Έγινε χθες το απόγευμα ο απολογισμός των πεπραγμένων της δημοτικής Αρχής. Σε μια μαραθώνια διαδικτυακή συνεδρίαση που ξεπέρασε τις 6 ώρες και χαρακτηρίστηκε από την ένταση και την αδυναμία του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου να εφαρμόσει τον κανονισμό, που προβλέπεται για ανάλογες περιπτώσεις, οι αντεγκλήσεις δημάρχου, αντιδημάρχων και αντιπολίτευσης ήταν το μόνιμο μοτίβο και το επίπεδο της συνεδρίασης δεν διέφερε και πολύ από συνεδριάσεις 15μελούς μαθητικού συμβουλίου.
Ευτυχώς ή δυστυχώς όμως αυτοί που παρακολουθούσαν τα διαμειβόμενα στον δέκατο δήμο της χώρας δεν ήταν περισσότεροι από 25 και αυτό αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της αποξένωσης της δημοτικής Αρχής και προσωπικά του δημάρχου από τους δημότες, που σε μια κορυφαία διαδικασία, όπως είναι αυτή του απολογισμού, οι δημότες με ευθύνη της δημοτικής Αρχής απείχαν, παρακολουθώντας τα ριάλιτι της τηλεόρασης.
Άλλωστε η δημοτική Αρχή δεν έκανε τίποτε για να τους ενημερώσει για την ημέρα και την ώρα της συνεδρίασης και το μόνο που έκανε ήταν να καλέσει μερικούς φίλα προσκείμενους φορείς, που το μόνο που πρόσφεραν στην διαδικασία ήταν -πλην ελάχιστων εξαιρέσεων- να υποβάλουν τις ευχές τους για τις γιορτές του Πάσχα.
Ως προς την ουσία τώρα του απολογισμού ο δήμαρχος διάβασε ένα κείμενο προθέσεων, γιατί το έργο στην διετία που πέρασε είναι ισχνό και πόρρω αφίσταται των προεκλογικών υποσχέσεων της ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ του δημάρχου για όσα ΘΑ έκανε άμα τη αναλήψει της δημοτικής εξουσίας.
Για να αμβλύνει τις εντυπώσεις ο δήμαρχος εκτός κειμένου για μια ακόμη φορά παραδέχτηκε λάθη, παραλείψεις και ολιγωρίες του ίδιου αλλά και της διοίκησής του, χωρίς ποτέ να τις κατονομάζει.
Όταν όμως η αντιπολίτευση τις κατονομάζει και τις κάνει συγκεκριμένες, τότε ο κατά τα άλλα αυτοκρινόμενος δήμαρχος γίνεται θηρίο και καταγγέλλει ανίερες συμμαχίες και υπονομεύσεις, λες και το έργο της αντιπολίτευσης είναι να συμφωνεί μαζί του.
Έτσι η περίπτωση του Μωυσή Ελισάφ με τα όσα λέει και κυρίως με τα όσα κάνει είναι ενδιαφέρουσα, γιατί θυμίζει τον βασιλιά που ήταν γυμνός αλλά δεν το ήξερε, γιατί οι υπήκοοί του από δουλοπρέπεια απέφευγαν να του το πουν.
Με μια όμως σημαντική διαφορά! Ο δήμαρχος γνωρίζει ότι είναι γυμνός αλλά δεν θέλει να του το υπενθυμίζουν φίλοι και αντίπαλοι, γιατί προφανώς νομίζει ότι έτσι αποκρύπτεται η γύμνια του.
Είναι και αυτό ένα στοιχείο της ιδιομορφίας του Ελισαφικού Μεσσιανισμού, ο οποίος διαγράφει με αλλεπάλληλα επεισόδια τη μικρή ιστορική του πορεία, πριν καταλήξει στην κάλαθο της μνήμης της πόλης μας, αφήνοντας πίσω του συντρίμια.
