Δημήτρης Αργυρός
«Γι’ αυτό το λόγο, ειλικρινά, είμαι πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων. Είμαι πατριώτης και διεθνιστής ταυτόχρονα»
Μ. Μπακούνιν
Από τους Φιλισταίους στην εκδίωξη των Εβραίων
Πριν από 3400 χρόνια περίπου στη περιοχή της Παλαιστίνης ζούσαν οι Φιλισταίοι ή σύμφωνα με την Αιγυπτιακή ιερογλυφική γραφή οι «πε-λε-σετ», από όπου και το όνομα Παλαιστίνη.
Η καταγωγή τους λέγεται, ότι προέρχεται από την Κρήτη του Μίνωα, δηλαδή από τα προ-Ελληνικά φύλα. Οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι στη προσπάθεια τους να κατασκευάσουν εθνική συνέχεια το αποδέχονται αυτό. Κάτι που βέβαια δεν μπορεί να αποδειχθεί μέσα από ιστορικά στοιχεία.
Στο χώρο της Παλαιστίνης αργότερα θα εμφανιστούν σημιτικές φυλές ( Εβραίοι, Άραβες) από το χώρο της Αιγύπτου και ουσιαστικά κατέκτησαν την περιοχή. Είναι η αντίστοιχη κατασκευή μιας ιστορικής συνέχειας για τους Ισραηλινούς , μόνο που από την Αίγυπτο δεν ήρθαν μόνοι τους αλλά μαζί με τα αδέρφια τους τους Άραβες, «μυθικά» από την δούλα του Αβραάμ, Αγάρ.
Είτε ως ελεύθεροι, είτε ως υπήκοοι αυτοκρατοριών οι Εβραίοι, οι Άραβες και οι Παλαιστίνιοι έζησαν μαζί ( ειρηνικά και λιγότερο ειρηνικά ), μέχρι τις αρχές του πρώτου μ.χ. αιώνα, όταν οι Ρωμαίοι έδιωξαν τους Εβραίους από την περιοχή και σκορπίστηκαν σε όλο το γνωστό κόσμο.
Στην συνέχεια για αιώνες στη περιοχή ζούσαν Παλαιστίνιοι, Άραβες και πολύ λίγοι Εβραίοι.
Από το Σιωνιστικό κίνημα έως το κράτος του Ισραήλ
Μέχρι που το Σιωνιστικό κίνημα, ένα νεωτερικό εθνικιστικό κίνημα (αντιαποικιακό σε ένα βαθμό) τα βρίσκει με τους αποικιοκράτες Άγγλους και αρχίζει να αποικίζει τη Παλαιστίνη, αγοράζοντας γη στις αρχές του 20ου αιώνα, με στόχο να δημιουργήσει μια αρχετυπική και νεωτερική Σιών
Φτιάχνοντας τα κιμπούτς, που όντως μέχρι το 1980 λειτουργούσαν ως κομμουνιστικοί συνεταιρισμοί, απόρροια του αριστερού Σιωνισμού το οποίο όντως έπαιξε σημαντικό ρόλο τις πρώτες δεκαετίες του κινήματος. Βέβαια σήμερα τα Κιμπούτς λειτουργούν ως πρωτοποριακές πολυεθνικές επιχειρήσεις σε βάρος των Αράβων και των Παλαιστινίων
Τα γεγονότα σίγουρα θα είχαν μια άλλη εξέλιξη, αν δεν υπήρχε το ολοκαύτωμα των Ναζί μόνο που στην βάση αυτών των γεγονότων δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ, δίχως την συναίνεση των Αράβων αλλά με την στήριξη των αποικιοκρατών Άγγλων, των ιμπεριαλιστικών ΒορειοΑμερικάνων αλλά και της ΕΣΣΔ.
Από το κράτος του Ισραήλ στην Ιντιφάντα
Με την ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ ξεσπάει ο πρώτος πόλεμος μεταξύ των Ισραηλινών και των Αράβων, ο πόλεμος της ανεξαρτησίας για τους πρώτους , η Νάκμπα (καταστροφή)για τους Παλαιστίνιους, καθώς η νίκη του Ισραήλ οδήγησε 75.0000 Άραβες και Παλαιστίνιους να γίνουν πρόσφυγες. Η συλλογική μνήμη της Νάκμπα (καταστροφή) ήταν η αιτία της δημιουργίας της αγωνιστικής εθνικής συλλογικής συνείδησης των Παλαιστινίων , όπως αντίστοιχα η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ ήταν η βάση της μετατροπής των Ισραηλιτών(Εβραίων) στο έθνος των Ισραηλινών.
Η παραγωγή της Παλαιστινιακής εθνικής συνείδησης δημιούργησε το 1964 την PLO και από το 1965 ξεκινά ο ένοπλος αγώνας της απελευθέρωσης των Παλαιστινίων.
Ακολούθησαν άλλοι δύο πόλεμοι που έχασαν οι Άραβες με αποτέλεσμα την συνέχιση και την ολοκλήρωση των διωγμών των Παλαιστινίων. Ενώ η αρχική συμφωνία έδινε στους Ισραηλινούς το 56% του χώρου της Παλαιστίνης, σήμερα κατέχουν το 90%.
Σε αυτό το θανάσιμο ξεκαθάρισμα της Παλαιστίνης από τους Παλαιστίνιους δεν μπορούμε πάρα να αναφέρουμε την σφαγή των Παλαιστινίων γέρων και γυναικόπαιδων
στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα του Λιβάνου το 1982, ύστερα από την εκδίωξη της PLO από το Λίβανο.
Η σφαγή έγινε από τους Λιβανέζους χριστιανούς παραστρατιωτικούς, συμμάχους των Ισραηλινών, με την ανοχή τους.
Το 1987 στα κατεχόμενα ξεσπάει η πρώτη ιντιφάντα, ένα πολύμορφο κοινωνικό ταξικό αντάρτικο/ εξέγερση που οδήγησε το 1993 στην συμφωνία του Όσλο.
Από το Όσλο έως τα σήμερα
Η Συμφωνία του Όσλο προέβλεπε την αυτονομία στην Γάζα και την Δυτική όχθη του Ιορδάνη, σταδιακή αποχώρηση των κατοχικών Ισραηλινών στρατευμάτων και την δημιουργία της Προσωρινής Παλαιστινιακής αρχής.
Ας σημειωθεί ότι και οι δύο πρωτεργάτες της συμφωνίας ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Ράμπιν αλλά και ο Αραφάτ δολοφονήθηκαν.
Ενώ το κράτος του Ισραήλ συνέχισε τις δολοφονικές ενέργειες, τους αποικισμούς , αρνούμενο να εξευρεθεί λύση για την δημιουργία δύο ελεύθερων και ανεξάρτητων κρατών, αρνούμενο ένα ισότιμο μοίρασμα της Παλαιστίνης.
Ναι, είναι αλήθεια ότι κάτι τέτοιο δεν το ήθελαν στην αρχή οι Άραβες και οι Παλαιστίνιοι και αποσκοπούσαν στη καταστροφή του ιμπεριαλιστικού κράτους του Ισραήλ αλλά σήμερα ακόμη και η “τρομοκρατική” οργάνωση της ΧΑΜΑΣ το έχει δεχτεί (από το 2017).
Αντίθετως το Ισραήλ δεν θέλει την συγκατοίκηση με τους Παλαιστίνιους, με τις ηγεμονικές ακροδεξιές θρησκόληπτες δυνάμεις του να επιθυμούν τον οριστικό εξανδροπισμό των Παλαιστινίων.
Είναι επίσης αλήθεια ότι και μέσα στο Ισραήλ διεξάγεται ένας αδυσώπητος αγώνας μεταξύ των ακροδεξιών δυνάμεων με τις δυνάμεις της νεωτερικότητας.
Από την συμφωνία του Όσλο ακολούθησαν μια σειρά από εξεγέρσεις και ιντιφάντες με ένα βαθύ ταξικό εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα.
Η δημιουργία και η ενίσχυση της σουνίτικης ισλαμικής ΧΑΜΑΣ είναι αποτέλεσμα αυτού του συνεχιζόμενου κοινωνικού, εθνικού και ταξικού πολέμου.
Ας σημειωθεί ότι στις αρχές του 1990 την ΧΑΜΑΣ την ενίσχυε το κράτος του Ισραήλ απέναντι στην PLO, την Φατάχ και τις άλλες αριστερές δυνάμεις των Παλαιστινίων.
Σε αυτή την φάση βέβαια- μας αρέσει, δεν μας αρέσει- είναι το όπλο της εθνικής αντίστασης των Παλαιστινίων (μαζί με άλλες αντιστασιακές οργανώσεις, πχ Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης), ανεξάρτητα αν συμφωνούμε με τις ενέργειες της, που δεν συμφωνούμε με όλες τις ενέργειες, όπως πχ αυτό που έγινε τελευταία.
Δεν πρόκειται να μάθουμε τι έγινε το προπερασμένο Σάββατο με την επίθεση της ΧΑΜΑΣ ούτε αν έγιναν οι σφαγές που λένε τα δυτικά ΜΜΕ, ότι έγιναν.Η σφαγή των νηπίων δεν την δέχεται ούτε το επίσημο Ισραήλ, ανεξάρτητα του γεγονότος πως η Μοσάντ το “παίζει”.
Είναι βέβαιο όμως ότι υπήρξε η χρυσή ευκαιρία για τις δυνάμεις της καταστροφής στην περιοχής της Παλαιστίνης για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, με ανοιχτό το κίνδυνο για μία παγκόσμια ανάφλεξη.
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, δίχως την ύπαρξη πατρίδας για όλους τους λαούς, δίχως μια ελεύθερη πατρίδα και κράτος για τους Παλαιστίνιους.
