Τάκης Λιδωρικιώτης
ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ
Η μετατροπή ενός εθνικού ζητήματος (Μπελέρης) σε κομματικό λάβαρο θεωρήθηκε μια πράξη ανεύθυνη, για Πρωθυπουργό. Η εξωτερική πολιτική της Χώρας δεν μπορεί να υποτάσσεται σε βραχύβιες εκλογικές ανάγκες, ωστόσο ο κ Μητσοτάκης για πολλοστή φορά ταύτισε το Έθνος με τον εαυτό του κι ιδιοτελώς ‘τσαλαβούτησε’.
Στις πρόσφατες εθνικές εκλογές πάλι ενέπλεξε εθνικά θέματα (μουσουλμανική μειονότητα Θράκης) με τους προεκλογικούς του σκοπούς. Μετά τις εκλογές βέβαια, με την ησυχία του, προχώρησε στους τεμενάδες Γεραπετρίτη … Δεν εκπλήττει κανέναν ότι επαναλαμβάνεται, τώρα που ζορίζεται κιόλας. Ανέσυρε την υποψηφιότητα Μπελέρη, δίκην λαγού από καπέλο ταχυδακτυλουργού, γι’ αυτό ακριβώς που εξήγησε η κ Χριστοφιλοπούλου.
Εξέστιν Κλαζομενίοις ασχημονείν!
ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ
Η εργαλειοποίηση των δικαιωμάτων της μειονότητας κι ο στραγγαλισμός τους εντός μιας διακρατικής διελκυστίνδας, με όρους δηλαδή ισχύος, είναι λιγότερο αποτελεσματική απο την γλώσσα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρομοίως, φαντάζομαι ότι κανείς δεν θα ταύτιζε άκριτα τα συμφέροντα των δικών μας μειονοτικών της Θράκης με τις δράσεις του Προξενείου. Άλλο δηλαδή η εθνοτική καταγωγή μιας μειονότητας κι άλλο οι κρατικές πολιτικές.
Αλλά και στο καθαρά κρατικό επίπεδο η επιλογή του αποδοκιμάστηκε από όλους τους «επαγγελματίες», του χώρου των διεθνών σχέσεων. Καθ’ ειρωνεία, όλα αυτά έγιναν μεσούσης της συζήτησης για τον ένα αιώνα από την Μικρασιατική καταστροφή. Όλοι οι ιστορικοί ομοφωνούν στην βλάβη που επέφερε, τότε, η ανοικτή κομματικοποίηση εθνικών θεμάτων και την θεωρούν ως κύριο αίτιο της ήττας.
Ειδικότερα η ελληνική δεξιά, που αποκατέστησε επαφή με τον προσφυγικό κόσμο μόνον μετά πολλές δεκαετίες κι αφού μεσολάβησε ο επόμενος μεγάλος διχασμός, είχε προβεί σε άφθονες διακηρύξεις που καταδίκαζαν την οικειοποίηση του προσφυγικού δράματος, από τον πολιτικό της αντίπαλο. Ο δε Ελευθέριος Βενιζέλος, που τάχα εμπνέει τον κ Μητσοτάκη, εμπράκτως αναγνώρισε το πόσο βλαπτικό ήταν το να δεικνύεις εαυτόν ως εξέχοντα πατριώτη και τους αντιπάλους σου ως μιαρούς μειοδότες, πράγμα που είχε κορυφωθεί ακριβώς από δικούς του οπαδούς με την εκτέλεση της ηγεσίας των “άλλων” (δίκη των Έξ).
Φαίνεται όμως ότι η ανάγνωση Βενιζέλου που επικράτησε στην σκέψη Μητσοτάκη, είναι κάποια βορίδειος εκδοχή του βενιζελισμού.
ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ
Ενώ όμως στο εσωτερικό ακροατήριο ο κ Μητσοτάκης υποδύεται τον ανένδοτο έναντι του αλβανικού μεγαλοιδεατισμού, για την ένταξη του Κοσσόβου στον ΟΗΕ η στάση της ΝΔ συγκέντρωσε την αποδοκιμασία όλων και δή των Κυπρίων, που διέκριναν σε αυτή την εισήγηση την δημιουργία προηγουμένου. Στην συνέχεια, το ελληνικό ΥπΕξ δήλωσε ότι δεν πρόκειται να υπερψηφίσει μια εισήγηση που βουλευτές ΝΔ έφεραν! Τρικυμία εν κρανίω …
Επιχειρώντας πάλι για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, να παραστήσει τον πολύ σε γείτονες που θεωρούνται του χεριού μας, δεν επικύρωσε τα πρωτόκολλα των Πρεσπών και κατέστησε τον Μπελέρη μέρος της πολιτικής διαμάχης, οδηγούμενος στην γελοιοποίηση ως συνήθως. Εκλιπαρεί τώρα τους Ευρωπαίους να μαλώσουν αυστηρά τους Σκοπιανούς που δεν εφαρμόζουν απαρέγκλιτά μια συμφωνία ‘κάκιστη’, την οποία οι ίδιοι (βίντεο Γεωργιάδη) προσεύχονταν άμποτες να επικρατήσουν οι εθνικιστές του VMRO ώστε να καταπέσει. Τρικυμία εν κρανίω, στο τετράγωνο …
Το πιο ωραίο όμως ήταν με τον Ράμα στο Γαλάτσι, στην μεγαλύτερη προεκλογική συγκέντρωση της χώρας, δεδομένου ότι κανείς δεν μπορεί σήμερα να πραγματοποιήσει τέτοια συγκέντρωση για τις Ευρωεκλογές. Όλοι συνομολογούν ότι αυτή η επίσκεψη αποτέλεσε την συμβολική ανταπόδοση Ράμα σε ότι θεωρήθηκε ως ελληνική εμπλοκή στην αλβανική ζωή, επιβεβαιώνοντας ότι η πολιτική παραμένει η τέχνη των συμβολισμών. Παρακλήθηκε απο το ΥπΕξ ο Ράμα να αναβάλει την επίσκεψη για μετά τις ευρωεκλογές, δεδομένου ότι οι δικές του εκλογές απέχουν περισσότερο από ένα έτος, κι αυτός αρνήθηκε. Τότε, αντί να του πουν ό,τι ακριβώς είχε πει η Μέρκελ κι οι Ολλανδοί στον Ερντογάν σε αντίστοιχο αίτημα προεκλογικών συγκεντρώσεων στο έδαφος τους ή έστω αντί να του ανταποδώσουν τα όσα ο Ράμα είπε στον Μητσοτάκη για το timing, όταν θέλησε να επισκεφθεί την Χιμάρα σε ημερομηνία της δικής του επιλογής, κάναμε ότι δεν καταλάβαμε. Τρικυμία εν κρανίω, στον κύβο …
Κατά σύστημα ο Μητσοτάκης, με το άγχος του να γίνει αντάξιος του Βενιζέλου, πηγαίνει για λαγός και βγαίνει κουρεμένος. Όπως έγινε και στην περίπτωση της Λιβύης (ΑΟΖ) ή του Αζερμπαιτζάν (ΤΔΒΚ), πίσω από κάποια χώρα proxy που αιφνιδίως μας την πέφτει, βρίσκεται η περιφερειακή υπερδύναμη που λέγεται Τουρκία. Κι αυτή ακριβώς ήταν η λυδία λίθος της πολιτικής που οδήγησε στην συμφωνία των Πρεσπών. Την συμφωνία οι άμφω εθνικιστές επιχειρούν να την θέσουν εν αμφιβόλω, προς αγαλλίαση και διαφόρων άλλων που είτε είδαν τον φιλονατοϊκό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλύπτεται είτε είδαν να επιβεβαιώνονται έτσι εγγενείς ατέλειες μιας συνθήκης, που οι ίδιοι εγκαίρως είχαν επισημάνει.
Το ότι τα Βαλκάνια παραμένουν και στον 21ο αιώνα πυριτιδαποθήκη, δεν φαίνεται να τους απασχολεί ιδιαιτέρως.
