Δημήτρης Αργυρός
Παλαιότερα η Ευρώπη ήταν το σχεδόν ιδεατό όνειρο της ισότητας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.
Εκλογική σιωπή
Στις 9 Ιουνίου ψηφίζουμε για την Ευρωβουλή. Και όμως επικρατεί η “σιωπή των αμνών”. Απολύτως λογικό από μια πλευρά: Απέναντι στο πολιτικό απατεώνα που μας κυβερνά, υπάρχουν μια σειρά από πολιτικές ρέπλικές του: από την άκρα δεξιά έως και την κοινοβουλευτική αριστερά. Όλοι οι πολιτικοί και όλες οι πολιτικές δυνάμεις είναι πλήρως υποταγμένοι στο μονόδρομο των ΗΠΑ, της Ε.Ε και του ολοκληρωτισμού καπιταλισμού, πολιτιστικό, οικονομικό και πολιτικό παράδειγμα.
Κάποτε ήταν η Ευρώπη
Παλαιότερα η Ευρώπη ήταν το σχεδόν ιδεατό όνειρο της ισότητας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.
Μια σχεδόν ιδεατή Ήπειρος, όπου η αγορά και η κοινωνία έβρισκαν την χρυσή ισορροπία στο “κράτος πρόνοιας”. Ένα “Αριστοτελικό μέσο” ανάμεσα στην άγρια δύση των ΗΠΑ και την αυταρχική ανατολή της σοβιετίας.
Πρόκειται για μια συνθήκη που σε ένα βαθμό ίσχυε χάρη στην αποικιοκρατική και νεοαποικιοκρατική εκμετάλλευση των χωρών του τρίτου κόσμου και των χωρών του λεγόμενου νότου. Και χάρη στην αμέριστη βοήθεια των ΗΠΑ που ενίσχυαν την Ευρώπη, την ΕΟΚ , απέναντι στο κόκκινο κίνδυνο της ΕΣΣΔ.
Ύστερα από την τέλος του “υπαρκτού”
Η κατάρευση της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού μπλοκ οδήγησε σε όξυνση τους παγκόσμιους ενδοκαπιταλιστικούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Με αποτέλεσμα να μεταβούμε σε μια νέα εποχη παγκόσμιας πολεμικής σύγκρουσης, ευτυχώς ακόμη δια αντιπροσώπων.
Την ίδια στιγμή η παγκόσμια οικονομική και τεχνολογική υπερανάπτυξη οδήγησε στην ανάδυση νέων παγκόσμιων δυνάμεων, όπως της Κίνας ή της Ινδίας με αποτέλεσμα την συρρίκνωση του ρόλου της Ευρώπης.
Ταυτόχρονα η οικονομική και τεχνολογική υπερανάπτυξη οδηγεί σε ένα παγκόσμιο καπιταλισμό που ζει μια παρατεταμένη οικονομική κρίση, καθώς αυξάνει το σταθερό κεφάλαιο και κατά συνέπεια μειώνει το μέσο ποσοστό κέρδους.
Όπως είπα απόρροια των παραπάνω είναι η ΕΕ , η Γερμανική Ευρώπη κατά αλλους, σε αυτή την ιστορική στιγμή να έχει χάσει τον όποιο αυτόνομο ιστορικό της ρόλο. Και να έχει μετατρέπει στο μακρύ πολεμικό χέρι των ΗΠΑ απέναντι στην Ρωσία και την Κίνα.
Ενώ το περίφημο κράτος πρόνοιας έχει καταρρεύσει και έχει μετασχηματιστεί σε ένα κράτος ασφαλείας των πλούσιων απέναντι στους φτωχούς και τους απόκληρους.
Φτωχή πλην τίμια “πουτάνα”
Η Ελλάδα-μέρος της ΕΕ – ήταν ο φτωχός συγγενής και έχει γίνει ακόμη φτωχότερος. Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα επόμενα χρόνια θα βρεθούμε στο πάτο αυτής της ιμπεριαλιστικής “κουραδομηχανής” που λέγεται Ε.Ε.
Γιατί; Μα γιατί έτσι το θέλησαν τόσο οι ντόπιες πολιτικές και οικονομικές ελίτ , όσο και η ΕΕ που μας μετέτρεψε σε ένα πείραμα μιας συνεχιζόμενης φτωχοποίησης προς όφελος των τραπεζών, των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων και της Γερμανίας. Βέβαια ακόμη και η Γερμανία σε αυτές τις συνθήκες πληρώνει το τίμημα της υποταγής της στις ΗΠΑ απέναντι στην Ρωσία/Κίνα.
Σε σχέση με τα παραπάνω: Αλήθεια πόση σχέση έχει η εξαγορά της αλυσίδας παραγωγής της φέτας από το Αμερικάνικο funds cvc με την εκτίναξη της τιμής της.
“Παράδοση των όπλων”
Αναφέρομαι σε ένα πείραμα που θα συνεχιστεί μέχρι και το 2060 με υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ, ας σημειωθεί πως η Νέα Αριστερά δεν έχει πάρει σαφείς αποστάσεις από το έγκλημα.
Η Ελληνική αριστερά παρέδωσε τα όπλα, όταν έπρεπε να σηκώσει το “τσεκούρι” του πολέμου. Και δεν μιλάω μόνο για το ΣΥΡΙΖΑ ( μαζί με τις δυνάμεις της Νέα Αριστεράς), αλλά και για την άλλη μαζική αριστερή δύναμη το ΚΚΕ , οι οποίες είναι υποταγμένες στη πολιτική που δεν βλέπει εναλακτική έξω από το καπιταλιστικό σύστημα.
Και όμως μπορούμε
Μα μπορούμε να ζήσουμε έξω από την ΕΕ; Ναι, μπορούμε να ζήσουμε, όπως μπορούμε να ζήσουμε και έξω από τον καπιταλισμό.
Και μάλλον αυτά τα δύο πάνε μαζί, αρκεί να πιστέψουμε πως δύναται να ζήσουμε δίχως να είμαστε δούλοι.Να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας, να είμαστε αφέντες των εαυτών μας και της πατρίδας μας, να κατέχουμε συλλογικά τα μέσα παραγωγής, ανεξάρτητοι από πατρώνες. Να είμαστε ισότιμα μέρη μιας παγκόσμιας δημοκρατικής πολιτείας. Αν αυτό σας θυμίζει κάτι από αυτό που ονομάζεται σοσιαλισμός/κομμουνισμός δεν έχετε άδικο. Ένας πραγματικός σοσιαλισμός/κομμουνισμός με εργατική δημοκρατία και οικονομική/τεχνολογική ανάπτυξη σε ισορροπία με την φύση.
Πρόκειται για ένα παρατεταμένο μακροχρόνιο απελευθερωτικό αγώνα.
Μόνο που ο εν λόγω απελευθερωτικός αγώνας δεν μπορεί να είναι μόνο κοινωνικός, πολιτικός και οικονομικός. Απέναντι στο ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου πρέπει να είναι και να γίνει καθολικός.
Για αυτό το λόγο η μεγάλη ευθύνη της επαναστατικής κομμουνιστικής, αντικαπιταλιστικής αριστεράς (όπως της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του μλ ρεύματος, του ΕΕΚ, της ΟΚΔΕ και άλλων μικρότερων οργανώσεων) είναι σε ένα πρώτο επίπεδο να ξεκινήσει ένα κοινωνικό, πολιτιστικό, πολιτισμικό και ιδεολογικό ανταρτοπόλεμο. Για να μπορεί σε ένα δεύτερο επίπεδο να το μετατρέψει σε ένα πολιτικό και επαναστατικό ανταρτοπόλεμο.
Με προοπτική μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη που δεν μπορεί πάρα να είναι αντικαπιταλιστική, εργατοδημοκρατική, σοσιαλιστική και κομμουνιστική.
