Απλά και κατανοητά
Αν υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι, στο πόλεμο ΗΠΑ (Ισραήλ) με το Ιράν το δίκαιο είναι υπέρ του Ιράν και για αυτό θα πρέπει να νικήσει. Το Ιράν δεν τον ήθελε αυτόν το πόλεμο, δεν θέλει τον πόλεμο. Εδώ δεν συμμετείχε, όταν το Ισραήλ ισοπέδωσε την Γάζα και διέλυσε την Χεζμπολάχ στον νότιο Λίβανο ή όταν κατέρρευσε ο Άσσαντ στην Συρία, αφήνοντας τους συμμάχους του στο έλεος του Γιαχβέ.
Αν πέσει το Ιράν, ο ολοκληρωτικός παγκόσμιος πόλεμος είναι ακόμη πιο κοντά, καθώς θα υπάρξει μια περαιτέρω περικύκλωση της Ρωσίας και της Κίνας από τις ΗΠΑ.
Τέλος, αν και όποιοι συντάσσονται με το δίκαιο των Παλαιστινίων, είναι αυτονόητα(;;) υπέρ των Ιρανών για ένα πολύ απλό λόγο. Μια ενδεχόμενη ήττα του Ιράν θα αφήσει τους Παλαιστίνιους ακόμη πιο μόνους.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ έχει δίκαιο: ο πόλεμος ενάντια στο Ιράν είναι αγώνας υπεράσπισης της Δύσης των αποικιοκρατικών, ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Το Ισραήλ δεν είναι ένα απλό πιόνι των συμφερόντων των ΗΠΑ, ούτε οι ΗΠΑ πιόνι στα συμφέροντα του διεθνούς Σιωνισμού. Η σχέση τους είναι διαλεκτική: Το φασιστικό σχέδιο του Σιωνισμού δεν μπορεί να δράσει χωρίς τις ΗΠΑ. Αλλά και οι ΗΠΑ έχουν το Ισραήλ ως τον πλέον πιστό τους σύμμαχο στην Μέση Ανατολή.
Της επανάστασης
Η Ισλαμική δημοκρατία του Ιράν είναι πραγματικά σε ένα μεγάλο βαθμό ένα ανεξάρτητο κράτος που αγωνίζεται εδώ και πολλές δεκαετίες να παραμείνει έτσι.
Αποτελώντας η Ισλαμική δημοκρατία του Ιράν συνέχεια της κυβέρνησης του Μοσαντέκ το 1951 μέχρι το 1953.Η κυβέρνηση του Μοσαντέκ το 1951 επιχείρησε να κρατικοποιήσει την εταιρεία εξόρυξης πετρελαίων και αυτό οδήγησε στην πτώση της το 1953 ύστερα από ένα πραξικόπημα που οργανώθηκε από τις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία.
Οδηγώντας το Ιράν στην σκληρή και βάρβαρη δικτατορία του Σάχη που αποτελούσε το πιο σημαντικό βραχίονα των ΗΠΑ απέναντι στην ΕΣΣΔ.
Το 1979 ξέσπασε μια πραγματική λαϊκή εργατική επανάσταση με βάση ένα πλατύ μέτωπο από τον Σιίτικο κλήρο, την Σιίτικη αριστερά, την ορθόδοξη κομμουνιστική αριστερά, την μαοϊκή και την τροτσκιστική αριστερά.
Αντεπανάσταση
Η επανάσταση επικράτησε και ο Σάχης έφυγε νύκτα αλλά όπως σε κάθε επανάσταση έτσι και εδώ υπήρξε μια «θερμιδώρ», μια αντεπανάσταση μέσα στην επανάσταση.
Το Σιίτικο ιερατείο με την στήριξη της Ιρανικής αστικής τάξης και έχοντας μια πραγματικά μεγάλη λαϊκή βάση (κυρίως τους εμπόρους του bazar) έσφαξε τις δυνάμεις της αριστεράς (Σιίτικης και μη).
Υπερασπίζοντας το Σιίτικο ιερατείο το αστικοδημοκρατικό χαρακτήρα της επανάστασης απέναντι στις δυνάμεις που έβλεπαν την εξέλιξη της επανάστασης σε μια σοσιαλιστική προοπτική.
Κάτι που χαροποίησε ιδιαίτερα τις ΗΠΑ αλλά όχι τόσο πολύ για να ξεχάσει το αμαρτωλό παρελθόν των Ιρανών μουλάδων. Πόσο μάλλον όταν η κυρίαρχη ιδεολογία του Σιίτικου ιερατείου είχε ως προμετωπίδα τον αντιΑμερικανισμό και τον αντιΣιωνισμό. Αυτό δεν συνεπάγεται πως μερίδα των ελίτ των ΗΠΑ κατά την διάρκεια του πολέμου Ιράν /Ιράκ δεν ενίσχυσε το Ιράν, είναι γνωστό το σκάνδαλο Ιράν-γκέιτ το 1986.
Το Ιράν παραμένει ένα ιδιόμορφο καπιταλιστικό κράτος κρατώντας, όπως είπα, σε μεγάλο βαθμό την ανεξαρτησία του σε αντίθεση με τα φερέφωνα των ΗΠΑ , πχ Σαουδική Αραβία.
Επίσης είναι ένα κράτος με το πλέον μορφωμένο λαό και νεολαία στην περιοχή. Έχει το μεγαλύτερο ποσοστό πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στις γυναίκες, κάτι αδιανόητο για τις άλλες μουσουλμανικές Σουνίτικες χώρες της περιοχής.
Δημοκρατία και δικτατορία
Είναι λάθος οι τοποθετήσεις που υποστηρίζουν, ότι το Ιράν είναι μια δικτατορία. Ίσως να είναι μια αυταρχική ελεγχόμενη αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως είναι και άλλες χώρες, πχ Τουρκία και Ισραήλ. Απλώς οι δυο τελευταίες ήταν και είναι φιλοΑνερικάνικες (η Τουρκία τους κάνει τελευταία νερά), ενώ το Ιράν ήταν και παραμένει αντιΑμερικανικό. Και αυτό είναι που ενοχλεί τις ΗΠΑ και όχι το ισλάμ. Διαφορετικά θα τους ενοχλούσε το πλέον βάναυσο ισλαμικό καθεστώς της περιοχής που είναι αυτό της Σαουδικής Αραβίας.
Θέλουμε δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε η Ιρανική κοινωνία είναι η πλέον πλουραλιστική κοινωνία από όλα τα Ισλαμικά καθεστώτα της περιοχής. Και τοποθετώ την έννοια της πλουραλιστικής κοινωνίας όχι με την ψευδοδυτική της σημασία αλλά όπως θα το τοποθετούσε ο αναρχικός επιστημολόγος Φεγεράμπεντ. Δηλαδή, ως ισότητα και δημοκρατία παραδόσεων, ορθολογιστικών και μη.
Και αυτό είναι αποτέλεσμα τόσο της επανάστασης του 1979, όπως και εγγενών πολιτιστικών χαρακτηριστικών της Ιρανικής κοινωνίας.
Ατομικά δικαιώματα
Το Ιράν σε ένα μεγάλο βαθμό δεν έχει τις φιλελεύθερες ελευθερίες της δύσης. Άλλωστε και στην Δύση στην πλειοψηφία τους αποτελούν μια συστημική εμπορευματική μάσκα και όχι έκφραση μιας χειραφετικής δυναμικής.
Επίσης στο Ιράν η θρησκεία ασκεί μεγάλη δύναμη και επιρροή με θετικό αλλά κυρίως αρνητικό τρόπο, καθώς σε μεγάλο βαθμό είναι μια κενή εξουσία και όχι μια μαχόμενη κοινότητα, όπως θα το ήθελε ο ισλαμομαρξιστής Αλί Σαριατί.
Βέβαια και κυρίως στις μεγάλες πόλεις και δη στην Τεχεράνη η καταπιεστική εξουσία ενός συντηρητικού Σιιτισμού έχει αμβλυνθεί, ύστερα και από την διαρκή αγωνιστική κινητοποίηση της νεολαίας και των γυναικών τα τελευταία χρόνια.
Αντίστοιχα στο Ισραήλ τα φιλελεύθερα ατομικά δικαιώματα δέχονται επίθεση από την θρησκευτική ακροδεξιά ορθοδοξία που σήμερα κυβερνάει. Στο Ισραήλ όμως αυτό που συμβαίνει είναι ότι εξαγοράζουν την ΛΟΑΤΚΙ δικαιωματική σιωπή απέναντι στα εγκλήματα που κάνουν στους Παλαιστίνιους.
Στο Ιράν όπως και παντού η απελευθέρωση των μαζών είναι έργο των ίδιων αυτών των μαζών και δεν θα έρθει απ’ έξω, πόσο μάλλον από τους εξαγωγείς της αστικής δημοκρατίας , πχ τις ΗΠΑ.
Θρησκεία
Το Ιράν είναι μια χώρα με τεράστια κουλτούρα και ιστορία, όπως άλλωστε η Κίνα ή η Ινδία. Δίχως την αρχαία περσική θρησκεία του Ζωροαστρισμού δεν θα υπήρχαν οι μονοθεϊστικές θρησκείες με αυτό τον τρόπο, ούτε καν ο Εβραϊσμός. Ιδιαίτερα έχει επιδράσει στο μεσσιανικό, σωτηριολογικό τμήμα των μονοθεϊστικών θρησκειών
Ο Σιιτισμός του Ιράν δεν έχει σχέση με τον φανατικό ισλαμισμό τύπου Αλ Κάιντα (Σουνίτες) που στηρίχθηκε από την Δύση απέναντι στους σοβιετικούς και τον αραβικό εθνικισμό, για να προκαλέσει στην συνέχεια τρομοκρατικές ενέργειες στην Δύση.
Το Ιράν κινήθηκε στην περιοχή υπερασπίζοντας τους Παλαιστίνιους (αν και Σουνίτες), τους Σιίτες του Ιράκ, της Συρίας και του Λιβάνου απέναντι στις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τον φανατικό ισλαμισμό τύπου ISIS. Ας σημειωθεί ότι ο ISIS ενισχύθηκε από το Ισραήλ και σήμερα με «κουστούμια» κυβερνάει την Συρία.
Τέλος, ας σημειωθεί το παρακάτω: Η θρησκοληψία στο Ιράν δεν είναι μεγαλύτερη σε σχέση με την Σαουδική Αραβία ή το Ισραήλ . Είναι στο ίδιο βαθμό με το Ισραήλ και σε σχέση με την Σαουδική Αραβία και άλλες ισλαμικές χώρες είναι σαφέστατα μικρότερη.
Πόλεμος και ειρήνη
Ο πόλεμος του Ισραήλ απέναντι στο Ιράν εντάσσεται στο πλαίσιο ενός 3ου παγκόσμιου πολέμου που σε αυτή την φάση διεξάγεται μέσω αντιπροσώπων.
Επί του πρακτέου: Αν θέλουμε ειρήνη και αγωνιζόμαστε για αυτήν υπάρχουν 2 δρόμοι. Ή αγωνιζόμαστε να μην έχει το Ισραήλ την καταστροφική δύναμη των πυρηνικών ή αγωνιζόμαστε να αποκτήσουν και οι Ιρανοί πυρηνικά όπλα ως στρατηγική ισορροπία.
Η ειρήνη στην περιοχή δεν δύναται να έρθει δίχωςνα απελευθερωθούν οι Παλαιστίνιοι. Δίχως να έχουν ένα δικό τους κράτος. Και σε αυτό υπάρχουν πάλι δύο δρόμοι:
Ή έχουμε ένα δημοκρατικό κράτος όπου όλοι και ολες ( Άραβες και Εβραίοι) θα ζουν μαζί, άρα δεν θα έχουμε το Σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ.
Ή θα έχουμε δύο δημοκρατικά ισότιμα κράτη ( ένα Εβραϊκό και ένα Αραβικό) που θα έχουν μοιράσει την Παλαιστίνη σε 2 ισότιμα μέρη ( 50% η κάθε πλευρά).
Αν και μια σίγουρη προοπτική ειρήνης μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών περνάει μέσα από την οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας της Παλαιστίνης.
