Γράφει ο Στέφανος Καραμούτσιος
Δεν υπάρχει εκλογικό σύστημα, που να είναι τέλειο, όπως τίποτε δεν είναι τέλειο στον κόσμο. Έτσι και η απλή αναλογική. Μπορεί να μην είναι το πιο τέλειο σύστημα όμως είναι το δικαιότερο, γιατί η ψήφος όλων των πολιτών έχει την ίδια βαρύτητα. Αυτή ήταν η πρόθεση του εκλογικού νόμου, με τον οποίο έγιναν οι εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τον προηγούμενο χρόνο και όσοι συμμετείχαν σε αυτές γνώριζαν εκ των προτέρων τους όρους του παιχνιδιού.
Βέβαια το σύστημα αυτό δεν ήταν ακριβώς απλή αναλογική, γιατί με τον δεύτερο γύρο, έβαζε στην εξίσωση και έναν άλλο παράγοντα.
Την προσωπικότητα εκείνου, που θα συγκέντρωνε πάνω από το 50%, σαν παράγοντα που θα μπορούσε να συνθέσει απόψεις πέρα από την παράταξή του και μέσα από ένα δημοκρατικό διάλογο θα οδηγούσε τα δημοτικά συμβούλια στις αποφάσεις που είχε ανάγκη η κοινωνία κάθε δήμου.
Και αυτό ήταν ένα βήμα μπροστά, γιατί έβαζε όλες τις δημοτικές παρατάξεις στο δημοκρατικό παιχνίδι και στην συμμετοχή τους στις αποφάσεις, αφού αντί της στείρας άρνησης, τώρα η κατάθεση προτάσεων από όλους ήταν το ζητούμενο και ο νέος δήμαρχος, που δεν θα είχε από τον πρώτο γύρο την απόλυτη πλειοψηφία καλούνταν με τα προσόντα του να συνθέσει αυτές τις προτάσεις.
Με αυτά τα δεδομένα αυτοί που συμμετείχαν στις εκλογές καθόρισαν την ταχτική τους και την στρατηγική τους, την οποία είδαμε να ξετυλίγεται στις περυσινές εκλογές.
Στα Γιάννινα και στο δήμο Ιωαννιτών ήταν βέβαιο ότι καμιά εκ των παρατάξεων δεν θα συγκέντρωνε από την πρώτη Κυριακή το 50% και οι δημότες στον πρώτο γύρο επέλεξαν στην καλύτερη περίπτωση προγράμματα και στην πραγματικότητα πρόσωπα, μέσα από ένα πλέγμα εξαρτήσεων προσωπικών, οικογενειακών κλπ. που παίζουν μεγάλο ρόλο στις τοπικές κοινωνίες.
Έτσι την πρώτη Κυριακή οι Γιαννιώτες πρόκριναν με διαφορά την παράταξη Μπέγκα, που ασκούσε την δημοτική εξουσία την προηγούμενη περίοδο και μακράν στη δεύτερη θέση βρέθηκε ο παράταξη Ελισάφ.
Στο δεύτερο γύρο που ζητούμενο ήταν το πρόσωπο που θα κατάφερνε με τα προσόντα του να διοικήσει το δήμο, συνθέτοντας τα προγράμματα που ψηφίστηκαν, ο Μωυσής Ελισάφ, με το σύνθημα ότι αυτός μπορεί να συνθέσει καλύτερα από τον αντίπαλό του προγράμματα, απόψεις και να επιτύχει γόνιμες συγκλίσεις, κέρδισε τις εκλογές βραχεία κεφαλή.
Και η εντολή ήταν ακριβώς αυτή!
Όχι, δηλαδή, να εφαρμόσει το πρόγραμμα της παράταξής του – που δεν προκρίθηκε από τους ψηφοφόρους- αλλά να παίξει ακριβώς αυτό τον συνθετικό ρόλο, που χαρακτηρίζει τους ικανούς ηγέτες.
Αν έγινε αυτό όλοι το γνωρίζουν σήμερα.
Ο σημερινός δήμαρχος με πείσμα μικρού παιδιού και περισσή αλαζονεία αθετεί τις υποσχέσεις του, φέρεται ως μονάρχης, περιφρονεί το δημοτικό συμβούλιο και αντί της σύνθεσης που ήταν η εντολή του εκλογικού σώματος, επιλέγει την πόλωση, θεωρώντας ότι οι πολίτες ψήφισαν το πρόγραμμά του.
Μέσω των κυβερνητικών μηχανισμών αντιστρατεύεται και το πνεύμα αλλά και τον τύπο του εκλογικού νόμου, βάση του οποίου ο λαός απεφάνθη και προδίδει τον όρκο, που έδωσε ως δήμαρχος, λειτουργώντας όχι ως πολιτικός ηγέτης μιας ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ, που έχει ανάγκη ο τόπος μας αλλά ως πραξικοπηματίας περασμένων εποχών.
Οι δικαιολογίες αυτού και των υποστηρικτών του ότι για την αποτυχία του φταίει ο εκλογικός νόμος και η αντιπολίτευση θυμίζουν την παροιμία: “Αν έσφαλε ο γάιδαρος, τι φταίει το σαμάρι;”
Επειδή υπερηφανεύεται ότι είναι κοσμοπολίτης και με ανοιχτούς ορίζοντες, θα τον συμβουλεύαμε να τηλεφωνήσει στον νεαρό δήμαρχο Δημήτρη Αξούργο, που εκλέχτηκε στην πόλη Σβέρτε της Γερμανίας, με καταγωγή από τους Λογγάδες του δήμου μας και που σε ερώτηση πώς τα πάει με τη διοίκηση του δήμου είπε, ότι δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία και σε κάθε ζήτημα πρέπει να πείσει το δημοτικό συμβούλιο…
Αυτό πρέπει να κάνει και ο κ. Ελισάφ, πριν είναι αργά, αφήνοντας στην άκρη δολοπλοκίες, εγωισμούς και προσωπικές αδυναμίες.
Σημείωση : Το κείμενο δημοσιεύτηκε πριν έναν ακριβώς χρόνο αλλά διατηρεί και σήμερα την επικαιρότητά του, αφού τίποτε δεν άλλαξε στην πόλη μας με τον δήμαρχο να έχει την ίδια επιχειρηματολογία, προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
