Παναγιώτης Τζανετής
Άλλο ένα ρεκόρ του φονικού Σεπτέμβρη υπήρξαν τα χθεσινά κρούσματα (418), δεδομένου ότι αυτή την φορά δεν προστέθηκαν μαζικά τα κρούσματα κάποιας συρροής όπως στην περίπτωση της Μόριας. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα στο δήμο Αθηναίων. Ωστόσο, ο πιο κρίσιμος αριθμός θεωρείται το «79» των διασωληνωμένων.
Όλα τα νομίσματα έχουν δυο όψεις: Η δυσάρεστη όψη του «79» είναι ότι η υπέρβαση της εκατοντάδας των νοσηλευομένων στις ΜΕΘ, με την γεωγραφική μονομέρεια του δευτέρου κύματος σε βάρος της Πρωτεύουσας, κρούει ξανά τον κώδωνα του κινδύνου. Η λύση της εκ νέου αφυδάτωσης της λειτουργίας των μεγάλων νοσοκομείων από όλους τους ελλιπείς πόρους τους, για την μάχη εναντίον του κοροναϊού , μπορεί να φαντάζει ως μια θελκτική λύση στους σχεδιασμούς επί χάρτου, αλλά η εμπειρία δείχνει ότι μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερες ζημίες από τις επιδιωκόμενες ωφέλειες.
Η ευχάριστη όψη του «79» είναι ότι δεδομένης της μειωμένης ανίχνευσης λόγω του χαμηλού αριθμού tests, ο εικαζόμενος αριθμός αληθινών κρουσμάτων οδηγεί σε έναν σχετικά χαμηλό αριθμό διασωληνώσεων. Αυτό μπορεί να οφείλεται στον χαμηλό μέσο όρο ηλικίας των νοσούντων ή στην βελτίωση της θεραπευτικής εμπειρίας των ιατρών ή σε πιο «σκληρές» ενδείξεις διασωλήνωσης.
Ωστόσο, διατυπώνεται και μια ελπιδοφόρος υπόθεση: ότι στο δεύτερο κύμα ο ιός εμφανίζεται, λόγω μεταλλάξεων, πιο λοιμώδης μεν (μεταδοτικός) λιγότερο δε τοξικός (δολοφονικός). Αν αυτό επιβεβαιωθεί, τότε μιλάμε για το καλό σενάριο εν όψει της χειμερινής περιόδου. Αυτό, με μεγάλη τύχη, θα μπορούσε να περιορίσει σε τριψήφιο αριθμό τις απώλειες μέσα στο 2020.
Ασχέτως των ποσοτικών προσδιορισμών, το κρίσιμο στοιχείο είναι οι λεγόμενοι αποτρέψιμοι θάνατοι. Οι σημερινοί θάνατοι, που πλησιάζουν τους 400, πράγμα που δεν θα λεγόταν δημοσίως από κανέναν ως πρόγνωση για το τέλος Σεπτεμβρίου, δεν ανήκουν στην κατηγορία αυτών που θα μπορούσαν να σωθούν, αλλά δεν έγινε δυνατόν λόγω υπερφόρτωσης του συστήματος.
Σε λίγες σχετικά περιπτώσεις τίθεται το ερώτημα αν η κατάληξη θα μπορούσε να ήταν καλύτερη. Ποσοτικά αυτό έχει αποτυπωθεί στις διαθέσιμες κλίνες ΜΕΘ για κορωναιό, ανά περιφέρεια. Δεν έχει ανακοινωθεί από τον ΕΟΔΥ πόσοι εκ των 400 νοσηλεύτηκαν διασωληνωμένοι σε ΜΕΘ κι όχι για λίγες ώρες, ωστόσο η επικρατούσα εντύπωση είναι ότι οι πλείστοι έτυχαν τέτοιας φροντίδας.
Θα συνεχίσει άραγε να συμβαίνει το ίδιο, όπως εξελίσσονται τα πράγματα στο κέντρο της Αθήνας; Ας αφήσουμε, προς στιγμήν το πως φθάσαμε εδώ και τις ευθύνες του καθενός γι’ αυτό. Έτσι κι αλλιώς, ακόμη και τα ΜΜΕ της μονοφωνίας και της μονοτονίας, παίρνουν πλέον αποστάσεις από κραγμένες περιπτώσεις αβελτηρίας και αποδέχονται τα απολύτως προφανή.
Στην απάντηση καλείται ο κάθε υπεύθυνος πολίτης να συνυπολογίσει την δραματική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην οικονομία και την επιχειρούμενη επιθετική απορρύθμιση της αγοράς ώστε να δημιουργηθούν όροι για ένα νέο καθεστώς συσσώρευσης (λέγε το ευκαιρία). Επίσης, καλείται να συνεκτιμήσει την ορμπανοειδή προϊστορία μιας κυβέρνησης που ακόμη και προ πανδημίας απέδειξε την πάγια επιθυμία της για επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Ιδιαιτέρως, μάλιστα, αυτό έχει εκφραστεί εναντίον της νεολαίας αλλά και κατά των προσφύγων.
Η απάντηση είναι, πως όσα και αν συνυπολογίσει κανείς, όπως εξελίσσεται η κατάσταση το ξεχείλισμα του ποτηριού επίκειται. Η ποσότητα σύντομα θα μετατραπεί σε ποιότητα και θα υπάρξουν τα φαινόμενα των «αποτρέψιμων θανάτων» και χρησιμοποιώ τις πλέον αποφορτισμένες λέξεις για να περιγράψω κάτι αληθινά φοβερό. Ξέρει κανείς σε τι βαθμό θα επέλθει; Ξέρει κανείς αν θα στρίψει και φανούμε τυχεροί όπως την άλλη φορά; Προφανώς κανείς δεν το ξέρει, οπότε θα πρέπει να προγραμματίσουμε με βάση το χειρότερο. «Απαισιόδοξοι στον προγραμματισμό, αισιόδοξοι στην δράσ», έλεγε σε τέτοιες περιπτώσεις αβεβαιότητας ο Γκράμσι.
Πάντως, την άλλη φορά υπήρξαμε μεν τυχεροί αλλά ενεργήσαμε και έγκαιρα. Εκπληρώθηκε έτσι και το αρχαίο ρητό «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Αντιθέτως, στους μύθους του Αισώπου αναφέρεται ότι η φράση αυτή ειπώθηκε μάλλον ειρωνικά για κάποιο ναυαγό (Αθηναίο) που, αντί να επιχειρήσει να κολυμπήσει για να σωθεί, έκανε παρακλήσεις στη θεά Αθηνά χωρίς αυτός να κάνει την παραμικρή προσπάθεια να σωθεί.
Το σίγουρο είναι ότι προκειμένου να καλυφθούν όλες οι εκδοχές, χρειάζονται πλέον δραματικές αλλαγές κι όχι ημίμετρα με περίπτερα κλπ. Οι εκδοχές είναι τρείς:
α) λοκντάουν και μάλιστα πολλαπλών χρήσεων, με τις προφανείς συνέπειες τόσο στην οικονομία όσο και στα δικαιώματα. Αντιδημοφιλές, αλλά κατά πολλούς είναι αναπόφευκτο πλέον. Σε κάθε περίπτωση δεν προαναγγέλλεται.
β)λύση εθνικής συνεννόησης και ανάθεσης της υλοποίησης μιας ευρύτατης και λεπτομερούς συμφωνίας σε πολιτικά πρόσωπα κοινής εμπιστοσύνης. Η χώρα δεν έχει τέτοια παράδοση, η πανδημία χρησιμοποιήθηκε χρησιμοθηρικά στην πρώτη φάση και οι αυλές των ευχάριστων κάποτε λειτουργούν ως παγίδες.
γ) αναθεώρηση των μέχρι τώρα επιλογών με εσωτερικές-μονοκομματικές διαδικασίες, που προϋποθέτουν πολύ μεγάλες ανατροπές (πολιτικών, προσώπων, λειτουργιών). Και φυσικά δεν περιορίζονται μόνο στα αυτονόητα για μαζικές προσλήψεις στο ΕΣΥ, προσαρμογή των επιλογών όλων των υπολοίπων υπουργείων στην αντιμετώπιση της θανάσιμης απειλής κλπ αλλά θα πρέπει να εμφυσήσουν και στο σύστημα τον ορθολογισμό, την ανιδιοτέλεια και την αυτονομία που του λείπουν από δεκαετιών.Προσωπικά, θεωρώ την τρίτη εξ αυτών ως απίθανη. Σε αντίθεση, φαντάζομαι, με ανθρώπους άλλων πολιτικών τοποθετήσεων. Μπορούν όμως όλοι να συμφωνήσουν ότι το βλέποντας και κάνοντας και ρωτώντας τον κ Θεοδωρικάκο για τις προτιμήσεις του κοινού, δεν αποτελεί μια τέταρτη βιώσιμη εναλλακτική. Σε μια τέτοια περίπτωση, η μόνη Αθηνά που μπορεί να μας σώσει, είναι η γνωστή για τις ορθές υποδείξεις της, επιδημιολόγος.
