Τάκης Λιδωρικιώτης
Οι λεπτομερείς περιγραφές της μονομαχίας Μητσοτάκη-Ερντογάν στην Πράγα διαθέτουν κάτι από την περίσσεια δραματοποίηση των western spaghetti. Ο εστιασμός στην ψυχολογία και το ύφος των μονομάχων, συσκοτίζει την ουσία που φυσικά δεν βρίσκεται στην όποια προσωπική γενναιότητα. Το “σηκώθηκε πάνω και τον έβαλε στην θέση του” σχολιάζει το στοιχειώδες με όρους θεάματος κι όχι πολιτικής ανάλυσης. Στο φινάλε, ποιος Έλληνας Πρωθυπουργός θα μπορούσε να δώσει τόπο στην οργή;
ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑΣ
Η «Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα» συνεκλήθη στην Πράγα κι αποτελείτο από τους προσκαλούντες 27 ηγέτες των κρατών της ΕΕ και από τους 17 προσκεκλημένους ηγέτες άλλων “ευρωπαϊκών” χωρών.
Στους 27 προσκαλούντες, περιλαμβανόμαστε και εμείς αν και εκπροσωπούμε μόνο το 2,5% ακόμη κι αν συνυπολογίσουμε τους Κυπρίους. (πληθυσμός των 27 ~ 447 εκατομμύρια κάτοικοι)
Οι 17 προσκεκλημένες χώρες με συνολικό πληθυσμό 253 εκατομμυρίων, ήταν: Γεωργία. Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, Βόρεια Μακεδονία, Αρμενία, Μολδαβία, Ουκρανία, Αλβανία, Αζερμπαϊτζάν, Κοσσυφοπέδιο, Λιχτενστάιν, Σερβία, Ελβετία, Ισλανδία, Νορβηγία, Ηνωμένο Βασίλειο, και … Τουρκία.
Η Τουρκία με τα 86 εκατομμύρια της σε σύνολο 253, εκπροσωπούσε περισσότερο από το ένα τρίτο (34%) των προσκεκλημένων! Σαν οικονομικό μέγεθος υπολείπεται μόνο της Μεγάλης Βρετανίας του Brexit, ενώ τουλάχιστον άλλες τρεις εκ των προσκεκλημένων χωρών διαθέτουν εξαιρετικά στενούς δεσμούς μαζί της.
Άρα το 1/3 των καλεσμένων κι όχι των πιο ασήμαντων, είχε σοβαρές διαφορές με το 2,5% εκ των καλούντων.
Η ΙΤΑΜΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΥ
Δεδομένων των μεγεθών, πώς να προβάλουμε λοιπόν αντιρρήσεις σε μια τέτοια πρόσκληση, θα πει κανείς. Πάντως, αν είχε ζητήσει η Κύπρος να μπει στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία σίγουρα θα πρόβαλε το veto που διαθέτει εκεί. Η έγερση της παραμικρής αντίρρησης Ελλάδας και Κύπρου δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε ως απειλή για μια πρόσκληση υπό όρους. Ευπρόσδεκτη λοιπόν η Τουρκία, άνευ δικών μας ξεχωριστών όρων!
Οι αιθεροβάμονες περίμεναν ότι θα την στριμώχνανε οι σύμμαχοι για τα όσα κάνει με την υποτιθέμενη ΑΟΖ της Λιβύης όμως εδώ δεν ακούστηκε κιχ ούτε καν για τις ευρωπουρκικές διαφορές.
Γιατί διαφορές με την Τουρκία έχει κι η ΕΕ ως σύνολο, όσον αφορά στις υποχρεώσεις της στο μεταναστευτικό που τις παραβιάζει κατάφωρα. Προφανώς όμως το μεταναστευτικό από ευρωτουρκικό πρόβλημα τείνει χάρη στην κυβερνητική στάση να συρρικνωθεί σε ένα ακόμη ελληνοτουρκικό πρόβλημα.
Η ελληνική στάση αντί να διεκδικεί κυρώσεις αφήνει ανοικτή την πίσω πόρτα της Ευρώπης, ελπίζοντας ότι αυτό θα κατευνάσει τους απέναντι. Τινές έλπιζαν ότι θα μας ζητήσει και κάποια συνάντηση ίσως για να μας ευχαριστήσει. Αυτά όλα δεν συνιστούν μονομαχία στο Ελ πάσο αλλά σκέτο πάσο!
Ο ψευτοσουλτάνος μόλις που καταδέχθηκε μια χειραψία με τον Κύπριο Πρόεδρο κ Αναστασιάδη κι ενώ ήταν φιλοξενούμενος επετέθη στον Έλληνα Πρωθυπουργό με σκαιότητα. Ολοκλήρωσε δε την ιταμή συμπεριφορά του αποκαλώντας τον: «ο …κύριος που ενοχλήθηκε».
ΚΙ Η ΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΩΝ
Μετά απ’ όλα αυτά οι πατριώτες με τις χλαμύδες και τις περικεφαλαίες λογικά θα έπρεπε να είναι στα κεραμίδια, με τον Turkadonis επικεφαλής.
Αντιθέτως χαλαροί απολαμβάνουν τον καφέ τους διασκεδάζοντας με το πόσο απομονωμένος είναι πια αυτός ο τύπος που δεν κάνει άλλη δουλειά από το να αλείφει βούτυρο στο ψωμί της ελληνικής διπλωματίας. Τον εκθέσαμε πάλι…
Φαίνεται ότι, όσα δεν φθάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια.
