Αγαπητέ Απόκαυκε,
Κατά τις ημέρες εκείνες, της κακοκαιρίας, έτυχα μαρτυρας για το πώς η τραγωδία της ΜΗΔΕΙΑΣ κατέστη κωμωδία της ΜΗΔΕΙΑΣ.
Άμα τη εμφανίσει του νεάζοντος και κομπάζοντος υπουργού Προπο, κι ενώ μόλις είχε εξέλθει της ασφαλούς οικίας του στην οδό Μαραθωνομάχων, μια τσογλανοπαρέα εφήβων άρχισε να του ψάλλει ειρωνικά:
” Μάνο-ο-ο-ος, Μάνο-ο-ος, Στέφανος Μά-α-ανος!
Μιλάει ο Μάνος κι όλοι γελάνε, απ’ την Εκάλη ως τον Γιδά ….”
Έφριξε ο Μακεδών ηγέτης με αυτή την αιφνίδια ενσάρκωση του άσματος: “τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε …”
Έχασε, προς στιγμήν, την ψυχραιμία του κι είπε τα όσα είπε, μπλέκοντας το μάτι με το φρύδι, την Μήδεια με τα στρείδια και την βούρτσα με την …
Κάπως έτσι λίγοι νεαροί τσόγλανοι, στην οδό Μαραθωνομάχων …. χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν!
ο φιλίστωρ πρόσφυγξ
