Δημήτρης Αργυρός
Με αφορμή τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, ας μου επιτραπεί να δημοσιεύσω το επόμενο διάστημα μια σειρά από άρθρα.
Αντισημιτισμός
Ο αντισημιτισμός είναι η σχεδιασμένη και οργανωμένη αντίθεση προς την Εβραϊκή φυλή/θρησκεία.
Πρόκειται για ένα ιστορικό φαινόμενο, κατά βάση, των δυτικών κοινωνιών από το Μεσαίωνα και εντεύθεν.
Βέβαια οι ρίζες του αντισημιτισμού συναντιούνται ήδη από τους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι σε ένα βαθμό αναπαρήγαγαν τις αντιιουδαικές προκαταλήψεις των Αρχαίων Αιγυπτίων.
Με την σειρά τους οι Σελευκίδες στην Ελληνιστική περίοδο επιχείρησαν να απαγορεύσουν την θρησκεία των Εβραίων με αποτέλεσμα τις αιματηρές εξεγέρσεις των τελευταίων. Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε το διωγμό των Εβραίων από τις εστίες τους στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Καθοριστικό, βέβαια, ρόλο για την ανάπτυξη του αντισημιτισμού έπαιξε η κρατική χριστιανική θρησκεία. Επισημαίνω 3 σημαντικά γεγονότα : 1) Τον διωγμό των Εβραίων και των Μαράνων (Εβραίοι που έγιναν χριστιανοί αλλά μάλλον κρατούσαν στα κρυφά την πίστη τους ) από την Ισπανική Καθολική Εκκλησία και την Ιερά Εξέταση την εποχή της Ισαβέλλας και του Φερδινάνδου το 1492. Ας σημειωθεί ότι οι ΙσπανοΕβραίοι Σεραφαδίτες ευημερούσαν την εποχή που είχαν καταλάβει την Ισπανία οι Άραβες. Ενώ όταν εκδιώχθηκαν από την Ισπανία βρήκαν ανοικτή αγκαλιά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στοιχεία πού δείχνουν ότι ο αντισημιτισμός δεν μπορεί να αναπτυχθεί ή κυρίως να δυναμώσει στην μουσουλμανική Ανατολή. Πως θα μπορούσε άλλωστε: Σημίτες δεν είναι μόνο οι Εβραίοι αλλά και οι Άραβες μουσουλμάνοι. Οι οποίοι ως μουσουλμάνοι παίρνουν σοβαρά το καθήκον να προστατέψουν τις θρησκείες τη Βίβλου, άρα και τους Εβραίους. 2) Είναι ο ίδιος ο Λούθηρος που εκφράζεται με πολύ σκληρά λόγια για τους Εβραίους στο βιβλίο του οι «Εβραίοι και τα ψέματα τους». Στο εν λόγω βιβλίο ο Λούθηρος διατυπώνει προτάσεις για ένα διαρκή πογκρόμ εναντίον των Εβραίων. Κατά μια έννοια αποτελεί μια πρώιμη εισαγωγή για το Ολοκαύτωμα των Ναζί. Βέβαια λίγο πριν πεθάνει ο Λούθηρος μαλάκωσε τις θέσεις του και τους δίνει την ευκαιρία να γίνουν χριστιανοί. Ενώ ας σημειωθεί ότι υπάρχουν χριστιανικές διαρτυρόμενες ομολογίες στις ΗΠΑ οι οποίες έχουν πολύ καλή σχέση με την Εβραϊκή θρησκεία. Επίσης υπάρχουν χριστιανικές αιρέσεις που συνδυάζουν την χριστιανική και την Εβραϊκή παράδοση. Ενώ στην πλειοψηφία οι χριστιανικές διαρτυρόμενες ομολογίες στις ΗΠΑ στηρίζουν με κλειστά μάτια το Σιωνιστικό Κράτος του Ισραήλ. 3) Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε τα βίαια και βάρβαρα αντισημιτικά πογκρόμ στην Τσαρική ορθόδοξη Ρωσία και την κατασκευή των αντισημιτικών «Πρωτοκόλλων των σοφών της Σιών « από την μυστική υπηρεσία του Τσάρου, την Οχράνα. Αντισημιτικοί διωγμοί που επαναλήφθηκαν στην ΕΣΣΔ επί Στάλιν από το 1940 έως το 1953.
Την εποχή της αποικιοκρατίας και της ανατολής του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής δυνάμωσε το δυτικό ρατσιστικό πνεύμα που ενίσχυσε τον αντισημιτισμό. Είναι η εποχή που αναπτύχθηκε ο ρατσιστικός φυλετισμός του αίματος, δηλαδή, ένας ρατσισμός με βιολογική βάση.
Αναφέρομαι στο έδαφος της ανάπτυξής των ψευδεπιστημονικών άριων θεωριών που θεωρούν τους Εβραίους υπάνθρωπους, οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν με συστηματικό τρόπο από τους Ναζί με αποτέλεσμα το ολοκαύτωμα.
Αντισημιτισμός και αντισιωνισμός
Απέναντι στο λεγόμενο «Εβραϊκό ζήτημα» αναπτύχθηκαν 3 μορφές λύσεων. Η πρώτη είχε ως στόχο την τυπική ισότητα των Εβραίων μέσα σε μια σύγχρονη κοινωνία, όπου η θρησκεία δεν θα παίζει ρόλο και θα οδηγήσει σε τυπική και ουσιαστική ισότητα Εβραίων και μη-Εβραίων. Πρόκειται για μία λύση ενσωμάτωσης αλλά όχι αφομοίωσης των Εβραίων. Η δεύτερη θεωρούσε ότι η χειραφέτηση των Εβραίων θα έρθει με την χειραφέτηση τους από τον «Εβραϊσμό» στο πλαίσιο της καθολικής κομμουνιστικής χειραφέτησης. Η τρίτη λύση είναι η εθνικιστική χειραφέτηση των Εβραίων με την δημιουργία ενός Εβραϊκού κράτους, είναι η λύση του Σιωνισμού.
Η πρώτη λύση κάηκε με τον Χίτλερ και το ολοκαύτωμα. Η δεύτερη κάηκε με τον Σταλινισμό. Η τρίτη επικράτησε χάρη στο Χίτλερ, στην Αγγλική αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.
Το κράτος του Ισραήλ με την συνειδητή βοήθεια των Άγγλων από την δεκαετία του 1920 αγόραζε την γη των Αράβων, φτιάχνοντας τα λεγόμενα κιμπούτς. Δημιουργώντας τις Σιωνιστικές βάσεις που θα μετατραπούν στο κράτος του Ισραήλ και το δυτικό ένοπλο μάτι της δύσης στην Μέση Ανατολή. Με στόχο να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ απέναντι στην ΕΣΣΔ και τον Αραβικό εθνικισμό.
Το Ισραήλ υπήρξε και υπάρχει για να γίνει το ένοπλο γεράκι του δυτικού ιμπεριαλισμού στη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Υπηρετώντας το ίδιο ένα αρχετυπικό ρατσιστικό σκοπό. Α) Να διώξει όλους τους Παλαιστίνιους που αντιστέκονται με όλες τις δυνάμεις και όλα τα όπλα. Β) Να δημιουργήσει ένα καθαρό Εβραϊκό κράτος σε όλη την Μέση Ανατολή. Κάτι που γίνεται όλο και πιο φανερό με την ακροδεξιά και θρησκευτικά φονταμενταλιστική κυβέρνηση του.
Επιχειρώντας να καθορίσει με απόλυτο τρόπο τις εξελίξεις στο γεωπολιτικό παιχνίδι των ροών ενέργειας.
Για αυτό το λόγο είναι φανερό από τις τελευταίες εξελίξεις ότι με αφορμή την 7η Οκτωβρίου και την επίθεση της Χαμάς επιδιώκει την γενίκευση του πολέμου.
Και με βάση αυτό ο αγώνας των Παλαιστινίων και του άξονα Ιράν, Χούθι της Υεμένης, Χεζμπολάχ του Λιβάνου είναι πέρα για πέρα δίκαιος και αμυντικός.
Ας σημειωθεί τέλος, ότι οι παλιοί αντισημίτες εχθροί των Εβραίων, η διεθνής άκρα δεξιά, οι φασίστες και οι Ναζί, έχουν γίνει οι καλύτεροι σύμμαχοι και οπαδοί του Σιωνιστικού Ισραήλ.
Ερώτημα
Το ερώτημα είναι, γιατί οι κυνηγημένοι και οι διωκόμενοι έγιναν διώκτες και κυνηγοί;
Ίσως γιατί εξαρχής της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ βρέθηκαν ως αποικιοκράτες, στο όνομα μιας θρησκευτικής ιδεοληψίας, σε ένα ξένο τόπο και αυτό δημιούργησε πραγματικούς και φανταστικούς εχθρούς.Με την σειρά αυτό γέννησε μια απίστευτη μανία καταδίωξης, κατασκευάζοντας ένα ιδεολόγημα ταύτισης αντισημιτισμού και αντισιωνισμού, που με την βοήθεια των ΗΠΑ την έκανε παγκόσμια ηγεμονική ιδεολογία.
Ίσως γιατί πάλι η ισχύς που απέκτησαν ανέσυρε τον αρχετυπικό κατακτητικό τους χαρακτήρα.
Η παλαιά διαθήκη είναι γεμάτη από τέτοιους, κατά βάση μυθικούς πολέμους, στο όνομα του Γιαχβέ. Η ιστορική πραγματικότητα, βέβαια, ήταν λιγότερα ηρωική γεμάτη από διωγμούς και σκλαβιά.
Είναι βέβαιο ότι σε ένα ιδεολογικό επίπεδο στένεψαν το μεσσιανικό χαρακτήρα της θρησκείας στα όρια μιας εθνοκρατικής συνείδησης σε συνδυασμό με μια βαθιά θρησκοληψία.
Ο Εβραϊσμός έχει ένα καθολικό χειραφετικό χαρακτήρα, όταν ο μεσσιανισμός συνδυάζεται με την ουτοπία και αυτό δεν χωράει στα όρια ενός έθνους κράτους ή στα όρια μιας αυτοκρατορίας.
Ίσως πάλι να ισχύει αυτό που συμβαίνει με κάθε έθνος, λαό που φτιάχνει κράτος και έχει την δύναμη να διεκδικήσει, δίχως ήθος και αιδώ τον απόλυτο ζωτικό χώρο σε βάρος άλλων.
Σε αυτές τις περιπτώσεις μόνο μια αντίθεση εξίσου μεγάλη δύναμη μπορεί να το αποτρέψει και να επιβάλει ισορροπία.
