Στέφανος Καραμούτσιος
“Δεν το έχει”, λέει λαός για κάποιον που δεν τα καταφέρνει με αυτό που ασχολείται.
Έτσι συμβαίνει και με τη δημαρχιακή αρχή του δήμου Ιωαννιτών, που “δεν το έχει” με τίποτε, αφού και όταν πάει ακόμη να καταπιαστεί με κάτι, στο τέλος τα κάνει μούσκεμα και ακυρώνει αυτό που ήθελε να πετύχει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που συνέβη με την πλατεία Μίνωα Μάτσα στο Κάστρο Ιωαννίνων, που είναι και η μοναδική του πλατεία.
Οι παλιοί Γιαννιώτες θυμούνται το μέρος ως Ανθόκηπο αλλά μεταξύ της πρώτης και δεύτερης Δημαρχίας Φίλιου, ο Ανθόκηπος με τα λουλούδια του αποφασίστηκε να καταστραφεί και στη θέση του δημιουργήθηκε μια πλακόστρωτη πλατεία με το αιτιολογικό να υπάρχει χώρος για τα παιδιά, για να παίζουν και για τους μεγαλύτερους, για να κάθονται στα παγκάκια.
Για την ιστορία αυτή η πλατεία μέσα σε δυο χρόνια ανακαινίστηκε και πάλι και κατασκευάστηκε όπως ακριβώς ήταν, χωρίς να υπάρχει λόγος.
Σε ερώτηση δε του γράφοντος -και κατοίκου του γωνιακού σπιτιού της πλατείας, στην Αρχή της οδού Στρατηγοπούλου- στον εργολάβο για το λόγο της ανακαίνισης, η απάντηση που έλαβε ήταν ότι ο λόγος που η πλατεία ξηλώθηκε για δεύτερη φορά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ήταν γιατί έπρεπε να τοποθετηθούν κάτω από το δάπεδό της καλώδια, απαραίτητα για το φωτισμό της.
Όμως από το 1992 που περίπου συνέβησαν αυτά ποτέ η πλατεία δεν φωτίστηκε και κανένας δεν ασχολήθηκε ποτέ! Μόνο μια φορά στην …τρίτη Δημαρχία Φίλιου, ο πρώην δήμαρχος με ρώτησε σε παρακείμενο καφενεδάκι, αν ξέρω για τον φωτισμό της πλατείας και τον παρέπεμψα στον εργολάβο της ανακαίνισης που ήταν παλιός μου συμμαθητής.
Παρεμπιπτόντως στην τρίτη δημαρχία Φίλιου η πλατεία πήρε το όνομα του Μίνωα Μάτσα, που σε αντίδωρο της ονομασίας η οικογένειά του δώρησε το έργο του Βαρώτσου που κοσμεί την πλατεία και είναι ένα έλατο, φτιαγμένο από υλικά, που χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης για τη δημιουργία του δρομέα στην Αθήνα.
Η ονομασία της πλατείας και το γλυπτό έγιναν αφορμή για το διχασμό των κατοίκων, με τον γράφοντα να υποστηρίζει την μετονομασία της Πλατείας σε Πλατεία Μίνωα Μάτσα, αν και ο Μάτσας κατάγονταν από την Πρέβεζα, ως ένδειξη τιμής στην Εβραϊκή κοινότητα που κατοικούσε στο Κάστρο και κατά την τελετή αποκάλυψης του ελάτου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, δυο ισχυρές διμοιρίες ΜΑΤ περιφρούρησαν την τελετή, χωρίς να υπάρχει λόγος.
Αφήνοντας την μεγάλη παρένθεση, που νομίζω ότι θα βοηθήσει κάποιους να θυμηθούν την ιστορία της πλατείας, επανέρχομαι στην αφορμή αυτού του δημοσιεύματος, που είναι οι ενέργειες του δήμου.
Την προηγούμενη Τρίτη συνεργείο του δήμου ήλθε και προκειμένου να φωτιστεί η σκοτεινή εδώ και τριάντα χρόνια πλατεία, τοποθέτησε στην κορυφή του ξύλινου στύλου της ΔΕΗ ισχυρό προβολέα, προκειμένου επιτέλους να φωτιστεί η πλατεία.
Αντί όμως οι τεχνικοί που τοποθέτησαν τον προβολέα να έλθουν την επόμενη ημέρα και να αλλάξουν τη θέση του, όπως υποσχέθηκαν, φωτίζοντας αποκλειστικά την πλατεία και όχι το σπίτι μου, το οποίο φωταγωγήθηκε με όλες τις επιπτώσεις που προκαλεί το φως ενός ισχυρού προβολέα, τα συνεργεία του δήμου έκαναν κάτι πιο …δραστικό!
Την επόμενη ημέρα συνεργείο του δήμου ήλθε και κλάδεψε το δέντρο, που βρισκόταν μπροστά στο σπίτι μου, προκειμένου να φτάνει το φως στην πλατεία, γιατί την πρώτη ημέρα, θα νόμιζε κανείς ότι όλα έγιναν, για να φωτιστεί το μπαλκόνι μου.
Και αυτό μου θύμιζε την Ελληνική ταινία “ήρωας με παντούφλες” και όσα ευτράπελα περιελάμβανε εκείνη η ταινία.
-Λες να είμαι ο στρατηγός Δεκαβάλας και δεν το ξέρω, έλεγα περιπαιχτικά στη γυναίκα μου, αντιμετωπίζοντας την αποδοκιμασία της, αφού ποτέ δεν κατάλαβε το πνεύμα μου.
Αφού τελείωσε και η δεύτερη παρέμβαση, κατά την προσφιλή συνήθεια της δημοτικής αρχής να αφήνει τα πάντα στον αυτόματο πιλότο, τα κλαδιά της μουριάς παρέμειναν δίπλα στο σπίτι μου και στο κέντρο της πλατείας μέχρι τη στιγμή αυτή ( απόγευμα της Κυριακής) ως φυσικό ντεκόρ της παρέμβασης.
Αφήνοντας κατά μέρος τη φωτορύπανση, που προκαλεί ο προβολέας που τοποθετήθηκε σε μια περιοχή με άμεσο αρχαιολογικό ενδιαφέρον ( αλήθεια, κύριοι του δημαρχείου, με αυτόν τον τρόπο φωτίζονται οι καστροπολιτείες;;;;), έχω τη βάσιμη ελπίδα ότι αύριο συνεργείο του δήμου θα απομακρύνει τους ξερούς πια κλάδους από το πιο τουριστικό μέρος του Κάστρου, που οι Γιαννιώτες δήμαρχοι, αν μπορούσαν θα το κατεδάφιζαν, αν κρίνουμε από τον τρόπο, που αντιμετωπίζουν την πιο ιστορική συνοικία των Ιωαννίνων.
Όσο για την κομμένη μουριά δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί σύντομα θα ξαναδώσει και θα χρειαστεί ο έξυπνος δήμος να παρέμβει πάλι, προκειμένου να μην καταγραφώ στη γειτονιά μου, ως ένας άλλος ήρωας με παντούφλες, όταν βγαίνω στο ολοφώτιστο μπαλκόνι μου…
