 |
Παναγιώτης Τζανετής
Στο “Penelopegate”, 1.156.000 € πληρώθηκαν στην κα Penelope Fillon, ως υπάλληλο-βοηθό βουλευτή του γαλλικού Κοινοβουλίου, για πολυετείς υπηρεσίες που ποτέ δεν παρείχε. Καθόλου ασυνήθιστο και για την ελληνική Βουλή η αποζημίωση αυτή να διοχετεύεται σε κάποιο μέλος της οικογένειας. Δεν γνωρίζω, αν και πώς ελέγχεται η ειλικρίνεια παρομοίων θέσεων εν Ελλάδι. Αυτό πάντως στην Γαλλία, αποτιμήθηκε με τρία χρονάκια με αναστολή για την πιστή Πηνελόπη. Ο δε επί πενταετία πρωθυπουργός, σύζυγος της, κος François Fillon, καταδικάστηκε σε επίσης πενταετή… φυλάκιση (μόνο τα τρία εξ αυτών με αναστολή).
Ο υψηλότερος «πελάτης» των γαλλικών δικαστηρίων από την μεταπολεμική περίοδο, θα πρέπει να επιστρέψει φυσικά και τα χρήματα αλλά και ένα επιπλέον πρόστιμο €375.000 για έκαστον του ζεύγους. Τέλος, καταδίκασε τον ΦΦ και σε 10ετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, πράγμα που ακούγεται ίσως ως περιττή ειρωνεία, μιλώντας για μια πολιτική καριέρα που η δικαστική απόφαση ενταφίασε οριστικά.
Ας μεταφερθούμε στην Ελλάδα και νοητά τοποθετείστε, όποιον προτιμάτε, σε θέση ωρυόμενου ρήτορα, τσιριχτά ή όχι, στο ελληνικό Κοινοβούλιο και σε αντίστοιχες περιπτώσεις: «Και ποιος είναι ο δικαστής που θα καθορίσει, το τι ακριβώς σημαίνει παροχή βοηθητικών υπηρεσιών σε έναν κορυφαίο πολιτικό;» Δικολάβοι – ομοϊδεάτες, δεδομένου του πνεύματος του σιναφιού, θα υπερασπιζόταν την νομιμότητα τέτοιων ενεργειών, εκχωρώντας το πολύ – πολύ στον αντίπαλο μεγαθυμίες του τύπου «ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό» κλπ. Στο Παρίσι όμως είπαν κοφτά: «της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες»
Δεύτερη διαφορά είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση, οι εδώ «διώκτες», θα είχαν υποστεί ενδελεχή έλεγχο κινήτρων και δημόσια δίκη προθέσεων. Πιθανώς, όλο και κάποιος θα βρισκόταν να καταθέσει πως ασκήθηκαν πιέσεις είτε επί της διαδικασίας είτε επί της ουσίας ή έστω επί του εδάφους. Σε κάθε περίπτωση, η επίκληση κάποιων «πιέσεων» εκ μέρους των πολιτικών αντιπάλων προς ευεπίφορους δικαστικούς λειτουργούς πάντα θολώνουν την εικόνα.
Τρίτον: Κάποιος ραδιούργος, πανούργος και κακούργος θα εικάζετο πως τα έχει ενορχηστρώσει όλα αυτά για πολιτικά οφέλη Ο κ Παπαντωνίου μας διαβεβαίωσε προσφάτως ότι στην περίπτωση του ήταν ο κ. Τσίπρας, αυτοπροσώπως. Εδώ θα πέφτανε και πολλά γαλλικά αλλά στα αληθινά γαλλικά, είπαν: πολύ ωραία, αλλά αυτό σε τι αθωώνει τον τσεπώσαντα;
Όταν στις αρχές του 2017 το σατιρικό φύλο Canard Enchaîné αποκάλυπτε το σκάνδαλο, ο Φ.Φ. προηγείτο σε όλες τις δημοσκοπήσεις για τις επικείμενες προεδρικές εκλογές και παρά τις δικαιολογίες που επιστράτευσε, οι συνέπειες υπήρξαν καταστροφικές. Έτσι έμεινε εκτός δεύτερου γύρου. Μια ακόμη διαφορά, λοιπόν, δεν αφορά πια στην αυστηρότητα του δικαστή αλλά σε εκείνη του εκλογικού σώματος, σε ανάλογες πάντα περιπτώσεις.
Μια πέμπτη διαφορά είναι ότι ο ισχυρός παρ’ ολίγον Πρόεδρος της Γαλλίας, δεν διανοήθηκε ποτέ να απειλήσει live αυτούς τους δημοσιογράφους με εξοντωτικές αγωγές αποζημιώσεων. Ο έλεγχος για την χρήση των χρημάτων των φορολογουμένων δεν αποτελεί δικαίωμα τους αλλά υποχρέωση τους.
Ένας δισεκατομμυριούχος οικογενειακός φίλος πλήρωσε την κα Πηνελόπη με 135.000 € για να του γράψει, λέει, μερικά άρθρα. Το εδώ επιχείρημα, αν ποτέ η πρωθυπουργική οικογένεια είχε οικογενειακούς φίλους δισεκατομμυριούχους, θα ήταν: «κουμάντο θα κάνετε στα λεφτά του ανθρώπου;» Έκτη λοιπόν διαφορά ότι οι Γάλλοι δεν το έχαψαν, ούτε ως δικαστές ούτε ως ψηφοφόροι. Το θεώρησαν καραμπινάτη δωροδοκία της διαπλοκής και το έψαξαν περαιτέρω.
Σαν να ακούω στα αυτιά μου το φοβερό επιχείρημα, πως κι ο διάδοχος του συζύγου της στην Βουλή, συνέχισε να την πληρώνει ακόμη μια πενταετία την κα Πηνελόπη για τα ίδια καθήκοντα. Κορόιδο ήταν, άραγε, ο άνθρωπος; θα μας έλεγαν οι γνωστοί καφενειακοί υπερασπιστές που απολαμβάνουν της θαλπωρής όλων των καναλιών. Εβδόμη διαφορά το πως το είδαν οι Γάλλοι: Τρία χρόνια φυλακή και σε αυτόν…
Έχουν προηγηθεί σε παρόμοιο ρόλο οι κκ Σιράκ, Ζιπέ αλλά και ο κ. Ταπί (της Μαρσέιγ και των Σοσιαλιστών), ενώ εκκρεμούν δυο παρόμοιες δίκες για τον Σαρκοζί. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που ένας τέως Πρωθυπουργός αντιμετωπίζει το φάσμα της φυλάκισης. Ογδόη διαφορά: κανείς από αυτούς δεν είπε ποτέ, δημοσίως, για την/τον εισαγγελέα που τον δίωξε ότι πρέπει να πάει εκείνος φυλακή.
Ενάτη διαφορά: Ποτέ Γάλλος Πρωθυπουργός, αν τυχόν συνέβαινε ο εμπλεκόμενος υπουργός του να διαπράξει τέτοια απρέπεια δεν θα τον αντιμετώπιζε με την πρωτοφανή κατανόηση που επέδειξαν οι κκ Πέτσας και Μητσοτάκης, θεωρώντας τα όλα αυτά ως την κορώνα ενός «αγανακτισμένου πολίτη».
Δεκάτη διαφορά. Η καταγγέλλουσα αντιπολίτευση, που πλήρωσε ακριβά τον στρουθοκαμηλισμό της σε πολλές περιπτώσεις ποινικής ενοχής στελεχών της στο παρελθόν, διατηρεί ακόμη ως κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της τον κατηγορούμενο Ανδρ. Λοβέρδο, ο οποίος στεντορείως απειλεί Θεούς και δαίμονες! Ο Στέντορας ήταν Αχαιός ήρωας της Ιλιάδας όμως και όχι της Νοβαρτιάδας. Δεδομένης της ηγεσίας του Γεωργίου Παπανδρέου σε τέτοια θέματα, για την οποία εισέπραξε και την μήνι του Άκη Τσοχατζόπουλου, πρόκειται περί παλινδρόμησης.
Αυτές οι δέκα διαφορές πιθανώς σχετίζονται με το ότι η αντισφαίριση μεταξύ των εξουσιών συνεχίζεται απρόσκοπτη εις Παρισίους. Πρόκειται για την απλή αυτοπροστασία του συστήματος δια της ανεμπόδιστης κάθαρσης. Αντιθέτως δεν υπάρχει καμία διαφορά στην ευφυΐα των δύο λαών που ο Κοραής κάποτε ονειρευόταν να αποτελέσουν το κοινό έθνος των Γαλλογραικών. Απλώς εμείς κάνουμε τους χαζούς.
