Της Παναγίας χθες ( μεγάλη γιορτή για τους Ορθόδοξους) και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν την τιμητική τους, όσα συνέβησαν με πρωταγωνιστές την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία του τόπου.
Από το μήνυμα του Αλέξη Τσίπρα έως τον ασπασμό των εικόνων της Παναγίας σε εποχή κορωνοϊού από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά και την κοινωνία πιστών από το ίδιο κουτάλι, παρόντος του πρωθυπουργού, που ελάχιστες ώρες πριν μιλούσε για ατομική ευθύνη.
Ανάλογα με την πολιτική και κομματική τοποθέτηση του καθενός είναι και στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα σχόλια.
Ο Ελληνικός λαός με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι βαθιά θρησκευόμενος και αυτό οι πολιτικοί το λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους, αν θέλουν να έχουν τύχη οι πολιτικές τους καριέρες.
Μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες του παρελθόντος που θέλησαν να προχωρήσουν έναν στοιχειώδη εκσυγχρονισμό στις σχέσεις κράτους και εκκλησίας ταχύτατα ανέκρουσαν πρύμναν υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Αντρέας Παπανδρέου, που όχι μόνο υποχώρησε αλλά στα τελευταία χρόνια της ζωής του, έρμαιο -λόγω των προβλημάτων της υγείας του- της συζύγου και του κύκλου της, οδηγήθηκε στον εξευτελισμό, με τα τάματα και τις επισκέψεις σε ναούς και μοναστήρια. Ακόμη και τον αλήστου μνήμης Αυγουστίνο Καντιώτη και μέγα υβριστή του επισκέφτηκε, αναζητώντας την ευλογία του.
Είναι δε χαρακτηριστική της νοοτροπίας αλλά και του …βάθους της πίστης των πολιτικών η προσωπική μου μαρτυρία, όταν εκείνη την εποχή ασκώντας σκληρή κριτική σε κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα κορυφαίο πολιτειακό παράγοντα για τις ευθύνες που είχε ως προσωπικός φίλος του Αντρέα στον εξευτελισμό του Παπανδρέου, αυτός μου απάντησε με κάθε σοβαρότητα: ” Και αν υπάρχει;”, υπονοώντας βεβαίως την ύπαρξη του θεού!