Σχολιάζει ο Παναγιώτης Τζανετής
Να υποθέσουμε ότι ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί την πανδημία επαρκώς απλή υπόθεση για δοκίμους; Ο νέος υπουργός Υγείας είναι ένας από τους λίγους βουλευτές της ΝΔ χωρίς καμία προηγούμενη διοικητική εμπειρία. Δεν στερείται απλώς υπουργικής εμπειρίας αλλά δεν έχει διατελέσει καν Γενικός Γραμματέας, Περιφερειάρχης, δήμαρχος, ΥΠΕάρχης, διοικητής νοσοκομείου, όπως πολλοί από τους υπόλοιπους.
Ένα από τα κοινά συμπεράσματα, παγκοσμίως, που προέκυψαν από την υγειονομική κρίση είναι πως το δημόσιο σύστημα υγείας είναι αναντικατάστατο και αποτελεί βασικό πυλώνα του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. Η ΝΔ ισχυρίζεται πως εγγυάται μια ισχυρή και ευκατάστατη μεσαία τάξη που θα παίζει κρίσιμο ρόλο οικονομικά και κοινωνικά.
Για να διατηρηθεί αυτός ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους πλούσιους και στους φτωχούς πρέπει οπωσδήποτε να λειτουργεί ορθά ένα κράτος πρόνοιας και υγείας και γι’ αυτό η συζήτηση για το ύψος των δαπανών κυριαρχεί παντού, όχι μόνο στις ΗΠΑ του προέδρου Μπάιντεν.
Η στροφή όλων προς το κράτος, η διόρθωση της εδώ μεροληψίας υπέρ ιδιωτών και η πολύπλευρη επένδυση στο καθηλωμένο προσωπικό του ΕΣΥ πόσο εξυπηρετούνται από μια τέτοια επιλογή, με πλούσιο ιστορικό σε ακραίες θέσεις υπέρ αγοράς, ιδιωτικοποίησης, περιστολής δαπανών και πόρων κοκ; Αυτό μπορεί να αποδειχθεί ακόμη πιο απωθητικό για τους μεσαίους από το επώνυμο και από τις δίκαιες διαμαρτυρίες περί Άουσβιτς. Τα πολιτικά εξάλλου έχει αναλάβει να τα εκλογικεύσει η σημιτική πτέρυγα, που είναι εκπαιδευμένη να καταπίνει καμήλους και να διυλίζει κώνωπες, χάριν του αντισύριζα μετώπου.
Αν άφησε μια θετική παρακαταθήκη ο προκάτοχος του, ήταν η συναινετική αντιμετώπιση της πανδημίας με την «υιοθέτηση» πολλών συνεργατών του κ Ξανθού, με τις συχνές αναλυτικές ενημερώσεις και γενικά με την προσπάθεια ανταπόκρισης στις εθνικές διαστάσεις που πήρε ο ρόλος του Υπουργού Υγείας, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα. Αρχικά αυτή η στάση του πιστώθηκε θετικά κι εκ μέρους του πρωθυπουργού, με την υπερβολική μάλιστα αξιοποίηση κάποιων πλευρών της (πχ Τσιόδρας).
Περιέργως στα περί εμβολιαστικής εκστρατείας ουδέποτε αναφέρεται ένα από τα ελάχιστα κατορθώματα αυτής της κυβέρνησης, το οποίο διεκπεραιώθηκε συναινετικά και ισορροπημένα. Ήταν η αντικαπνιστική εκστρατεία και θα έπρεπε να είναι οδηγός τους. Η κάθε άλλο παρά συναινετική επιλογή Πλεύρη, αποτελεί μια έμπρακτη αυτοκριτική για την περίοδο Κικίλια, μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται ότι αποδείχθηκε τελικώς δολιοφθορέας. Δεν συμβιβάζεται επίσης με την υποτιθέμενη επίδειξη υπερκομματικότητας στο πεδίο της Πολιτικής Προστασίας, όπου οι όροι για κάτι τέτοιο ήταν αντικειμενικά και υποκειμενικά λιγότεροι.
Η κυβέρνηση έχει αναγάγει τον εξαναγκασμό σε εμβολιασμό στην μάχη των μαχών, Στα πλαίσια της επικοινωνιακής απάτης και της δαιμονοποίησης των «άλλων» συγχέει επιμόνως την υποχρεωτικότητα με την αναστολή. Λες κι όποιος αναγνωρίζει την υποχρεωτικότητα της ζώνης ασφαλείας οφείλει να συμφωνεί και με την κατάσχεση του οχήματος όποιου οδηγεί χωρίς ζώνη ή με το δημόσιο ραβδισμό του.
Αυτή ακριβώς η κυβέρνηση επιλέγει για play maker έναν άνθρωπο που έχει πει για τα εμβόλια τα μύρια όσα ως βουλευτής του ΛΑΟΣ κι ακόμη χειρότερα έχει συγγράψει σειρά άρθρων ως διδάκτωρ νομικός σε αντίθετη κατεύθυνση από τα τωρινά. Οι δικηγόροι για τα «δικαιώματα» λένε και ξελένε, αξιοποιώντας όσα σπούδασαν αναλόγως του συμφέροντος του πελάτη. Ο στόχος όμως της κυβέρνησης τελικά με τους ανεμβολίαστους είναι να τους «πλευρίσει» ή να τους γιβεντίσει (*) μέχρι εξόντωσης; Άβυσσος η ψυχή των υπουργών!
Η διεθνής ενασχόληση με τον Έλληνα υπουργό Υγείας γίνεται εντονότερη γιατί ο κ. Πλεύρης είχε και μια θητεία έξω, ως ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ, οπότε είχε δώσει δείγματα γραφής. Ίσως όχι χειρότερα από εκείνα του άλλου κεντρώου υπουργού, του κουμπάρου του κ. Λεπέν κου Βορίδη. Εξ άλλου ο κ Αθαν. Πλεύρης επιθυμεί να μοιάσει πιο πολύ στην κόρη, κα Μαρί Λεπέν
Στην γνωστή ταινία του Κατσουρίδη (1971) με τον Βέγγο και την Γώγου, «τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;», ο πρωταγωνιστής μπλέκει θανάσιμα μόνο και μόνο γιατί όταν φώναξαν «ο Θανάσης», βιάστηκε να σηκώσει το χέρι του χωρίς να εξετάσει την συνέχεια. Για άλλον Θανάση επρόκειτο, ο οποίος σιώπησε…
