 |
|
| Μια εικόνα της χθεσινής συγκέντρωσης ( φωτογραφία: Όμηρος Χαρίσης) |
Σχολιάζει ο Στέφανος Καραμούτσιος
Στο μικρό θεατράκι της πόλης μας, κοντά στα “Ναυτάκια” του Μώλου έγινε χθες βράδυ δειλά -δειλά η εκκίνηση της κομματικής ζωής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
“Αραία, αραία καμιά σαρανταρέα”, έλεγαν παλιά , όταν ήθελαν να δείξουν το ευάριθμο μιας συγκέντρωσης.
Τώρα βέβαια η αραιότητα που υπήρχε, επιβάλλονταν και από τα μέτρα για τον κορωνοϊό, που έκανε άνω κάτω τη ζωή μας και που τηρήθηκαν από τους διοργανωτές της συγκέντρωσης στην οποία μίλησαν ένα παλιό στέλεχος της Αριστεράς ο Νίκος Μπίστης και ένας στέλεχος πρώτης γραμμής, ο Νίκος Βούτσης, πρώην πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Για ένα έμπειρο όμως και αντικειμενικό παρατηρητή που συμμετείχε και παρακολούθησε τη χθεσινοβραδινή συγκέντρωση ήταν εύκολο να διαπιστώσει τις γνωστές άλλωστε παθογένειες του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην πόλη μας.
Πρώτον η συγκέντρωση ήταν του ΣΥΡΙΖΑ, μιας και το δεύτερο συνθετικό του κόμματος που είναι “Προοδευτική Συμμαχία” ακουγόταν στη χάση και στη φέξη και μόνο από υποχρέωση των ομιλητών και των διοργανωτών.
Αυτό ίσως και να εξηγεί και το ευάριθμο (: ολιγάριθμο) της συγκέντρωσης αφού σε αυτή κυρίως συμμετείχαν τα τοπικά μέλη του κόμματος και όχι όλα, ενώ ήταν χαρακτηριστική η απουσία του κόσμου της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης που θέλει (;) να ενσωματώσει οργανωτικά ο ΣΥΡΙΖΑ στις τάξεις του για να υπάρχει μια υποφερτή αντιστοιχία των οργανωμένων και αυτών που είναι ψηφοφόροι του κόμματος της αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Είναι φανερό ότι βοηθούντος και του κορωνοϊού οι προσπάθειες για τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ευδοκίμησαν μέχρι σήμερα αλλά και η συμπεριφορά των τοπικών στελεχών που παρουσιάζουν μια δυσκοιλιότητα ορατή από μακριά στο άνοιγμα του κόμματος είναι ο άλλος και σοβαρότερος αποτρεπτικός παράγοντας που έχει σαν αποτέλεσμα να εμφανίζεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εντελώς απογυμνωμένο στις ανοιχτές συναθροίσεις του, οι οποίες παρουσιάζουν εικόνα συγκεντρώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Η δικαιολογία της θερινής ραστώνης, που ίσως προβληθεί σαν επιχείρημα για τους λίγους, που παραβρέθηκαν, αντικρούεται από την σημερινή πολιτική συγκυρία, αφού το πολιτικό κλίμα είναι φορτισμένο, η κυβερνητική πολιτική είναι απροκάλυπτα αντιδημοκρατική, η οικονομική στενότητα γεγονός αναμφισβήτητο, το μέλλον δυσοίωνο για τον κόσμο, που είναι εν δυνάμει με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και αν δεν αρχίσει να κοινοποιείται τώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ ο κόσμος αυτός, πότε, άραγε, θα αρχίσει να κινητοποιείται;
Είναι μια άλλη απόδειξη ότι η τεχνική συγκόλληση κομματικών γραφειοκρατιών όμορων πολιτικά χώρων χωρίς την άμεση συμμετοχή της βάσης με διαδικασίες αυτοοργάνωσης δεν μπορεί να δημιουργήσει κινηματικές συνθήκες που είναι εκ των ων ουκ άνευ για την συγκρότηση ενός μαζικού και ρωμαλέου κόμματος που θα αναμετρηθεί νικηφόρα με το πανίσχυρο σύστημα που σήμερα κυβερνά χωρίς αντίπαλο τη χώρα.
