Παναγιώτης Τζανετής
Ο θρύλος της Κατεχάκη μετά το πολιτικό του κεφάλαιο, εξευτέλισε και το όποιο «επιχειρησιακό» του, όταν από κυνηγός στην ταράτσα Ινδαρέ, βρέθηκε κυνηγημένος στο Μανταμάδο και στη Χϊο. Αμέσως, προσπαθώντας να αντεπιτεθεί επικοινωνιακά, υποδύθηκε τον Διγενή Ακρίτα εναντίον αόπλων αντιπάλων στον Έβρο.
Παρομοίως και στην πρόσφατη υπόθεση του πρύτανη της τέως ΑΣΟΕΕ, βρήκε την ευκαιρία συμψηφισμού για τα ξεβρακώματα στα Εξάρχεια και την Πατησίων. Υπερασπίστηκε απηνώς την «αξιοπρέπεια του προσώπου» και προέβη σε επικήρυξη ως νέος Γουάιατ Έρπ!
Δεν έκανε βέβαια το ίδιο για τον ξυλοδαρμό του νεκρού πλέον Μάγγου στον Βόλο.
Η κρατική καταστολή διαθέτει τη δική της «ηρωική» παράδοση στις μαθητοκτονίες. Από τον Διομήδη Κομνηνό, τον νεκρό μαθητή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στον Ισίδωρο Ισιδωρόπουλο, τον νεκρό μαθητή της διαδήλωσης της Πρωτομαγιάς 1976, επί Καραμανλή του μείζονος, στην εκτέλεση Καλτεζά επί Αλλαγής, στον Γρηγορόπουλο επί Καραμανλή του ελάσσονος.
Αλλά και επί ΓΑΠ, ο κ υπουργός ψέκασε κατάμουτρα τον Μανώλη Γλέζο στο προαύλιο του Κοινοβουλίου! Πιθανώς όταν ο λαός στείλει τον κ Υπουργό εκεί που του πρέπει, να τοποθετηθεί στο ίδιο σημείο ένα γλυπτό, του ήρωα και του ψεκάζοντος ΜΑΤατζή, σε ένα σύμπλεγμα αντίστοιχο του Λαοκόωντος με το φίδι, προκειμένου να θυμίζει τον μεγάλο νεκρό που τίμησε με την παρουσία του το κτίριο.
Αλλά κι όταν η χώρα γιόρταζε την Νυρεμβέργη της, η συμβολή του κ. υπουργού ήταν ο καταιονισμός με ύδωρ των πανηγυριστών αλλά και εκείνο το ‘ατύχημα’ με τον κ Παππά, έναν μικρομεσαίο ημιπαράφρονα από τα Γιάννενα που του πήρε τα σώβρακα (χαιρέκακον όπως θα έλεγε κι ο ίδιος!).
Κάπως έτσι ο σούπερ υπουργός των δυόμισι υπουργείων της αρχής, άρχισε να τα ξεφορτώνεται ένα-ένα. Πρώτα του έφυγε, περιπετειωδώς, η μετανάστευση.
Μετά αυτονομήθηκε η Πολιτική Προστασία με τον Γραμματέα αυτής κ. Ν Χαρδαλιά να εξελίσσεται σε ισο-υψή και σαφώς πιο άφθαρτο. Οι φυλακές, που αποσπάστηκαν από το Δικαιοσύνης του γυναικολόγου κ Τσιάρα, κατέληξαν στην πολλά υποσχόμενη κ Σοφία Νικολάου των αναθέσεων της πανδημίας σε μανάβικα, χρωματοπωλεία και σαλεπιτζίδικα. Σιγά – σιγά, λοιπόν, περιορίστηκε αποκλειστικά σε υπουργός των ΜΑΤ και εκεί ασθμαίνει να διασωθεί κατά τον ανασχηματισμό. Πως τα κατάφερε έτσι εντός 500 μόλις ημερών; Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς …
Δεν το βάζει όμως κάτω ο πολύπειρος! Διέκρινε μέσα στην επερχόμενη θύελλα μια ευκαιρία αντίστοιχη της κρίσης του Έβρου. Το αφήγημα της κυβερνητικής αποτυχίας στην πανδημία προβλέπει εμφατική στροφή στην πειθαρχία, με υπόκρουση τις υστερικές τσιρίδες του χορού των ΜΜΕ. Έτσι κι αλλιώς, το ελληνικό μοντέλο έχει πολύ πειθάρχηση και λίγη πειθώ. Ήρθε η ώρα του Χαρδαλιά! Όμως, όπως στον Έβρο ο πολύπειρος επισκίασε τον ΥΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλο, μήπως θα μπορούσε να πουλήσει και τώρα φθηνή προστασία από τους ανεύθυνους του κορωναιού στην ευγενή πελατεία του;
Μόνο βλαξ δεν είναι. Ξέρει ότι υπό κανονικές συνθήκες, η παρουσία ολιγομελούς αντιπροσωπείας στην πορεία δεν ενέχει επιδημιολογικό κίνδυνο. Τουλάχιστον όχι περισσότερο από ένα λεωφορείο του Καραμανλή του τρίτου. Αυτά, βέβαια, αν όλα γίνουν συναινετικά και ασφαλώς. Αντιθέτως, αν γίνει της κακομοίρας τότε τα μανιχαιστικά ΜΜΕ θα αναζητήσουν τον καλό και τον κακό. Τον υπεύθυνο και τον ανεύθυνο. Τον άνθρωπο που είναι με τον ιό κι εκείνον που είναι με τους ευάλωτους. Το κίνητρο εμφανώς ιδιοτελές, όπως εξάλλου και του υπόλοιπου υπουργικού συμβουλίου κατά καιρούς. Ο καθένας τους, ως γνωστόν, έχει την δική του ατζέντα…
Εξάλλου και ο γνήσιος Γουάιατ Έρπ ανακατευόταν με τους γιατρούς και τα γιατριλίκια. Στο Τουμπστόουν της Αριζόνα, ο Γουάιτ Ερπ με την βοήθεια του ιατρού Ντοκ Χαλιντέι, ήρθε σε αιματηρή σύγκρουση με μια συμμορία, της οποίας επικεφαλής ήταν ο αδίστακτος Αϊκ Κλάντον…(με τον Κέβιν Κόστνερ και τον Τζιν Χάκμαν). Το story πάντως μόνο με τον Κέβιν Κόστνερ δεν παίζεται Πρέπει να προσφερθεί κάποιος να κάνει και τον Τζιν Χάκμαν.
Οι κκ Βαρουφάκης και Χρυσοχοΐδης πρωτομπουσούλησαν πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 70, σαν μαθητής ο πρώτος και σαν φοιτητής ο δεύτερος. O Ανδρέας υπήρξε δάσκαλος στα περί πολιτικής ανυπακοής και δεν περίμενε να τα μάθει από το αντιπολεμικό κίνημα για το Βιετνάμ. Ο πατέρας του ο «Γέρος της δημοκρατίας» είχε ήδη παραδώσει μαθήματα για την τεχνική αυτή, κατά τον Ανένδοτο αγώνα απέναντι στη βία και νοθεία του 61 καλώντας τον λαό να αντιμετωπίσει το κράτος υπό το σύνθημα: «Τρομοκρατήσατε τους τρομοκράτες!».
Όταν στην μεταπολίτευση (1976) η κυβέρνηση επιχειρούσε μια νέα «σκλήρυνση» έναντι του λαού που ριζοσπαστικοποιείτο επικίνδυνα, μεταξύ άλλων εφαρμόστηκαν αυστηρές διώξεις και για την διακίνηση της απαγορευμένης «αντεθνικής» αφίσας του ΠΑΣΟΚ “ΠΩΛΕΙΤΑΙ”. Ο Ανδρέας το τελείωσε προβαίνοντας ο ίδιος προσωπικά στην αφισοκόλληση της στην Πανεπιστημίου, μέρα-μεσημέρι.
Οι αναλογίες είναι προφανείς, οπότε συνεννοούνται εύκολα οι δυο μαθητεύσαντες επί της ισχύος των συμβολισμών σε τέτοιες εκδηλώσεις “πολιτικής ανυπακοής”. Μπορεί το κολλεγιόπαιδο που κυβερνά να μην αντιλαμβάνεται ή και να σταθεροποιήθηκε στον Όρμπαν ως πρότυπο του. Το θέμα είναι άλλο.
Είναι η στιγμή κατάλληλη για μια τέτοια δίκαιη στάση έμπρακτης αμφισβήτησης ή μήπως κατά την συγκεκριμένη χρονική στιγμή απλώς τους εξυπηρετεί;
Γιατί ο ένας καταλαβαίνει σίγουρα καλώς το νόημα της πρόκλησης αλλά τίποτε δεν τον εμποδίζει να υποδυθεί τον άτεγκτο-ανόητο προκειμένου να επιτύχει μια τεχνητή πόλωση και περιχαράκωση αλλά και το πολιτικό του ξέπλυμα μέσα στην ατζέντα της λοιμώδους πειθάρχησης. Προτιμότερο να μείνει λοιπόν με τον ρόλο του Κέβιν Κόστνερ στο χέρι.
Υ.Γ. Η ελευθερία της συνάθροισης διαφέρει ποιοτικά από την “απλή” ελευθερία της κίνησης (SMS για το κατοικίδιο κλπ). Η πρώτη είναι μια γνησίως “πολιτική” ελευθερία, που εξασφαλίζει την δυνατότητα του λαού να συμμετέχει στο πολιτικό γίγνεσθαι και πέρα από τις εκλογές, ενώ η δεύτερη καλύπτει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων μικρότερης κανονιστικής σημασίας. Ενώ, λοιπόν, είναι απόλυτα συνταγματικό το να απαγορεύεις τα πάρτι γενικώς και προληπτικά, είναι προφανέστατα αντισυνταγματικό να απαγορεύεις τις διαδηλώσεις γενικώς, χωρίς να εξετάζεται πρώτα αν στην συγκεκριμένη διαδήλωση είναι εξασφαλισμένο ότι δεν θα υπάρξει διασπορά του ιού, πχ γιατί θα συμμετάσχουν μονάχα δέκα ή είκοσι βουλευτές τηρώντας όλα τα σχετικά μέτρα. Αυτά είναι για πρωτοετείς της νομικής. Άλλωστε ακόμα και ο αμφιλεγόμενος νόμος περί διαδηλώσεων της ίδιας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που πέρασε μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, δεν προβλέπει γενική προληπτική απαγόρευση συναθροίσεων για κανένα λόγο! Ενδεικτικό είναι επίσης ότι την αντισυνταγματικότητα κατήγγειλε εντός ολίγων ωρών και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Η κυβέρνηση, αρνούμενη το αυτονόητο, προφανώς προσπαθεί συνειδητά να προκαλέσει την έμπρακτη ανυπακοή των πολιτών, ώστε να μπορέσει αργότερα να τους μεταφέρει τις ευθύνες της αποτυχίας της στην πανδημία. Απλώς και σαν προβοκάτορες είναι αχαϊρευτοι και τους πήρανε όλοι χαμπάρι.
