Παναγιώτης Τζανετής
Ακυρώθηκε τελικώς το συνέδριο περί γονιμότητας, γεννητικότητας και γένους αφού μάλιστα απώλεσε τελευταία στιγμή την «αιγίδα» της κας Σακελλαροπούλου. Άρα η αιγίδα δεν κατάφερε να λειτουργήσει ως ασπίδα, όπως δηλώνει το όνομα της. Αιγίδα σημαίνει ασπίδα κατασκευασμένη από αλλεπάλληλα στρώματα δέρματος αιγός. Σημασία έχει ότι με το που άρχισε το “κράξιμο” περίσσεψαν οι ριψάσπιδες.
Μεταχειρισμένο το story αλλά φαίνεται πως πουλάει ακόμη. Το «εκσυγχρονιστικό» αφήγημα έχει υποτροπιάσει. Η σχετική υπουργική προίκα, από τα καλάθια της λαϊκής, με Χρυσοχοϊδη – Μενδώνη – Θεοχάρη, μάλλον εξαντλεί την δυναμική της, ενώ στην αναμονή κινδυνεύουν να απομείνουν ακόμη και ιστορικές εφεδρείες όπως η κα Διαμαντοπούλου, ο κ. Φλωρίδης ή ο αδίστακτος κ Λοβέρδος.
ΣΗΜΙΤΟΠΑΙΔΕΣ
Δεν είναι όμως θέμα προσώπων. Όπως δείχνει κι ο συνεχής εγκωμιασμός, στα όρια της υστερίας, της τριάδας των νεαρών δημογερόντων Σκέρτζου – Πιερακάκη – Θεμιστοκλέους, το σύστημα επιμένει. Δεν πρόκειται για κάποιο δάνειο εξαιρετικών δεξιοτήτων, παντελώς εξάλλου απροσδιόριστων. Πολύ περισσότερο δεν είναι θέμα οικειοποίησης της ισχνής πολιτικής απήχησης αυτού του ρεύματος, μικρότερης του 5%, και εν πολλοίς ήδη ενσωματωμένης δια της εκτροπής του ΠΟΤΑΜΙΟΥ επί τα δεξιά και δια των εκατοντάδων «αξιοποιήσεων».
Πρόκειται για πάγιες ανάγκες του συστήματος. Το μετεμφυλιακό καθεστώς μαυραγοριτών και δοσιλόγων, από πολλών δεκαετιών μετασχηματίζεται σε ιθύνουσα τάξη των «εμπορευάμενων» και ξεπλένεται, δια των απογόνων του, στις Οξφόρδες και τις Βοστώνες. Κάτι ανάλογο θα δούμε σε λίγα χρόνια στην Αλβανία, με τους απογόνους του Σάλι Μπερίσα και του Έντι Ράμα και θα γελάμε. Όπως γελάνε άλλοι σήμερα μ’ εμάς.
Η εμμονή στο να οικειοποιηθούν τον κύκλο γνώση- έρευνα- καινοτομία
και στο βάθος κονόμα, προσπαθεί να ξεπλύνει αυτό το προπατορικό
αμάρτημα. Η τάξη που προέκυψε από την πιο σκληρή βαλκανική καθυστέρηση
και τον διαρκή γραικυλισμό, ανακαλύπτει τάχα την γοητεία της πνευματικής
σοφίας, την καθαρότητα της γνώσης και την …αξιοκρατία της αριστείας.
Μέχρι το brain drain θυμήθηκαν, που φαίνεται ότι το προκάλεσαν στην χώρα
οι εξωγήινοι κι όχι αυτοί οι ίδιοι.…
Στην
εποχή μας, το Κολλέγιο δεν σεμνύνεται ότι προσλαμβάνει ως καθηγητές
διωκόμενους αριστερούς ούτε ο Θεοδωράκης βρίσκει τον Μπιθικώτση στην
Μακρόνησο ούτε καν τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων χρειάζονται
για να διοριστούν οι «αριστείς» διοικητές στα νοσοκομεία ούτε και το
τρίκυκλο είναι πια απαραίτητο. Οπότε ήρθε η ώρα να ξαναγραφεί η
ιστορία. Έτσι ενοχικά μεταχειρίζεται τα δικά του προπατορικά αμαρτήματα
και το γειτονικό τουρκικό κατεστημένο σε αντίθεση με το αντίστοιχο
γερμανικό ή το ιταλικό!
ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΟΠΑΙΔΕΣ
Τι γίνεται ωστόσο στην κυβερνητική παράταξη με την άλλη αγία τριάδα; Εκείνη των καρατζαφερόπαιδων που νοσταλγικά φυλούν στην ντουλάπα τους σκουριασμένα τσεκούρια της νιότης και αντισημιτικά εγχειρίδια. Με τον μελίρρυτο βουλευτή κ Πλεύρη, μη υπουργοποιηθέντα, να θυμίζει τις άβολες συγγένειες. Δεν λέω, όλοι αυτοί έχουν προσχωρήσει από πολλού στην πλευρά της Δημοκρατίας, η οποία μάλιστα όλως σουρεαλιστικά ανέθεσε στον κ Βορίδη τον νομικό θωρακισμό της από τον κ Μιχαλολιάκο, τον οποίο κάποτε είχε ο κ υπουργός διαδεχθεί.
Μαζί άλλωστε στα ιερά κειμήλια του εμφυλίου είχαν φυλαγμένη για πρώτη ζήτηση την περικεφαλαία της παράστασης ο Καραγκιόζης – μακεδονομάχος, είχαν το θρυλικό κουταλάκι της θείας μετάληψης επί κορωνοιού και τώρα τους ιδεολογικούς αχταρμάδες περί γονιμότητας-γονεϊκότητας και γένους. Υπό το πέπλο της “χονδροκονόμας” επιστήμης …
Η εθνικοφροσύνη μεταμφιεζόμενη σε κέντρο, σε φιλελευθερισμό, σε εκσυγχρονισμό και σε ευρωπαϊσμό φοβάται μη τυχόν πάθει vertigo και ευλόγως διατηρεί σε πρώτο πλάνο του καρατζαφερόπαιδες, ως οπισθοφύλακες των τιμημένων της «παραδόσεων». Έτσι κι αλλιώς, η ιστορία διδάσκει ότι κι οι κομιστές του αγγλικού φιλελευθερισμού ως υψηλόβαθμοι υπάλληλοι του Σουλτάνου ξεκίνησαν, προτού αρχίσουν να επεισείουν την ευρωπαϊκή «πρόοδο» στους καθυστερημένους χωριάτες της εξέγερσης. Το σύστημα εξάλλου οικειοποιήθηκε εξίσου καλά τόσο τον Μαυροκορδάτο όσο και τον Καραισκάκη.
ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΚΑΜΙΝΩ …
Η αριστερά στα πεδία αυτά της πατρίδας, της ασφάλειας, της πίστης και της οικογένειας διατηρεί μια επιφυλακτικότητα, σαν να μπαίνει σε ναρκοπέδιο. Όσο όμως θα τα θεωρεί δεξιά θέματα και θα τα εκχωρεί στον αντίπαλο, όσο θα ομφαλοσκοπεί μόνο σε όσα «συμπαθεί» το εσωτερικό της ακροατήριο, τόσο θα παραμένει ακίνδυνη και μειοψηφική. Τα ετερόκλητα ζεύγη του Άκη και του Μάκη, του high tech Πιερακάκη και του προπολεμικού Αδώνιδος μια χαρά θα χορεύουν μαζί, στις πολύχρωμες δεξιώσεις των ΜΜΕ.
Εκτός όμως της τριάδας των τριών σημιτοπαίδων και των τριών καρατζαφεροπαίδων, υπάρχει και η αγία τριάδα των εν καμίνω -μη καιομένων – παίδων Στην επικαιρότητα του μέσου οικογενειάρχη παραμένει κυρίαρχη αυτή η «άλλη» τριάδα: Φουρθιώτης – Λιγνάδης – Γεωργιάδης Κερκύρας.
Ο κίνδυνος για το αφήγημα δεν είναι εξ αριστερών. Είναι οι συντηρητικοί άνθρωποι που πιστεύουν σε όλα αυτά και δεν είναι ανόητοι. Όσο εύκολα διακρίνουν τα όρια του μητσοτακικού πατριωτισμού στο Αιγαίο και την άφατο πνευματικότητα του παπαδαριού στον εμβολιασμό, άλλο τόσο διακρίνουν και την ηθική συγκρότηση της κάστας που κυβερνά.
Από τον απόλυτα ελεγχόμενο κόσμο της «ενημέρωσης» δεν βγήκαν μόνο οι γελοίες δημοσκοπήσεις και η ποιότητα του υπουργικού συμβουλίου αλλά βγήκαν και οι Λιγνάδηδες, οι Φουρθιώτηδες και οι πολυπληθείς συμμορίες που νεμόταν το χώρο του πνεύματος και της τέχνης και επέβαλαν την μαφιόζικη ηθική και αισθητική τους.
Αυτό κυρίως καθιστά τόσο καταγέλαστες όλες τις προσπάθειες νεκρανάστασης του τριπτύχου: «ΠΑΤΡΙΣ- ΘΡΗΣΚΕΙΑ- ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» και μετατρέπει σε ριψάσπιδες τους γενναίους εθνικόφρονες. Ό, τι γλύτωσε από τον Στυλιανό Παττακό θα το αποτελειώσουν οι μαθητές του, ως δεξιοί οπισθοφύλακες του καζινο-καπιταλισμού που ενθουσιωδώς υπηρετούν.
