όνομα Novartis βλέπει το σκάνδαλο της δεκαετίας;
Πώς απαντάς στην προανακριτική για τον νόμο Παππά, όταν ο πρόεδρος του κόμματος δηλώνει περήφανος γι’ αυτόν και η πλειονότητα του κόσμου έχει γυρίσει την πλάτη στα δελτία ειδήσεων τα οποία θεωρεί φυτώριο της διαπλοκής;
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Documento
