Δημήτρης Αργυρός
Συμπληρώθηκε ένας χρόνος του παγκόσμιου πολέμου δια αντιπροσώπων μεταξύ ΝΑΤΟ/ ΗΠΑ με ΡΩΣΙΑ/ ΚΙΝΑ.
Ως συνέχεια του παγκόσμιου πολέμου που κατέστρεψε την ΣΥΡΙΑ και έβγαλε στην επιφάνεια τους λούμπεν ακραίους μαχητές του ισλαμικού κράτους, αυτούς τους ισλαμοφασίστες. Τώρα ο πόλεμος στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ βγάζει ξανά στην επιφάνεια τα “ μπάσταρδα” του Χίτλερ. Και στις δύο περιπτώσεις το φασισμό τον φέρνει το ΝΑΤΟ/ ΗΠΑ.
Στην πραγματικότητα ο εν λόγω πόλεμος δεν ξεκίνησε, πριν από ένα χρόνο αλλά πριν από εννέα χρόνια.
Ο πόλεμος ξεκίνησε, όταν το ΝΑΤΟ/ ΗΠΑ έφεραν στην εξουσία τους Ουκρανους ΝΑΖΙ και αυτοί με την σειρά τους έβαλαν στο στόχαστρο τους Ρώσους της Ανατολικής ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ. Ως αντίδραση οι τελευταίοι εξεγερθηκαν με ένα σαφή παλαιο -σοβιετικο-κομμουνιστικό χρώμα και με την ασταθή στήριξη της Μόσχας.
Η ΡΩΣΙΑ άργησε να παρέμβει με ένα δραστικό τρόπο, έπρεπε να περάσουν οκτώ χρόνια για να αντιδράσει με ένα πιο οργανωμένο τρόπο μπροστά στον εμφανή κίνδυνο να δει το ΝΑΤΟ έξω από την Μόσχα.
Αλλά ακόμη και σε αυτή την φάση είτε αδυνατεί να καθαρίσει το τοπίο είτε δεν το επιθυμεί. Ενώ την ίδια στιγμή οι δυτικές δυνάμεις ενισχύουν τους ΝΑΖΙ της δυτικής ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ.
Όπως είναι φυσικό πίσω από τους Ουκρανούς ΝΑΖΙ έχει σταθεί ένα τμήμα του Ουκρανικού λαού που βλέπει στην επιχείρηση των Ρώσων μια εισβολή και σε ένα βαθμό από την πλευρά τους έχουν δίκαιο.
Παγκόσμια ανάφλεξη;
Ο πόλεμος τραβάει επί μακρόν και ίσως δούμε και αλλού μέτωπα, πχ ξανά στη γειτονιά μας. Δίχως να έχει μηδενιστεί ο κίνδυνος για μια παγκόσμια πολεμική ανάφλεξη που θα οδηγήσει στο τέλος της ανθρωπότητας, όπως την γνωρίσαμε έως τα τώρα.
Η παγκόσμια ανάφλεξη δεν είναι ή δεν θα είναι μόνο τα αποτελέσματα του αδυσώπητου αγώνα οικονομικής και πολιτικής ισχύος αλλά είναι και έκφραση των τεκτονικών ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων, μία καρκινική εξέγερση μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων και των παραγωγικών σχέσεων.
Εχθρός το ΝΑΤΟ
Τι θέση πρέπει να κρατήσει η Ελληνική αριστερά, ιδιαίτερα η κομμουνιστική και η αντικαπιταλιστική αριστερά;
Σαφέστατα εναντίον του πολέμου αλλά όχι με ένα γενικόλογο πασιφιστικό μοτίβο αλλά με μια ξεκάθαρη αντιφασιστική, αντικαπιταλιστική, αντινατοική προοπτική.
Ο εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας την χώρα, δηλαδή, ο εχθρός είναι η Ελληνική αστική τάξη, η Ελληνική κυβέρνηση. Εχθροί είναι και οι σύμμαχοι της Ελληνικής κυβέρνησης και της ελληνικής αστικήςτάξης, δηλαδή, το ΝΑΤΟ/ ΗΠΑ/ ΕΕ. Άρα, δεν μπορεί να στηρίζει και να υποστηρίζει την ήττα της ΡΩΣΙΑΣ ούτε έμμεσα να στηρίζει το “δίκαιο” των δυτικών Ουκρανών.
Δίχως να έχει αυταπάτες για την ΡΩΣΙΑ ή για την ΚΙΝΑ, πρέπει να αγωνιστεί για να χάσει το ΝΑΤΟ/ ΗΠΑ, η Ελληνική αστική τάξη/ κυβέρνηση.
Κακά τα ψέματα, ο πόλεμος θα συνεχίζεται δίχως την ενίσχυση των αριστερών επαναστατικών δυνάμεων σε ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ανατολική ΟΥΚΡΑΝΙΑ, μέσα στις φιλοΡωσικές δυνάμεις αλλά και μέσα στην ΡΩΣΙΑ ενάντια και στην κλίκα του Πούτιν.
Η λύση και σε αυτές τις χώρες, όπως και στην δική μας χώρα είναι να πάρει την εξουσία μια πραγματική αριστερά, με την βοήθεια του οργανωμένου “οπλισμένου” λαού, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ένοπλη σύγκρουση.
