Δημήτρης Αργυρός
Επιστημολογικές σταθερές
Ας ξεκινήσουμε το παρακάτω σημείωμα με δύο δηλώσεις του Σαιν Ζυστ, του συναρχηγού του Ροβεσπιέρου, της ριζοσπαστικής πτέρυγας της Γαλλικής επανάστασης.
Δηλώσεις που θα τις αντιμετωπίσω ως επιστημολογικές (γνωσιοθεωρητικές) σταθερές. Δηλαδή ως εργαλεία ανάλυσης μιας επιστήμης και δη της επιστήμης της πολιτικής ιστορίας.
Η πρώτη δήλωση είναι η εξής: «Δεν μπορείς να κυβερνάς αθώα». Δηλαδή, όταν εμπλέκεσαι με την εξουσία, την τέχνη της διακυβέρνησης, εκφράζοντας και υπερασπίζοντας μικρά ή μεγάλα συμφέροντα το χειρότερο είναι να είσαι αθώος, δηλαδή βλάκας. Πρέπει και μπορεί να είσαι ιδεαλιστής αλλά όχι αθώος, δηλαδή βλάκας.
Για αυτό το λόγο ξαναλέει ο Ζυστ: «όποιος κάνει μισή επανάσταση, σκάβει τον ίδιο του τον λάκκο». Εκτός και αν κάνει την μισή επανάσταση για να πέσει ο λαός μέσα, οπότε όχι μόνο αθώος δεν είναι αλλά και ανήθικος. Βέβαια μπορεί να είναι και ανήθικος και βλάκας με αποτέλεσμα να πέσει μαζί με τον λαό στην «τρύπα» που ο ίδιος άνοιξε.
«Κάπιταλ κοντρόλ»
Πριν από 10 χρόνια το ιστορικό κύμα της αντιμνημονιακής εξέγερσης ανέβασε στο σκαλί της κυβέρνησης το ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα από Πασόκους έως και ακροαριστερούς. Ένα κόμμα δίχως ιστορικό βάθος και κοινωνική γείωση. Ένα κόμμα που υποσχέθηκε στο λαό να είναι «η πίττα γεμάτη και ο σκύλος χορτάτος». Μόνο που η πίττα ήταν άδεια, γιατί έτρωγαν μόνο τα σκυλιά του συστήματος. Υποσχέθηκε μια επανάσταση, δίχως να ανοίξει ρουθούνι, μια επανάσταση δίχως επανάσταση.
Να όμως που συχνά η «πονηρία της ιστορίας» σε οδηγούν να κάνεις πράγματα που δεν πιστεύεις, λειτουργώντας ως ένα εργαλείο της ιστορίας.
Οι ιστορικές συνθήκες οδήγησαν το ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει σε αυτό που ονομάστηκε «κάπιταλ κοντρόλ».
Πρόκειται για μια βαθμίδα ελέγχου του τραπεζικού συστήματος και του χρήματος. Είναι η ιστορική φάση, όπου ο κάθε Έλληνας μπορούσε να βγάλει από τα ΑΤΜ μέχρι 60 ευρώ καθημερινά, δηλαδή 1800 ευρώ το μήνα. Ένα ποσό που υπερκάλυπτε τα μηνιαία έσοδα του 80% του Ελληνικού λαού, ενώ αν συνέβαινε σήμερα, θα αφορούσε το 95% του Ελληνικού λαού.
Πρόκειται για μια σωστή απόφαση που έμεινε μισή σαν την μισή επανάσταση του Ζυστ.Έπρεπε άμεσα να γίνει πλήρης κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των βασικών παραγωγικών πυλώνων, πχ ενέργεια.Έτσι ώστε να οδηγηθούμε σε μια παραγωγική εκτίναξη, τόσο στην πρωτοβάθμια, όσο και στην δευτεροβάθμια παραγωγή. Και αυτό με βάση το στρατηγικό ρόλο των δημοσίων επενδύσεων.
Κάπως έτσι θα αντιμετωπίζαμε την πίεση των αγορών, των δανειστών, της ΕΕ και του παγκόσμιου καπιταλισμού. Και αυτό όχι χωρίς δυσκολίες αλλά με πίστη, εθνική και ταξική αξιοπρέπεια και πάνω από όλα με εθνική και ταξική αυτοσυνειδησία.
Αθώοι; Ηθικοί;
Δυστυχώς δεν φτάνει να σε επιλέξει το ιστορικό πνεύμα, ως η «πονηρία» του, ούτε να βρεθείς στην κορυφή του ιστορικού κύματος. Χρειάζεται και εσύ να επιθυμείς να μετασχηματιστείς σε εργαλείο κοινωνικής αλλαγής.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν είχε στο μυαλό της κάτι τέτοιο μάλλον, γιατί κάποιοι ήταν πολύ αθώοι και κάποιοι δεν ήταν ούτε αθώοι ούτε ηθικοί, μάλλον ο Αλέξης Τσίπρας ανήκει στην δεύτερη περίπτωση.
Τα ιστορικά στοιχεία είναι ανελέητα: Το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ μέσα σε μισή ώρα. Υπογραφή ενός νέου και τρίτου χειρότερου μνημονίου.
Η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, το χρηματιστήριο ενέργειας που οδήγησε σε αυτή την εκτίναξη των τιμών του ρεύματος , ήταν προϊόν της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και του 3ου μνημονίου που υπόγραψε.
Κάπου εκεί σταματάει και ο ιστορικός -επιστημονικός-ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα ως εργαλείο κοινωνικού μετασχηματισμού. Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ του woke πρόεδρου αλλά και η Νέα Αριστερά δεν έχουν τίποτε θετικό να προσφέρουν στην υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής. Είναι σκιές ενός ιστορικού ρόλου που οι ίδιοι το πέταξαν στο κάλαθο των άχρηστών, ως ένα πολιτικό βάρος.
Όχι δεν πρέπει και δεν μπορούμε να είμαστε αθώοι : Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που θρέφεται από τον πόλεμο στο εξωτερικό και το ταξικό πόλεμο στο εσωτερικό.
Αν ξεκινήσουμε τον πόλεμο, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να φτάσουμε με κάθε μέσο έως το τέρμα. Αλλιώς θα φτάσουμε στο σημείο να δουλεύουμε πιο πολύ, να πληρωνόμαστε πιο λίγο και να κλαίμε την μοίρα μας, περιμένοντας τους «από μηχανής» σωτήρες. Με κίνδυνο να γίνουμε για τα «κανόνια κρέας» των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΙΣΡΑΗΛ.
