Του διπλωματικού μας συνεργάτη
Στην προχθεσινή εαρινή σύναξη των γαλάζιων αυτοδιοικητικών στην Άρτα ο περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Καχριμάνης ζήτησε από τον προεδρεύοντα υπουργό Εσωτερικών κ. Βορίδη να γίνουν ευκολότερες οι εξετάσεις για την απόκτηση της Ελληνικής ιθαγένειας και να αποκτήσουν πιο γρήγορα δικαιώματα οι βλαχόφωνοι της γειτονικής χώρας.
Δεν γνωρίζω τι απάντησε ο υπουργός των Εσωτερικών της κυβέρνησης αλλά το αίτημα του περιφερειάρχη Ηπείρου δεν ήλθε ως κεραυνός εν αιθρία.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 90 ο κ. Καχριμάνης από τη θέση του δημάρχου Μετσόβου ήταν ένας από τους βραχίονες μιας μεγαλοϊδεατικής πολιτικής που υπό την καθοδήγηση της τότε υφυπουργού των Εξωτερικών Βιργινίας Τσουδερού είχε σαν στόχο την Ελληνοποίηση των βλαχόφωνων της Αλβανίας.
Η εκτίμηση της τότε ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν ότι στην Αλβανία ζούσαν 500.000 βλαχόφωνοι Ελληνικής συνείδησης και ότι η Ελλάδα έπρεπε με κάθε τρόπο να τους ενσωματώσει.
Για την επίτευξη του στόχου αυτού η Ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα στη συντριπτική της πλειοψηφία στελεχώθηκε σε επίπεδο διπλωματικού και λοιπού προσωπικού από βλαχόφωνους. Ήταν τα πρώτα χρόνια μετά την κατάρρευση του Χοτζικού καθεστώτος και η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρούσε ότι με τα προβλήματα κρατικής οργάνωσης που είχε η Αλβανική κυβέρνηση θα πετύχαινε ευκολότερα το στόχο της.
Βασικό όπλο σε αυτή την πολιτική ήταν η χορήγηση βίζας πενταετούς διάρκειας στους βλαχόφωνους της Αλβανίας, την ίδια στιγμή που οι Έλληνες που ζούσαν στις μειονοτικές περιοχές αλλά και στην υπόλοιπη Αλβανία με το ζόρι έπαιρναν ετήσια ή εξάμηνη άδεια εισόδου στην Ελλάδα.
Κάτω από τα μάτια των μυστικών υπηρεσιών της κυβέρνησης Μπερίσα καταγράφονταν καθημερινά στο Ελληνικό προξενείο στα Τίρανα σκηνές απείρου κάλλους, καθώς συνέρρεαν από όλη την Αλβανία πολίτες που υποστήριζαν ότι ήταν βλάχοι και ζητούσαν άδεια εισόδου στην Ελλάδα πενταετούς διάρκειας.
Παράλληλα σε όλη την Αλβανία είχαν ανοίξει φροντιστήρια εκμάθησης της Βλάχικης διαλέκτου, ώστε να μπορούν οι αιτούντες να πουν μερικές βλάχικες λέξεις, όταν έφταναν για ακρόαση στον Έλληνα βλαχόφωνο πρόξενο.
Εύκολο είναι να καταλάβει κανείς ότι με τέτοια ζήτηση βίζας, που γινόταν με την καθοδήγηση του Ελληνικού κράτους, το εμπόριό της ανθούσε με τα διάφορα κέντρα εντός και εκτός Ελλάδος να θησαυρίζουν στο όνομα ενός εθνικού στόχου, που ήταν η Ελληνοποίηση των βλάχων της Αλβανίας.
Η κατάσταση αυτή ήταν μια από τις αιτίες που το 1994 οι σχέσεις των δύο γειτονικών κρατών γνώρισαν μεγάλη κρίση και την τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε, με την δίκη του ηγετών της Ομόνοιας, στρατιωτική εμπλοκή μεταξύ των δύο χωρών.
Στη συνέχεια με την κατάρρευση του καθεστώτος Μπερίσα οι Ελληνοαλβανικές σχέσεις πέρασαν σε άλλο επίπεδο.
Άλλωστε και στο Ελληνικό ΥΠΕΞ οι διαδικασίες χορήγησης άδειας εισόδου στην Ελλάδα έγιναν πιο αυστηρές μετά τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα που σημειώνονταν σε διάφορα Ελληνικά προξενεία στο εξωτερικό.
Εδώ να σημειωθεί ότι με την ανάληψη της ηγεσίας του ΥΠΕΞ από τον Κάρολο Παπούλια έγινε προσπάθεια να μπουν στο συρτάρι οι μεγαλοϊδεατισμοί της περιόδου Μητσοτάκη με τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας όμως να βάζουν συνεχώς τρικλοποδιές.
Και προχθές, ω του θαύματος ο περιφερειάρχης Ηπείρου ζήτησε από τον Υπουργό των Εσωτερικών, με το αίτημα για τους βλαχόφωνους της Αλβανίας, την επικαιροποίηση μιας πολιτικής που έχει τις ρίζες της στο μακρινό 1992 και στους μεγαλοϊδεατισμούς της αείμνηστης Βιργινίας Τσουδερού.
Βλέπετε ότι στην Ελλάδα οι περιφερειάρχες μας μετά τους δεσποτάδες ασχολούνται και με εθνικά ζητήματα και θέλουν να έχουν και ισχυρό λόγο στη διαμόρφωση της εξωτερικής μας πολιτικής.
Άλλωστε και ο κ. Καχριμάνης ένας είδος δεσπότη είναι και δεν χάνει την ευκαιρία να το θυμίζει σε κάθε ευκαιρία.
