Δημήτρης Αργυρός
Η τραγωδία στην Γάζα δεν μου επέτρεψε να σχολιάσω πιο νωρίς τις περιφερειακές εκλογές. Δηλαδή, τις εκλογές που αφορούν το τοπικό κράτος, το οποίο είναι συστατικό στοιχείο του έθνους-κράτους, που όμως στις μέρες μας δύναται να λειτουργήσει ως ένας αυτονομημένος οικονομικός/ παραγωγικός κόμβος στο παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό δίκτυο. Σε καμία περίπτωση όμως δεν δύναται να λειτουργήσει ως κόκκινη λαϊκή νησίδα. Αν ο σοσιαλισμός σε μόνο μια χώρα είναι αντιδραστική αυταπάτη, ακόμη μεγαλύτερη αυταπάτη είναι ο σοσιαλισμός σε μόνο ένα Δήμο, κοινότητα, γειτονιά και περιφέρεια.
Εκλογές
Οι εκλογές έγιναν και ολοκληρώθηκαν, όπως περίπου τα φανταζόμασταν και τα περιμέναμε σε γενικές γραμμές, με μόνη θετική εξέλιξη τη σφαλιάρα που έφαγε η ΝΔ στο Β’ γύρο και τους 6 δήμους που κατέκτησε το ΚΚΕ.
Όπως ήταν φανερό από τις κυρίαρχες δημοτικο/ περιφερειακές δυνάμεις που συγκρούονταν στις εκλογές-στον ένα ή στο άλλο βαθμό – δεν υπήρχαν και δεν δεν υπάρχουν καθόλου σημαντικές πολιτικές διαφορές.
Στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι δημοτικές και περιφερειακές παρατάξεις που διεκδίκησαν τους δήμους και τις περιφέρειες ήταν: Α) δυνάμεις που στηρίζονταν από την ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ ή συνδυασμοί αυτών. Β) δυνάμεις που εξέφραζαν και εκπροσωπούσαν τοπικά και μη επιχειρηματικά συμφέροντα και μέσα από αυτά ενσωμάτωναν τα ποικίλα μικροαστικά, λαϊκά και εργατικά στρώματα/ συμφέροντα. Γ) δυνάμεις που κινούνται εντός των πλαισίων που καθορίζονται από τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, τις τράπεζες, την Ε.Ε. , τις ΗΠΑ και το ΙΣΡΑΗΛ. Δ) Παρατάξεις απολύτως διαχειριστικές προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, των εργολάβων και της δημοτικής γραφειοκρατίας.
Κατά συνέπεια οι δυνατότητες να υπάρξει μια φιλολαϊκή διαχείριση μέσα από αυτές τις παρατάξεις είναι αντικειμενικά και υποκειμενικά αδύνατο, άτοπο και ουτοπικό.
Ερωτήσεις
Κρίσιμη ερώτηση : υπάρχει τρόπος τις παρούσες συνθήκες να υπάρξει μια φιλολαϊκή διαχείριση;
Όπως τόνισα και στην εισαγωγή σε μεγάλο βαθμό όχι βέβαια. Ακόμη και αν το Δήμο ή την περιφέρεια τον/ την είχε η αριστερά ή η επαναστατική αριστερά.
Η επόμενη ερώτηση δημιουργείται από την άνωθεν απάντηση: Δηλαδή, το ίδιο είναι, αν το Δήμο ή τη Περιφέρεια τον είχε μια παράταξη της ΝΔ , του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ από το αν τον είχε το ΚΚΕ ή η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ;
Η απάντηση είναι απλή: Ο κάθε συνδυασμός, η κάθε παράταξη είναι ολότελα διαφορετική από την άλλη, κατά συνέπεια μια αριστερή διαχείριση (πχ Πελετίδης στην Πάτρα) είναι ξεκάθαρα διαφορετική από τις άλλες. Στην καλύτερη των περιπτώσεων στα συγκεκριμένα πλαίσια που καθορίζονται από εξωγενείς παράγοντες ίσως επιχειρήσει ή ίσως καταφέρει( ή κατάφερε) να κάνει μια χρηστή διαχείριση ( π.χ των ΕΣΠΑ) προς όφελος των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.
Αυτό δεν την μετατρέπει σε λαϊκή διαχείριση με ανατρεπτικά αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά, και από όσο γνωρίζω, ούτε η ίδια το υποστηρίζει. Με παλαιότερους όρους θα μιλάγαμε για μια σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, αλλά σήμερα έχει κακοφορμίσει ο όρος.
Καμία λοιπόν αυταπάτη ειδικά για την συντριπτική πλειοψηφία αυτών των δυνάμεων που κέρδισαν τους Δήμους και τις Περιφέρειες.
Αυτό με την σειρά του δεν πρέπει να μας οδηγήσει να τα βάζουμε όλα σε ένα σακούλι και να τα πετάμε στα σκουπίδια ή να μηδενίζουμε τα πάντα ή να κρατάμε την ίδια στάση απέναντι σε όλους.
Από το ειδικό στο γενικό
Ενώ σε ένα γενικότερο πλαίσιο τα πράγματα φαίνονται να γίνονται χειρότερα: Με το καλημέρα των νέων συνθηκών η κυβέρνηση της ΝΔ: Α) ξεπούλησε το λιμάνι της Ηγουμενίτσας , της Πλαταριάς και των Συβότων. Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας το ονομάζει επενδύσεις. Β) συμμετέχει ενεργά στην σφαγή των Παλαιστινίων από το ΝΑΤΟ/ ΗΠΑ/ ΙΣΡΑΗΛ. Γ) Ετοιμάζει τον ολοκληρωτικό εξανδροπισμό και την υποταγή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Και όλα αυτά δίχως σοβαρή, μαζική αντίσταση: Το ΠΑΣΟΚ φτιάχνει προφίλ για να γίνει μια σοβαρή σοσιαλφιλελεύθερη αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμέσου του νέου προέδρου στρέφεται σε ακόμη πιο φιλελεύθερους δρόμους , οι οποίοι όμως στρώθηκαν στις προηγούμενες συνθήκες με ευθύνες όλων των δυνάμεών του. Στο ΜΕΡΑ25 και ΛΑΕ τρώνε τις πληγές τους με στόχο να τις κλείσουν. Το ΚΚΕ κάνει ασκήσεις αγωνιστικής αντιπολίτευσης, αντί να οργανώσει την επαναστατική αντεπίθεση.
Αποτελεί αναγκαιότητα: Α) Να μειωθεί ο εκβιασμός των «πάνω» στους «κάτω». Β) Σε αντίθετη ροπή να δυναμώσει ο εκβιασμός των «κάτω» στους «πάνω».
Αυτό θα συμβεί μόνο με την ενδυνάμωση της πραγματικής αριστεράς και ειδικότερα της αντικαπιταλιστικής/επαναστατικής αριστεράς.
Αντικαπιταλιστική αριστερά
Στις τοπικές (δημοτικές /περιφερειακές) εκλογές τα αποτελέσματα για την μαχόμενη αντικαπιταλιστική αριστερά κυμάνθηκαν από το από 1,5% έως 8%, με μεσοσταθμικότητα περίπου στο 2,5.
Το ερώτημα που προβάλλει: Πώς γίνεται στις κοινοβουλευτικές εκλογές η αντικαπιταλιστική αριστερά να παίρνει συνολικά (όλα τα κομματίδια της) περίπου 1% , ενώ στις τοπικές εκλογές να διπλασιάζονται και τριπλασιάζονται τα ποσοστά της;
Τα αποτελέσματα στις τοπικές εκλογές για την μαχόμενη αντικαπιταλιστική αριστερά δείχνει την πραγματική απεύθυνση στην κοινωνία. Ενώ δε η εκδήλωση των πραγματικών τάσεων οφείλεται: Α) Στην σημαντική παρέμβαση των εν λόγω δυνάμεων στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών με ένα αναγκαίο μαχόμενο πρόγραμμα.
Β) στο ενωτικό αγωνιστικό κλίμα και πλαίσιο ( μεταξύ δυνάμεων που λένε ότι έχουν τεράστιες διαφορές) και που η μια κατηγορεί την άλλη για οπορτουνισμό κτλ.
Μια ενωτική παρέμβαση, συνύπαρξη και δράση όχι χωρίς προβλήματα και αντιφάσεις, που δεν βοήθησαν έτσι ώστε να έχουν ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.
Ενωτική παρέμβαση που δύναται να γίνει ακόμα πιο ξεκάθαρη, μόνιμη και να κινηθεί σε πιο συνολικά πλαίσια. Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές έδειξαν το δρόμο για την πέρα του ΚΚΕ αριστερά. Και δεν είναι άλλος από την συμμαχία της ανατρεπτικής αριστεράς στο Δήμο Αθηναίων, η οποία πήρε 6%.
Αποτελεί αναγκαιότητα μια δημοκρατική πλουραλιστική μαχόμενη συμμαχία με ένα αναγκαίο εργατικό/ λαϊκό πρόγραμμα τόσο στο πεδίο του αγώνα, όσο και στις εκλογικές μάχες.
