Παναγιώτης Τζανετής
Τελειώνει ο Φλεβάρης της επώασης του ιού και των συνεχών αρνητικών ρεκόρ κρουσμάτων στην Αττική και αλλού, παρά τα συνεχιζόμενα περιοριστικά μέτρα. Εισερχόμαστε στον Μάρτιο που τον συνοδεύει πάντα εκείνη η παράξενη παροιμία: Μάρτης,γδάρτης, παλουκοκάφτης: τα « ανοιξιάτικα » κρύα του Μαρτίου έρχονται, ενώ έχουν πια εξαντληθεί τα αποθέματα σε ξύλα για καύσιμα και έτσι την πληρώνουν τα “παλούκια” … Σήμερα, παρά το εμβόλιο, η εμφανής εξάντληση των αντοχών του συστήματος θυμίζει την παροιμιώδη εκείνη προειδοποίηση για επικείμενη έλευση δοκιμασιών. Το ΕΣΥ, κατ αναλογία προς τα ‘παλούκια’ που θυσιαζόταν για καύσιμα, καλείται ήδη να τραφεί από τις σάρκες του, κανιβαλίζοντας τις ανάγκες όλων των υπολοίπων πασχόντων.
Υπάρχουν λιγοστές θετικές ειδήσεις:
- Η καμπυλη είναι μεν αυξητική αλλά με κλίση που σταδιακά μειώνεται και έτσι δημιουργεί την προσδοκία της μελλοντικής σταθεροποίησης. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
- Η δε κορύφωση των 1047 κρουσμάτων στην Αττική φαίνεται ότι εξέφρασε συσσωρευμένα κρούσματα από την βραδυπορία καταγραφής που είχε προκαλέσει η κακοκαιρία. Το αληθινό ημερήσιο ύψος μάλλον δεν υπερβαίνει τα 900 καταγραφόμενα κρούσματα για την Αττική.
- Είναι ακόμη εύλογη η προσδοκία καλύτερης τελικής έκβασης των νοσηλευόμενων ασθενών, που είναι πια σαφώς νεώτεροι, αν και κάτι τέτοιο ίσως αντιρροπείται από την προσέλευση βαρύτερων περιστατικών. Η μειωμένη συμμετοχή των υπερηλίκων, θα εκφραστεί με βελτιωμένη παραγωγικότητα του συστήματος (λιγότερους θανάτους από όσους ο ίδιος αριθμός κρουσμάτων προαναγγέλλει).
- Επίσης, θα αποφευχθεί η εσωτερική κατάρρευση των νοσοκομείων λόγω του εμβολιασμού των υγειονομικών.
- Η απόσταση από το τείχος συλλογικής ανοσίας δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο δείχνουν οι ούτε κάν 300.000 ολοκληρωμένοι εμβολιασμοί. Δεδομένης της μεγάλης υποκαταγραφής του ΕΟΔΥ, οι αναφερόμενοι ως 200.000 νοσήσαντες είναι σίγουρα πολλοί περισσότεροι. Πιθανότατα, νοσήσαντες και εμβολιασθέντες αθροιστικά να υπερβαίνουν το εκατομμύριο και να προσεγγίζουν το 10%
- Τέλος, η τραγωδία της βόρειας Ελλάδας οδήγησε στην περιπετειώδη λήψη μέτρων προ τριών εβδομάδων, έστω λειψών και καθυστερημένων, τα οποία πάντως δεν πρόκειται να αρθούν προτού να υπάρξουν αδιαμφισβήτητα σημεία βελτίωσης.
Υπάρχουν όμως και πολλά επιβαρυντικά στοιχεία:
- Η μάχη της επιδημιολογικής επιτήρησης που δεν δόθηκε στην κοινότητα, έτσι ώστε να εντοπιστεί έγκαιρα το μολυσματικό ρεζερβουάρ των νεότερων και συχνά ασυμπτωματικών ή ολιγοσυμπτωματικών, ήταν φυσικά μια “μάχη” που χάθηκε. Έτσι σήμερα, μπορεί να δει κανεις την μετάδοση από τις παραγωγικές ηλικίες προς όλες τις περιοχές που συνδέονται ισχυρά παραγωγικά με την μητρόπολη της Αθήνας ενώ σταδιακά παρόμοιο φαινόμενο αναπτύσσεται και γύρω από την Πάτρα. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της Βόρειας Πελοποννήσου, της Εύβοιας και της Βοιωτίας, των νησιών κοκ.
- Αποτυπώνεται έντονα πια το ταξικό προφίλ στην διασπορά. Κέντρο και περιοχές δυτικά του Κηφισού έχουν πια άλλα επιδημιολογικά χαρ/κά (από το Κερατσίνι μέχρι το Καματερό και την Δυτική Αττική)
- Στα νοσοκομεία ακούς συχνά τηλεφωνικές συνδιαλέξεις μεταξύ μελών της ίδιας οικογένειας, όπου ο νοσηλευόμενος στην κλινική covid 19 συνομιλεί με τον συγγενή που νοσηλεύεται στο σπίτι, για έναν τρίτο που είναι στην ΜΕΘ. Η ενδοοικογενειακή διασπορά είναι πια πραγματικότητα και στέλνει τους πιο ευάλωτους στο νοσοκομείο, με την μετάδοση να έχει γίνει από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Η καραντίνα από πολλές απόψεις έχει χαλαρώσει αλλά όσον αφορά στα μέτρα αποστασιοποίησης μέσα στο ίδιο σπίτι, απλώς δεν υπάρχουν.
- Το κράτος επαίρεται για τα γλίσχρα ποσοστά εμβολιασμού. Η κατηγορία των ατύχων, ηλικίας 65-75 ετών, με μηδενικά επίπεδα εμβολιασμού και αρκετές συνοσηρότητες παραμένει απολύτως εκτεθειμένη. Είχαν σημαντική συμμετοχή ως ομάδα στην νοσηρότητα και την θνητότητα και τα θύματα από αυτή την κατηγορία σημαίνουν σημαντική απώλεια ετών ζωής. Είναι δε η ομάδα όπου κατ’ εξοχήν σημειώθηκαν θάνατοι αποτρέψιμοι. Γιατί οι άνθρωποι αυτοι διαθέτουν τους όρους να συνέλθουν με μηχανική υποστήριξη της αναπνοής τους, αν φυσικά αυτή παραμείνει διαθέσιμη.
- Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι σκηνές από ταινία προσεχώς. Τα σημερινά κρούσματα θα χτυπήσουν το ΕΣΥ λίγο πρό της 200ης επετείου.
Αυτά που όλοι ξέρουν
Όλοι ξέρουν που κολλάει. Όλοι ξέρουν αν προσελήφθησαν υγειονομικοί ή αστυνομικοί. Ο καθένας βλέπει την προκλητική προνομιακη μεταχείριση των ιδιωτικών και στρατιωτικών νοσηλευτηρίων. Ο καθένας ξέρει, πια, να σου μετρήσει τις διάφορες κατηγορίες ΜΕΘ ή ψευδο ΜΕΘ και την δημιουργική λογιστική που τις έφθασε ‘μαγικά” στον μέσο όρο της Ευρώπης. Ο καθένας ψιλιάζεται ότι αν οι καιρικές συνθήκες, μια μετάλλαξη, μια καθυστέρηση μας οδηγήσουν τελικά σε συνθήκες Πορτογαλίας δεν θα τον σώσουν οι κομπορρημονούντες άσχετοι, που σουλατσάρουν με πολύχρωμα γιλέκα αλλά κάποια κατάκοπη νοσηλεύτρια που ίσως βρεθεί να δώσει ένα ποτήρι νερό. Ψυχανεμίζεται ο καθένας ότι η επιβεβαίωση της κατάστασης του ΕΣΥ στις αρχές Μάρτη σημαίνει ότι για κάποιες εβδομάδες (πόσες;) η Αττική απλώς δεν θα έχει νοσοκομεία και θα ζήσει σε status προπολεμικό. Η εφημερία της ήδη βασίζεται σε λοιμοκαθαρτήρια. Όλοι γνωρίζουν το τι έγινε στην Θεσσαλονίκη και ποια κριτήρια επικράτησαν, όταν στους είκοσι που χρειαζόταν μονάδα χωρούσε ο ένας. Κι η σιωπή για τα κριτήρια διαλογής προοιωνίζεται την επανάληψη.
Όσοι ανακάλυψαν ότι επεκράτησαν απλώς ηλικιακά κριτήρια στην διαλογή, πλανώνται πλάνη οικτρά. Εξάλλου αυτό θα ήταν και ανακοινώσιμο, όπως έγινε στην Μεγάλη Βρετανία . Όμως τότε θα έπρεπε και να τηρηθεί απαρεγκλίτως, δηλαδή χωρίς εξαιρέσεις. Που; Στη χώρα που η εξαίρεση αποτελεί Θεότητα; Που; Στην Χώρα του περιφερειάρχη Χατζημάρκου, του δημάρχου Ζέρβα και του επιτυχημένου, εξ ορισμού, γραμματέα κ Θεμιστοκλέους;
Άσε μας ρε φίλε …
