 |
Μέχρι
σήμερα ο νόμος προβλέπει, πως δεν μπορεί κάποιος να είναι παράγοντας
ή/και μέτοχος σε κάποια ΠΑΕ, αν έχει παραπεμφθεί για κακούργημα με
τελεσίδικο βούλευμα, αν έχει καταδικαστεί τελεσίδικα για κακούργημα ή αν
έχει καταδικαστεί τελεσίδικα για πλημμέλημα.
Η λέξη
«τελεσίδικα» είναι κλειδί για την ερμηνεία του νόμου σε αυτή την
περίπτωση και φαίνεται, ότι αυτός είναι ο λόγος που στην εν λόγω
διατύπωση, η τροπολογία Αυγενάκη την αντικαθιστά με τη λέξη
«αμετάκλητα».
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι ένας αθλητικός
παράγοντας θα απαγορεύεται να έχει την εν λόγω ιδιότητα μόνο σε
περίπτωση που έχει καταδικαστεί από τον Άρειο Πάγο, όταν -με άλλα λόγια-
έχει καταδικαστεί σε τρίτο βαθμό. Αυτό συνιστά αμετάκλητη καταδίκη.
Από
την άλλη, η καταδίκη σε πρώτο και στη συνέχεια, σε δεύτερο βαθμό (από
το Εφετείο) συνιστά τελεσίδικη απόφαση. Αυτή, μέχρι πρότινος, αρκούσε
για να μην έχει κανείς δικαίωμα εμπλοκής στα διοικητικά του ποδοσφαίρου.
Με απλά λόγια, αν ένας ποδοσφαιρικός παράγοντας καταδικαστεί
από δυο δικαστήρια δεν θα του αφαιρείται το δικαίωμα να συμμετέχει στη
διοίκηση μιας ομάδας, αφού από τη στιγμή που θα προσφύγει στον Άρειο Πάγο θα
συνεχίσει να το έχει.
Με δεδομένο μάλιστα πως οι αποφάσεις του
Αρείου Πάγου κάνουν χρόνια να βγουν αλλά και το γεγονός ότι πολλές φορές
ο Άρειος Πάγος δεν επικυρώνει ή αναιρεί κάποια απόφαση αλλά απλά την
επιστρέφει στο Εφετείο για νέα εκδίκαση, η τροπολογία Αυγενάκη ανοίγει
το δρόμο σε καταδικασμένους παράγοντες και μάλιστα από δύο δικαστήρια,
να συνεχίζουν να εμπλέκονται στα κοινά του ποδοσφαίρου για χρόνια χωρίς
κανένα πρόβλημα.
