Τάκης Λιδωρικιώτης
Πρόπερσι τέτοιο καιρό ο κ. Φουρθιώτης συνάντησε τον Ιερώνυμο, προκειμένου αυτός να “ευλογήσει” την είσοδό του στην πολιτική. Πιθανώς κοινός επικοινωνιολόγος συμβούλευσε και τον Α/ΓΕΕΘΑ κ. Φλώρο, μόλις αποκαλύφτηκε ότι παρακολουθείται, να παραβρεθεί με την μεγάλη στολή στα θυρανοίξια του ιδρύματος Σαμαρά.
Εκεί ο στρατηγός χειροκροτήθηκε περισσότερο από τον Πρωθυπουργό και κάθισε στην πρώτη σειρά, έχοντας τον προϊστάμενο του ΥΠΕΘΑ κ Παναγιωτόπουλο στην δεύτερη! Εν όψει των κρίσεων ίσως θεωρήθηκε, ότι ο εν κινδύνω καταδρομεύς χρειαζόταν την ψήφο εμπιστοσύνης του εθνικισμού … Μπλέκουν πολύ τα πράγματα με ένα Predator!
Η περίπτωση του σιωπηλού στόχου-στρατηγού αποτελεί σοβαρή κλιμάκωση σε σύγκριση προς εκείνη του Κωστή Χατζηδάκη, ενός αναλώσιμου παραγιού του μητσοτακέικου. Όπως στο πρόσωπο του Ιερώνυμου είχε προσβληθεί η Ορθοδοξία κατά την συναναστροφή του με τον κ Φουρθιώτη, έτσι κι εδώ έχει προσβληθεί η ιδέα της Πατρίδας.
Θα πει κανείς θίγεται ολάκερη πατρίδα από την μικροπρέπεια ενός καριερίστα που σιωπά ή μήπως δα ήταν η πρώτη φορά που οι κρίσεις του Πενταγώνου είχαν πλούσιο πολιτικό παρασκήνιο; Σιγά μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου!
Συχνά συνδέουμε ορθώς την τουρκική επιθετικότητα με τον ανελεύθερο χαρακτήρα του εκεί καθεστώτος. Από τον Ζαν Ζακ Ρουσσώ, τον τόσο αγαπητό στον κ Μητσοτάκη, ξέρουμε ότι ο επιθετικός πόλεμος είναι έκφραση δεσποτισμού! Η αναζήτηση επιθετικής ισχύος δεν ταιριάζει στην φύση της δημοκρατίας κι όποιος θέλει να ζει ελεύθερος δεν θέλει να είναι κατακτητής, συμβούλευε πριν δυόμιση αιώνες τους Πολωνούς ο Γάλλος φιλόσοφος.
Πριν από το πότε και το πώς ένας αμυντικός έστω πόλεμος είναι δίκαιος, προηγείται το ποιο ακριβώς κράτος δικαιούται να τον διεξάγει. Γιατί το κράτος δεν είναι απλώς ένας μηχανισμός ισχύος αλλά ο – δια αυτού του μηχανισμού – προστάτης των δικαιωμάτων πολιτών. Και δεν αρκεί το να προστατεύει το κράτος τους πολίτες του, θα πρέπει να το κάνει «ακούγοντας» τους (λογοδοσία) κι όχι βεβαίως … κρυφακούγοντάς τους.
Η δημοκρατία είναι, δηλαδή, ο νομιμοποιητικός παράγων στην χρήση βίας, περισσότερο από ότι σε οιαδήποτε άλλη κρατική απόφαση. Είναι επίσης πιο αποτελεσματική στο φρόνημα. Εκτός από πιο δίκαιο είναι και πιο σώφρον το να πείθεις διαλογικά αντί με προπαγανδιστική μονοφωνία. Η υπεροχή των δημοκρατιών είναι και σε αυτό δεδομένη.
Ιδιαιτέρως μετά το 2016 τα ‘προβλήματα δημοκρατίας’ επηρεάζουν σημαντικά τις τουρκικές Ε.Δ. αλλά κι όσον αφορά στον λαό, το δικαίωμα άμυνας των πολιτικών κοινωνιών εμπεδώνεται αξιακά στην δημοκρατική τους νομιμότητα. Στα τόσα σημεία υπεροχής του αντιπάλου υπάρχει λοιπόν κι ένα σημείο σαφούς δικής μας υπεροχής, το ότι είμαστε δημοκρατία!
«Δεν θα έχετε τίποτε άλλο από διεφθαρμένους σκλάβους…»
Έγραφε συγκεκριμένα ο φιλόσοφος της πρωθυπουργικής προτίμησης: «Δεν μπορεί να υπάρξει πατριωτισμός χωρίς ελευθερία, ελευθερία χωρίς αρετή, αρετή χωρίς πολίτες, δημιουργήστε Πολίτες και θα έχετε όλα όσα χρειάζεστε. Χωρίς αυτούς, δεν θα έχετε τίποτα άλλο παρά διεφθαρμένους σκλάβους, από τους ηγέτες του Κράτους και προς τα κάτω. Το να διαμορφώνεις Πολίτες δεν είναι δουλειά μιας μέρας και για να έχεις άνδρες είναι απαραίτητο να τους εκπαιδεύσεις όταν είναι παιδιά.»
Ο Ρουσσώ μπορεί να πρόβλεψε τους citoyennes της Γαλλικής επανάστασης αλλά αγνοούσε ότι μια μέρα ο κ Μητσοτάκης θα παρακολουθούσε τον Α/ΓΕΕΘΑ και πολλοί γύρω-γύρω θα έκαναν τον ανήξερο για το πώς συνδέονται δημοκρατία και πατριωτισμός, ιδιαιτέρως στο επίπεδο του φρονήματος.
Συμπέρασμα
Όσο ο Μίχος και το φιλοκυβερνητικό στέλεχος που έφαγε 18 χρόνια ως βιαστής της κόρης του (αλλά κυκλοφορεί ελεύθερος) δεν έθιξαν ουδόλως την οικογένεια, όσο ο Φουρθιώτης δεν ενόχλησε διόλου την Θρησκεία άλλο τόσο κι ο σιωπηλός στρατηγός στόχος δεν θίγει ποσώς την ΠΑΤΡΙΔΑ.
Συνεχίζουμε με ακάθεκτο ορμή το “πατρίς-θρησκεία – οικογένεια” και business as usual!
