Παναγιώτης Τζανετής
“Για διέστε όλοι τον ακροβάτη,
πως τραμπαλίζεται …”
Σε μια χώρα με τόση θεσμική υποπλασία, ο ρόλος της ηγετικής προσωπικότητας αποτελεί καθοριστικό ατού.
Συχνά τις εκλογές δεν τις κερδίζει η αντιπολίτευση αλλά τις χάνει η κυβέρνηση.
Η διαπλοκή πολιτικής-ΜΜΕ ήταν πασίγνωστη αλλά η περίοδος Μητσοτάκη απέδειξε ότι τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στην δικαιοσύνη (Τουλουπάκη), στην επιστήμη (πανδημία), στην τέχνη (Λιγνάδης) και αλλού. Εν γένει, το κατεστημένο δεν είναι πολιτικά «αναποφάσιστο», δεν ήταν κι ούτε πρόκειται να γίνει!
Αφήνω προσώρας ασχολίαστα τα εύγλωττα κυβερνητικά επιτεύγματα του θέρους καθώς και τους τριγμούς που προκάλεσε ο ανασχηματισμός στις ισορροπίες των μεγαλομετόχων αυτής της κυβέρνησης και επικεντρώνω στο πρώτο.
ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΑ ΠΛΗΓΜΑΤΑ
Ευτυχώς, άλλαξε ο κανονισμός και δεν μετράει πια διπλό το εντός έδρας γκολ! Πόσο μάλλον αν πρόκειται για τρία, εντός έδρας γκολ. Αναφέρομαι στα αλλεπάλληλα πλήγματα που δέχθηκε τελευταία ο Πρωθυπουργός μέσα στην φυσική του έδρα, δηλαδή στην Κρήτη.
Α) Με την δαιμονοποίηση του κ Πολάκη ίσχυσε το «τα λέμε στην νύφη, για να τα ακούει η πεθερά!». Ο εμβολιασμός στα Χανιά του κ Πολάκη προκάλεσε σειρά πανομοιότυπων σκωπτικών άρθρων, από αυτά που εμφανίζονται κατά ριπάς. Ωστόσο, η «πολιτικοποίηση» του όλου θέματος υπογράμμισε, έστω και πλαγίως, την πειθώ και την ισχύ του κ Τσίπρα.
Προ τριμήνου, έγραφα για τον κ Πολάκη: «Προφανώς τον διασκεδάζει το να τον δαιμονοποιούν, ωστόσο αυτή η παιγνιώδης διάθεση του γίνεται κάποτε ασύμβατη με τον θεσμικό του ρόλο. Γιατί τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η δαιμονοποίηση τον θίγει, ιδιαιτέρως όταν πετυχαίνει να τον εμφανίσει ως ένα ασύντακτο ασκέρι, εξ ορισμού ακατάλληλο να κυβερνήσει.»
Κι ενώ ο κ Μητσοτάκης βλέπει να βρικολακιάζει το 1992, με τους 10.000 απολυμένους δημοσίους υπαλλήλους, ο κ. Πολάκης του στέρησε και το τελευταίο ευκολάκι. Η εμβολιαστική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε ήδη με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο, ό,τι κι αν λένε άνθρωποι που απλώς αποδεικνύουν με τον χόλον που βγάζουν ότι ο εμβολιασμός δεν αποτελεί κα την πρώτη προτεραιότητα τους.
Β) Αν όμως με τον εμβολιασμό του βουλευτή Χανίων η κυβέρνηση έχασε το πέτσινο πέναλτι που της είχαν δωρίσει τα ΜΜΕ, τα χειρότερα έποντο. Οι βεβιασμένες ανάγκες επισκευής στο profile του ‘βιρτουόζου’, επέφεραν τον εξιλαστήριο αποκεφαλισμό του Χρυσοχοίδη, του μόνου εκ των υπουργών του που το βιογραφικό του υποστήριζε τα περί manager. Παράλληλα, ο αυτοεγκωμιαζόμενος ως general manager – Πρωθυπουργός, αναζήτησε μια περίτεχνη ντρίπλα στο Κέντρο για να γελοιοποιήσει τον αντίπαλο και να ανεβάσει το ηθικό της ομάδας του. Την ακροβατική φιγούρα την έλεγαν συναίνεση και ήταν τελείως μούφα! Με την κατάληξη της υπόθεσης Αποστολάκη, σωριάστηκε φαρδύς-πλατύς ο ακροβάτης και η αρένα τον έκραξε άγρια. Ειρωνεία ότι ένας άλλος Αποστολάκης των Χαίνηδων έχει γράψει για τα πάθη του «Ακροβάτη» που σωριάζεται.
Κι αυτό το γκολ ήταν εντός έδρας. Στον παραλιακό δρόμο από Χανιά για Ρέθυμνο, συναντά κανείς το Γεράνι, το χωριό του ναυάρχου Βαγγέλη Αποστολάκη. Τον ναύαρχο-βατράχι η ΝΔ τον είχε προώρως αποστρατεύσει το 2009 όταν ήταν πενηντάρης (επανήλθε επί ΓΑΠ). Δέκα χρόνια μετά, όταν έγινε υπουργός του Τσίπρα τον είχε παρομοιάσει με τον χουντικό Σπαντιδάκη και τώρα επιχείρησε να τον παρουσιάσει ως τον ναύαρχο Τούμπα της αποστασίας. Εν τέλει κατέληξε ότι δεν άξιζε τον κόπο, διότι ήταν δειλός, όπως αποφάνθηκε ο κ Οικονόμου, τέως αρχηγός των ΛΟΚ της ΔΑΠ και των ΟΥΚ της Οννεδ.
Γ) Η κηδεία του Μίκη, μετά από περιπέτειες έγινε στον Γαλατά Χανίων (με το που βγαίνεις από την πόλη προς τα δυτικά). Είχαν προηγηθεί τα γεγονότα της Μητρόπολης και ο γνωστός διάλογος με τον κ Κουτσούμπα, που δεν αποδέχθηκε τις κατηγορίες περί χουλιγκανισμού της ΚΝΕ. Ωστόσο, με την βοήθεια των τηλεσχολιαστών οι εντυπώσεις έμειναν και θεωρήθηκε πως ο λαοφιλής ηγέτης ίσως αιφνιδιάστηκε από την στημένη συνομωσία των κομμουνιστών. Ακολούθησαν όμως οι αποδοκιμασίες και μέσα στα Χανιά: εντός έδρας, χωρίς αιφνιδιασμό και χωρίς ΚΝΕ!
Θα μπορούσε το θέμα να μείνει εκεί, παρά τις υπερβολικές παρομοιώσεις που έγιναν με τις κηδείες του Παλαμά η του Σεφέρη. Όμως τσουπ, νάτος πάλι ο έκπαγλος κ Οικονόμου να δείχνει ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν καταδίκασε κλπ κλπ. Ο διαπρέψας Πρόεδρος αρχικώς της ΔΑΠ κι εν συνεχεία της ΟΝΝΕΔ, έβγαλε κι έναν δεκάρικο ηθικολογίας θεωρώντας τον εαυτόν του κάτι σαν συνεχιστή του ευγενούς Γεωργίου Ράλλη.
Η παράδοση όμως του μητσοτακέικου με τους Προέδρους της ΟΝΝΕΔ δεν είναι ακριβώς αυτή. Ίσως ν’ αναγνωρίσει κάπου τον εαυτό του στο παρακάτω βίντεο, επί προεδρίας του. Δείχνει σαν να ξεχνάει σε τι ακριβώς αρίστευσε μικρός, προκειμένου να γίνει υπουργός στα πενήντα του. Ίσως πάλι και να μην θυμάται, οπότε ας τον βοηθήσουμε:
