Παναγιώτης Τζανετής
Τι έκανε πέρυσι την Άνοιξη κ. Μητσοτάκης, όταν ευνοήθηκε από την επιδημιολογική τύχη που μας έθεσε μαζί με Βαλκάνιους και ανατολικούς;
Όσο ακόμη η τύχη ερμηνευόταν ως πολιτική επιδεξιότητα και οι ύμνοι αναπέμπονταν πανταχόθεν, ο κ Μητσοτάκης απευθύνθηκε στον Αρχηγό της αξιωματικής Αντιπολίτευσης και τον πρόσβαλε λέγοντάς του: «ο λαός απορεί, τι θα γινόταν αν κυβερνούσατε εσείς κύριε Τσίπρα;». Αλαζονεία.
Πώς αξιοποίησε την θερινή συναίνεση 86% προς την πολιτική του, που προέκυψε κι από την συνειδητή πρόταξη της ανθρώπινης ζωής, από όλη την Αντιπολίτευση; Διακήρυξε στον πρώιμο θρίαμβο του, στο ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης, το τέλος της περιπέτειας. Σχεδίαζαν δε δημοσίως, το πώς θα «παντελονιάσουν» τα πολιτικά κέρδη με διπλές εκλογές! Βέβαια, όταν οι θνητοί σχεδιάζουν, οι Θεοί σπάζουν πλάκα … Οίηση.
Πώς απάντησε κατά τις παραμονές της καταστροφής στην Βόρειο Ελλάδα, όταν ο κ Τσίπρας προσφέρθηκε να μοιραστεί το βάρος της ευθύνης συμφωνώντας σε κοινή πολιτική υγείας με υπουργό κοινής αποδοχής; Πιστεύοντας ότι επιχειρεί να του κλέψει μέρος των δαφνών του θριάμβου, περιφρόνησε τη προσφορά και τον κατήγγειλε ως τον πονηρό που θέλει να συγκυβερνήσει δια της πλαγίας (πανδημίας). Αμετροέπεια.
Όταν στην Βουλή, μετά το δεύτερο κύμα των πολλών αποτρέψιμων θανάτων, δόθηκε η ευκαιρία του ανασχεδιασμού κατά την χειμερινή ανάπαυλα (Δεκέμβριος έως Φλεβάρης) και της ορθής προετοιμασίας, πώς αντιμετωπίστηκαν τα αιτήματα απολογισμού και ενημέρωσης; Ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκά ως πολιτική ύαινα να «στραβώσει» η πανδημία, μας είπε. Δεν έγιναν λοιπόν οι εφικτές επισημάνσεις και διορθώσεις κι ακολούθησαν υπερτριπλάσιες απώλειες, επειδή παρέμειναν τα στοιχεία ως επτασφράγιστα μυστικά. Ατιμία.
Πώς συμπεριφέρθηκε σε Πάρνηθες, Ικαρίες και τόσες άλλες επιδείξεις ελλείμματος συναισθηματικής νοημοσύνης; Με τον αντιπερισπασμό της «βίλας», ο οποίος μάλιστα διεκπεραιώθηκε από ανθρώπους ανεπίληπτης ηθικής και αδαμάντινου ήθους …Αναίδεια.
Ίσως και ο Μένιος ήτο ένας Κλαζομένιος. Πάντως, μέσα στο θανατικό κι ανάμεσα σε ελικόπτερα και Επιδαύρους, αποκαλύφθηκε ότι ο «άγνωστος» -Δημήτρη μου- Λιγνάδης δεν ήταν τελικώς ο νέος Χατζηδάκης ούτε ο κήνσορας της ηθικής, όπως προβάλλονταν, αλλά ένας καλός «ηθοποιός», πολύ κακό ήθος-ποιών, που εξαπάτησε τις πολιτικές παρθένες. Παρθένων μωρία.
Όταν ο κ Τσίπρας επισήμανε τις υγειονομικά επισφαλείς και επικοινωνιακά καταστροφικές συνέπειες του χειρισμού ASTRAZENECA, ως μοναδική εμβολιαστική επιλογή των νέων, η κα Πελώνη τον χαρακτήρισε λίγο-πολύ «ψεκασμένο» συναγωνιζόμενη τον κ Πέτσα στον αντίστοιχο χαρακτηρισμό του για «δούρειο ίππο του Ερντογάν». Συκοφαντία.
Όταν αποκαλύφθηκαν, με επιστημονικά άρθρα και βιβλία, χιλιάδες παράπλευρες απώλειες από non-covid νοσηρότητα, η ύπαρξη χιλιάδων ανθρώπων που πέθαναν σπίτι τους χωρίς ιατρική βοήθεια και η θνητότητα στις ΜΕΘ 90-100% για πολλά νοσοκομεία, ακούστηκε άραγε μια συγγνώμη ή ένας λόγος συμπάθειας; Μόνο αυτοεγκωμιασμοί, αλληλοβραβεύσεις και βορειοκορεάτικος θαυμασμός προς τον λαμπρό ηγέτη, μια προσβολή πρωτοφανής στην μνήμη των θυμάτων. Προσβολή ίση και μεγαλύτερη από εκείνη μιας συνέντευξης με πολλά συγχαρητήρια, κατά την επομένη ημέρα από το Μάτι, όπου υπήρξαν τουλάχιστον και κάποιες παραιτήσεις. Χλευασμός.
Προτού ακόμη λήξει το φονικότερο όλων των κυμάτων, το τρίτο, έσπευσε σε ημερίδα του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ να επιβραβεύσει για την αυτοθυσία του τον ιδιωτικό τομέα των ριψάσπιδων κερδοσκόπων, ενώ ακόμη δεν αναγνωρίζονται κάν ως εργατικό ατύχημα οι θάνατοι δεκάδων υγειονομικών εν υπηρεσία (προ εμβολιασμού). Ύβρις.
Εν όψει τετάρτου κύματος με delta και με εμβολιαστικές επιδόσεις αξιοθρήνητες (37-46%), ξέρουμε τι περιμένουμε (υγειονομικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά κοκ). Ίσως αν είχαμε προλάβει να φθάσουμε τον φθινόπωρο με 60-80%, τα πράγματα να ήταν διαχειρίσιμα. Το γνωρίζει αυτό κι ο κ Μητσοτάκης, ο οποίος πλέον ελάχιστα μπορεί να κάνει και ελάχιστα μπορεί να κρύψει. Δικαιολογημένα θεωρεί ότι η τύχη τον εγκατέλειψε, και σπεύδει να ενοχοποιήσει τον αντίπαλο για δολιοφθορά! Πανικός.
Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν! Όσο κι αν όλα τα προηγούμενα ωθούν κάποιον να μείνει μακριά από μια τόσο αναξιόπιστη ηγεσία, με την καταστροφή να μας χαμογελά πια εκ του σύνεγγυς, χρειάζεται μια νέα ευρύτερη πρωτοβουλία του κ. Τσίπρα. Ικανή να δώσει το φιλί της ζωής στον εμβολιασμό, παίρνοντας την υπόθεση από τα χέρια όπου βρίσκεται σήμερα. Ο εμβολιασμός πρέπει να γίνει υπόθεση της κοινωνίας και όχι ενός κράτους που βρυχάται πλέον ως χάρτινη τίγρης.
Υ.Γ.: Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κ Ευκλείδης Τσακαλώτος σε κείμενό του (Σεπτέμβριο του 2020 στο tvxs.gr) έγραψε: «πρέπει να είμαστε εξαιρετικά φειδωλοί, όταν αποκαλούμε τους αντιπάλους μας απατεώνες», επισημαίνοντας ότι αυτό το είδος αντιπαράθεσης αποξενώνει μεγάλο μέρος των πολιτών και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες. Πριν αλέκτωρα φωνήσαι τρις, ο κ Ξανθός λέει: «άθλιος, τοξικός, αισχρά αναληθής». Πόσο πυκνός υπήρξε, ο χρόνος αυτός ο σκάρτος!
