Ο ευρωπαικός νότος βρίσκεται πια στο χείλος του γκρεμού με την Ισπανία να ακολουθεί την Ελλάδα στην οικονομική κατάρρευση. Μέσα στις συνθήκες αυτές της πλήρους αποτυχίας των νεοφιλελεύθερων συνταγών για την επίλυση της οικονομικής κρίσης η Ελλάδα πρέπει να απεγκλωβισθεί από το Μνημόνιο και να διαπραγματευθεί με την Ευρωζώνη όχι απλώς τη χαλάρωση του θανάσιμου βρόγχου -όπως προτείνουν καθυστερημένα και εκ του πονηρού Σαμαράς και Βενιζέλος-αλλά ένα εναλλακτικό πρόγραμμα ανάταξης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τρόικα θα αρνηθεί, απειλώντας με το σταμάτημα της χρηματοδότησης που σε τελική ανάλυση καταλήγει πάλι στις τσέπες των δανειστών, που κερδοσκοπούν ασύστολα από την κρίση. Όμως η πολιτική είναι ένας δυναμικός χώρος που απαιτεί συνεχείς κινήσεις και τακτική και στρατηγική ευελιξία. Παρά την απελπιστική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας δεν πρέπει να καταθέσουμε τα όπλα όπως έκαναν οι θλιβεροί εταίροι του δικομματισμού και του δήθεν ρεαλιστικού φιλοευρωπαικόυ μετώπου. Υπάρχουν δυνατότητες αντίδρασης και το δυνατό διαπραγματευτικό όπλο της Ελλάδας είναι ότι συνιστά συστημικό κίνδυνο. Η έξοδός της Ελλάδος από την ευρωζώνη όχι μόνο θα είχε τεράστιο οικονομικό κόστος αλλά και θα προκαλούσε καταστροφικό ντόμινο, ιδιαίτερα τώρα που η πολύ μεγαλύτερης κλίμακας Ισπανική οικονομία βρίσκεται ένα βήμα πριν την πλήρη κατάρρευση.
Και είναι επίσης φανερό πως αυτοί που μας έφεραν σε αυτή τη θέση ούτε έχουν τη θέληση αλλά ούτε και την ικανότητα να το κάνουν. Το αποδεικνύουν άλλωστε και οι τελευταίες κίνησεις τους. που αποκαλύπτουν πως στόχος τους δεν είναι η σωτηρία της χώρας αλλά του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος.
