Παρακολουθώντας τα κατορθώματα του σοσιαλδημοκράτη κ. Χρυσοχοίδη σε ρόλο κοινού προβοκάτορα, με κατέλαβε μια εθνική αγωνία μη σχετιζόμενη με το Σύνταγμα ή με την ιστορική μνήμη της εξέγερσης. Όταν πέφτουν οι μάσκες της εθνικής αντιδικτατορικής ενότητας και τα δύο αυτά αναζωογονούνται.
Η εθνική μου αγωνία είναι άλλη: Με την Σλοβενία , την επόμενη μέρα της πορείας, θα παίξουμε άραγε με τέσσερις;
Η “γριά” των γηπέδων