Παναγιώτης Τζανετής
Είναι γνωστή η θερμή σχέση δυο μεγάλων, του Ανδρέα Παπανδρέου και του Βασίλη Τσιτσάνη. Συχνά, πέρα από τις επισκέψεις του πρώτου στο «ΧΑΡΑΜΑ» κι ο πατριάρχης του λαϊκού τραγουδιού ανηφόριζε προς το Καστρί. Όταν ο ισχυρός του φίλος ήταν ήδη πρωθυπουργός, του πρότεινε την τιμητική εκλογή του στην Βουλή δια του ψηφοδελτίου Επικρατείας, που είχε φιλοξενήσει ιστορικές προσωπικότητες σαν τον Μανώλη Γλέζο, τον Μάρκο Βαφειάδη , την Αμαλία Φλέμινγκ και πολλούς άλλους.
Ο ευφυής Βλάχος του απάντησε, όπως διηγείται ο κ. Κ Φέρρης: «Κοίτα να δεις Ανδρέα μου, εγώ τώρα είμαι ο Τσιτσάνης όλων των Ελλήνων. Αν έρθω μαζί σου θα χάσω τους μισούς. Κι έτσι απέφυγε την εμπλοκή του στην Πολιτική!»
Η εμβληματική αυτή απάντηση στην συνέχεια επηρέασε κι άλλους καλλιτέχνες, αθλητές, επιστήμονες ώστε να αρνηθούν μια τέτοια εμπλοκή. Αρκετοί όμως, χωρίς προηγούμενο ενδιαφέρον για την πολιτική, αποδέχθηκαν χωρίς να σημειώσουν ιδιαίτερη επιτυχία. Δεν είναι τόσο ότι κάποιος που διακρίθηκε σε έναν τομέα, δεν είναι πιθανόν να επιτύχει κάτι παρόμοιο σε κάτι άσχετο, όσο ότι οι αληθινοί πολιτικοί επιφυλάσσουν σε αυτούς τους ανθρώπους εξ αρχής ένα διακοσμητικό ρόλο.
Πολλοί θεώρησαν τα όσα είπε προχθές ο κ. Σωτήρης Τσιόδρας, ως την επίσημη προσχώρηση του στην κεντρική Πολιτική. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Τσιτσάνης θα του τραγουδούσε: «Πέφτεις σε λάθη, τι έχεις πάθει …» Εύχομαι να κάνουν λάθος οι πολλοί και να έχω δίκιο εγώ που είμαι υπέρ της εκδοχής του ατυχήματος.
Η συμπαράταξη με τον κ Καραμανλή τον ελάσσονα στις αστείες δικαιολογίες για συρμούς, λεωφορεία, προσλήψεις κλπ. υπήρξε προφανώς άστοχη και ατυχής. Άστοχη γιατί η αβελτηρία του υπουργού Μεταφορών δεν «σώνεται» με τίποτε, απόδειξη ότι κανείς εκ των συναδέλφων του υπουργών δεν τον υπερασπίστηκε. Ατυχής, γιατί η υιοθέτηση του «Εμείς» της αποτυχίας δεν εκλήφθηκε ως μεγαλοψυχία του πετυχημένου προς τον αποτυχημένο, αλλά ως πολιτική τοποθέτηση αλληλεγγύης. Αν τυχόν είναι όντως τέτοια, είναι επιπλέον και αφελής, γιατί παραδίδει με την μία τα άγια τοις κυσί.
Πιο πιθανό είναι ότι έπεσε θύμα της τηλεοπτικής παγίδας που έχει εξοντώσει πολλούς, κατά πολύ εμπειρότερους. Το μέσο αυτό δεν συγχωρεί και μπορεί να διασύρει κάποιον μέσα σε δευτερόλεπτα.
Κι όσο πιο συχνή είναι η υπερέκθεση σε αυτό, τόσο περισσότερο αυξάνει η πιθανότητα ατυχήματος. Ιδιαίτερα, αν είσαι μόνος απέναντι στην camera και χωρίς υποστήριξη τηλεσκηνοθέτες, σεναριογράφους και auto que. Η τηλεόραση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μαρτυριάρα όπως φαίνεται χαρακτηριστικά στις τραγικές δευτερολογίες του κ Μητσοτάκη στις κοινοβουλευτικές συζητήσεις.
Όπως μαρτυρούσε λοιπόν υπέρ του κ. Τσιόδρα τόσο καιρό, ότι είναι άνθρωπος με αγαθά κίνητρα κατάφερε παρομοίως, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, να αποκαλύψει ότι επί της πολιτικής διαχείρισης και της πολιτικής ευρύτερα, είναι εντελώς άσχετος. Αυτό δηλώνει ότι τυχόν προαγωγή του σε άλλο ρόλο, με κριτήριο την δημοφιλία του, μπορεί να αποδειχθεί ολέθρια για τον ίδιο και κυρίως για τους υπόλοιπους.
Η αντίδραση που ξεσήκωσε οδήγησε, από σπόντα, και στην γελοιοποίηση των δύο ΜΜΕ που δημοσίευσαν το σκονάκι του Μαξίμου με τη γραμμή υπεράσπισης Τσιόδρα και μετά του κ Πέτσα που πήγε να κουκουλώσι το θέμα. . Έχουμε λοιπόν άλλη μια προσφορά του σωτήριου Σωτηρίου, στο έθνος! Σε κάθε περίπτωση, ο κ Τσιόδρας είναι σκληρό να αντιμετωπίζεται ως μια ατυχήσασα τηλεπερσόνα ή ως ένας προκλητικός πολιτικός Κάτι τέτοιο, σαν κι αυτό που είπε για τις συγκοινωνίες δεν θα το αποτολμούσε ούτε ο πρύτανης του θράσους, κ. Άδωνις Γεωργιάδης. Μάλλον σαν τις φιγούρες κάποιων ανθρώπων που σε ένα τηλε-παιγνίδι τα έχασαν προς στιγμή και ρεζιλεύτηκαν, μοιάζει. Εξ άλλου θα δείξει, σύντομα…
Ευρύτερο ενδιαφέρον από τις προσωπικές επιλογές του καθηγητή, έχουν οι εξής τρεις παρατηρήσεις:
Ο αγαπητός σε όλους, κ. Τσιόδρας, φάνηκε να λειτουργεί ως αλεξικέραυνο μιας συσσωρευμένης οργής. Όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία, το δεύτερο lockdown δεν προβλέπεται καθόλου συναινετικό. Πολιτικά δε η αντίδραση είναι πολύ πιθανότερο να αποδειχθεί δεξιόστροφη έως αντιδραστική, κι όχι αμφισβητησιακή.
Η ανάγκη πρόταξης ενός προσώπου κοινής αποδοχής πρέπει να είναι αποτέλεσμα πολιτικής διαβούλευσης και σύγκλισης και πρέπει να την αναλάβει πολιτικό πρόσωπο. Να έχει την νομιμοποίηση και την ισχύ να βάλει στην θέση του τον κάθε γόνο που βρέθηκε απρόσμενα και για τον ίδιο, σε μια τόσο κρίσιμη θέση κι όχι να παίρνει ως δεδομένα τα φληναφήματα του.
Είτε πρόκειται για τα λεωφορεία είτε για την τιμή των τεστ είτε για τα γήπεδα και τις σχολικές αίθουσες των 27, είτε για την έξωση των προσφύγων προς τις πλατείες της επώασης. Ο κ Τσιόδρας δεν μπορεί παρά να το κατάλαβε πολύ καλά αυτό κατά την θερινή διαφωνία με τον κ Θεοχάρη, όταν και διακριτικά ο κ καθηγητής αποσύρθηκε.
Τέλος, υπάρχει επείγουσα ανάγκης επιβολής διαφάνειας. Η δημιουργική λογιστική με τις ΜΕΘ και τις προσλήψεις, οι αθλητικογραφικές συγκρίσεις της χώρας με άλλη κάθε φορά κατηγορία, η εμμονική αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων και η παιγνιώδης διάθεση απέναντι στα στοιχεία του ΕΟΔΥ είναι ξεπερασμένα εργαλεία.
Αν είναι να υπάρξει κάποια συναίνεση, των πολλών θιγόμενων από τα περιοριστικά μέτρα, χρειάζεται εγγυημένη ειλικρίνεια, διαύγεια και διαφάνεια χειρισμών. Χρειάζεται μια αναλυτική διαβούλευση όλων των πλευρών που θα οδηγήσει σε μια προσυμφωνημένη και δημοσιοποιημένη πολιτική, που θα αποκαταστήσει την αξιοπιστία.
Η πλατφόρμα των κριτηρίων χαρακτηρισμού, που οδηγούν στα διάφορα επίπεδα Lockdown και οι ακριβείς συνέπειες της κάθε απόφασης πρέπει να είναι γνωστά στους πολίτες. Όταν κάποιος γνωρίζει τον οδικό χάρτη, τους κανόνες κυκλοφορίας και δεν έχει την υποψία ότι κάποιος «πειράζει τα στοιχεία και σβήνει τις κλήσεις», έχει περισσότερες πιθανότητες να παραμείνει ψύχραιμος στην θύελλα που έρχεται.
