Δημήτρης Αργυρός
Να μου επιτρέψετε κάποια μετεκλογικά σχόλια:
Κίνδυνος το ακροδεξιό κέντρο
Ας ξεκινήσουμε από το γενικό : Τα αποτελέσματα σε ένα Πανευρωπαϊκό επίπεδο δείχνουν αυτό που είχα επισημάνει και προεκλογικά. Η Ευρώπη, και ειδικότερα η ΕΕ έχει τελειώσει, για την ακρίβεια έχει ιστορικά παρακμάσει. Κυβερνάει ένα πολεμοκάπηλο, ολοκληρωτικό “ακραίο κέντρο” με την “καβάτζα” και τις πλάτες της ακροδεξιάς. Αλήθεια στην Γαλλία ποιος είναι χειρότερος ακροδεξιός εγκληματίας ο κεντρώος Μακρόν ή η Λεπέν;
Το χειρότερο είναι η πλήρης εξαφάνιση της αριστεράς, μιας πραγματικής αριστεράς. Πολλοί συγκρίνουν τις συνθήκες με το Μεσοπόλεμο. Μάλλον είναι τραγικότερες οι συνθήκες, λόγω της απουσίας μιας εναλλακτικής σε αυτή την καπιταλιστική ιμπεριαλιστική βρώμα.
Ενώ η συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες στην πολιτισμένη Ευρώπη χρόνο με το χρόνο, εκλογή την εκλογή μειώνεται. Λίγο η συναισθηματική πανούκλα, λίγο οι ρυθμοί της αλλοτριωμένης εξαθλίωσης, λίγο η πραγματική απουσία εναλλακτικής και η αποχή έχει ξεπεράσει το 60%. Δυστυχώς και η Ελλάδα ακολουθεί κατά πόδας τα Ευρωπαϊκά «κεκτημένα» και σε αυτό.
Της αποχής
Με τα ποσοστά της εκλογικής αποχής πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί: Λόγω της μη-εκκαθάρισης των εκλογικών καταλόγων από τους νεκρούς φαίνεται ένα εκλογικό σώμα κοντά στα 10 εκατομμύρια.
Στη πραγματικότητα το εκλογικό σώμα είναι περίπου στα 8 εκατομμύρια κατά συνέπεια η αποχή κινήθηκε στο 50%, με 2 εκατομμύρια πολίτες να κάνουν αποχή στις τελευταίες ευρωεκλογές.
Για τα Ελληνικά δεδομένα είναι σαφώς μια νέα εξέλιξη. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά με τον Μητσοτάκη και αυτούς που θέλουν να γίνουν «Μητσοτάκης στην θέση του Μητσοτάκη»;
Δυστυχώς, αν χάθηκε κάπου η μάχη της πολιτικής, της πραγματικής πολιτικής, είναι με τον γλοιώδη συμβιβασμό του ΟΧΙ το 2015. Κατά συνέπεια και πάλι η ευθύνη την έχει η αριστερά και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ και από μια άλλη “μπάντα” το ΚΚΕ.
Η πολιτική είναι ένας μάχιμος, αγωνιστικός, συγκρουσιακός δρόμος, δεν είναι “τσάι κυριών», και μόνο η τέχνη του συμβιβασμού.
Γιατί έχασε η ΝΔ;
Μέσα σε ενα χρόνο το 41% έχει γίνει σμπαράλια και αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί.
Όπως είχα υποστηρίξει στο τελευταίο προεκλογικό κείμενο μου ο άνθρωπος ψηφίζει με βάση το στομάχι /έντερο, στην συνέχεια τα όργανα αναπαραγωγής και τέλος τις ιδέες.
Ο Μητσοτάκης των “pass”, των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων λόγω πανδημίας έκτισε το 41%. Η πανευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατική πολιτική λόγω πανδημίας τελείωσε και ο Μητσοτάκης έχει να διαχειριστεί την ακρίβεια που προκαλεί η πολιτική του.
Ταυτόχρονα έχασε και από τα δεξιά του. Συντηρητικοί ψηφοφόροι της ΝΔ, με έντονα πατριαρχικές “συναισθηματικές επενδύσεις” και μπλοκαρισμένες “επιθυμητικές μηχανές” τον μαύρισαν λόγω της σεξουαλικής προτίμησής του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ και του γάμου των ομοφυλοφίλων.
Γιατί δεν κερδίζει η αντιπολίτευση;
Το έγραψα και πιο πάνω: Τόσο ο Κασσελάκης, όσο και ο Ανδρουλάκης θέλουν να γίνουν χαλίφιδες στην θέση του Χαλίφη, δίχως να προτείνουν μια εναλλακτική στην πολιτική του Μητσοτάκη. Ιδιαίτερα ο Ανδρουλάκης φαίνεται ήδη ένας σοβαρός και μετρημένος Μητσοτάκης.
Ενώ ο Κασσελάκης πρέπει να αφήσει την επικοινωνία και να κάνει πολιτική. Μόνο που έτσι θα φανεί μια από τα ίδια, δηλαδή ένας πιο woke (δικαιωματικός) Μητσοτάκης. Εκτός και αν ο Κασσελάκης καταφέρει να κάνει ένα συγκερασμό μεταξύ του υλικού κόσμου που γεμίζει το στομάχι και των «επιθυμητικών μηχανών» που η βάση τους βρίσκεται στα όργανα αναπαραγωγής.
Είτε χώρια ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά, είτε μαζί, αν δεν οικοδομήσουν μια πραγματική και νέα σοσιαλδημοκρατική πολιτική δεν έχουν μέλλον. Μόνο που σε αυτό στέκεται εμπόδιο η βαθιά λογική του ευρωμονόδρομου που τους διέπει.
Και η αριστερά;
Ο κόσμος δεν είναι χαζός, με βάση τα συμφέροντα του, κατανοεί ότι έχει να επιλέξει μια από τα ίδια. Για αυτό το λόγο με βάση πάλι τα δικά του συμφέροντα ο κόσμος της προλεταριακής Αθήνας επέλεξε ΚΚΕ. Μόνο που το ΚΚΕ με την δική του σειρά πρέπει να επιλέξει αν θέλει να μετασχηματιστεί σε μια πολιτική κυβερνητική πρόταση με ένα αριστερό αγωνιστικό ρεφορμιστικό πρόσημο. Αν το πράξει θα μαζικοποιηθεί περαιτέρω, αν όχι, θα χάσει αυτή την δυναμική.
Αν επιλέξει να μετασχηματιστεί σε μια αριστερή αγωνιστική ρεφορμιστική πρόταση είναι αναγκαίο να τα βρει και με το ΜΕΡΑ25 το οποίο κινείται σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Ο εν λόγω μετασχηματισμός δεν συνεπάγεται αναγκαία και την απώλεια της οποίας κομμουνιστικής ταυτότητας, έτσι κι αλλιώς έχει απωλέσει εδώ και πολύ καιρό την επαναστατική προοπτική του.
Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σου Αργυρέ; Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κυρίες και κύριοι, λόγω της αγωνιστικής συνέπειας της, αύξησε τις δυνάμεις κατά 4000 ψήφους αλλά έχει χάσει ηδη 11000 από τις προηγούμενες ευρωεκλογές.
Η πορεία όμως της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α αυτή την στιγμή δεν δείχνει την παραγωγή μιας δυναμικής έστω στο πλαίσιο ενός μαχόμενου ρεφορμισμού, πόσο μάλλον σε μια επαναστατική προοπτική.
Επίλογος.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ανέδειξαν μια βαθιά και πολύμορφη κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης. Το που και αν οδηγήσει αυτή η κρίση αντιπροσώπευσης θα το δούμε σύντομα. Σε κάθε περίπτωση αυτή την στιγμή έχουμε ξεμείνει από «βαρβάρους» και αυτό είναι η πιο επικίνδυνη εξέλιξη.
