Παναγιώτης Τζανετής
Έργα και ημέρες του ΕΟΔΥ
Το κράτος άλλαξε διαχείριση από έτους και έκτοτε έγινε συχνά ρεζίλι εντός έδρας. Ας θυμηθούμε τον κ. Πατέρα που πήγε πρωί – πρωί στον ίδιο σταθμό προκειμένου να καρφώσει στην ψύχρα τον κ. Μητσοτάκη, ότι προσωπικά του είχε τάξει το νοσοκομείο Καρδίτσας σε αντάλλαγμα της αποσκίρτησης του από τους ΑΝΕΛ. Υποδύθηκε τον μειλίχιο γέροντα επιτυχώς, τους έπιασε στον ύπνο και κατήγαγε ντιρέκτ αξέχαστο. Η Καρδίτσα γλύτωσε από τον κ Πατέρα κι αυτός από την covid-19, αλλού όμως το σύστημα δεν φάνηκε εξίσου τυχερό. Έτσι συνέβη και με την ηγεσία του ΕΟΔΥ, η οποία διορίστηκε εν αγνοία, του τι έμελλε σύντομα να συμβεί. Κανείς δεν συζητούσε τότε για τον κ Τσιόδρα…
Ο Πρόεδρος του, κ Παναγιώτης Αρκουμανέας, που διαβεβαίωνε ότι η covid-19 είναι μια γρίπη, αργότερα πρωταγωνίστησε στο σποτάκι με τα τηγανητά αυγά και μετά χάθηκε. Ο ΕΟΔΥ συνέχισε όμως να πρωταγωνιστεί αρνητικά με το διαβόητο call center του Οργανισμού, την καθυστέρηση με το «λεωφορείο των προσκυνητών», τις περιπτώσεις ασθενών που κατέληξαν στο σπίτι βάσει οδηγιών, τις παραδοξολογίες για τα tests, την χρήση μάσκας κά Στην αποδρομή του πρώτου κύματος, επήλθαν νέες αρρυθμίες στους συνοριακούς ελέγχους, στη παραπομπή της επιτήρησης σε ένα φανταστικό στρατό ιδιωτών ιατρών στα νησιά, αντίστοιχο των πήλινων στρατιωτών του Σινικού τείχους, στα δωμάτια ξενοδοχείων – αναρρωτήρια, που θυμίζουν πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και τώρα σε αυτές τις παλινωδίες. Από τα «υγειονομικά διαβατήρια» περιέπεσε στο ακριβώς αντίθετο, δηλαδή στους αμέριμνα τριγυρίζοντες, ασυμπτωματικούς του κ. Σουρβίνου.
Όλοι θυμούνται την στάση του Υπουργού Υγείας να αντιμετωπίσει εξ αρχής το θέμα της πανδημίας με όρους εθνικού συναγερμού και να στηριχθεί σε ανθρώπους που είχαν συνεργαστεί στενά με τον πολιτικό αντίπαλο ή συνέχιζαν ακόμη να συνεργάζονται. Εμφατικά το υπογράμμισε όταν παρουσιάστηκε δημοσίως να ακούει τον κ Πολάκη, σε θέματα ειδικότητας του, όπως τους προπονητές του στο μπάσκετ. Έβγαλε πολλούς από τα ρούχα τους αλλά την δουλειά του την έκανε. Το «ακούω προσεκτικά τον παλιό» μεταφράστηκε αργότερα στο εύηχο: «Ο πρωθυπουργός ακούει τους επιστήμονες». Μια ανώδυνη κενολογία, λες και θα μπορούσε να ακούει καλλιτέχνες…
Η σταδιακή επανεμφάνιση του διδύμου Αρκουμανέα – Σουρμπίνου καθώς και άλλων διακεκριμένων απόντων, υπογραμμίζει το πρόβλημα της περιόδου. Δεν εννοώ απλώς ότι η ευγενής παράδοση του ΕΟΔΥ στα αμφιμονοσήμαντα μηνύματα υποτροπίασε. Ίσως κι αυτοί, σαν τον κ Πατέρα, διαθέτουν επαφές υψηλότερες ακόμη κι από τον κ. υπουργό. Το κύριο πρόβλημα εξάλλου δεν είναι η στελέχωση. Το παράδειγμα της ad hoc παρακάμψεως, δια του Σωτηρίου και σωτηρίου Τσιόδρα, θα μείνει στην ιστορία της Αριστοτέλους κι όχι μόνο. Στο θέμα όμως της περίθαλψης η ΝΔ χρειάζεται αναστοχασμό και προγραμματική επανεκκίνηση. Από το «Δεν θα αφήσω εγώ την τρόικα να μου πάρει τη δόξα», την απαξίωση του ΕΣΥ και την ΣΔΙΤ άλωση προκειμένου να φθάσει μέχρι το σημερινό παγκόσμιο αίτημα για επαρκείς υγειονομικές υποδομές (ζητούμενο και για τον τουρισμό), ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Με την δημιουργική λογιστική σε προσλήψεις, κλίνες ΜΕΘ και εξοπλισμό το πράγμα δεν θα πάει μακριά, με ή χωρίς δεύτερο κύμα.
Ετήσια επέτειος
Αν ο κ. υπουργός παραμείνει στην θέση του, πρέπει να ηγηθεί μιας τέτοιας πολύπλευρης αναθεώρησης. Αν πάλι προαχθεί και αλλάξει πόστο, τότε θα αρκούν οι ένδοξες αναμνήσεις Οπότε υπάρχει ο κατάλληλος τόπος στην εκλογική του περιφέρεια προκειμένου να τον επισκέπτεται κάθε χρόνο, στην επέτειο επιστράτευσης του κ Τσιόδρα. Πρόκειται για τον Άγιο Σώστη, που διαθέτει και ναό με το ίδιο όνομα.
Ο Γεώργιος Α’ υπήρξε μάλλον ο καλύτερος των Γλύξμπουργκ. Ξεκίνησε με τον Κουμουνδούρο, ανέχθηκε τον Τρικούπη να του γράφει «ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;» και τα βρήκε με τον Βενιζέλο που αναφώνησε «ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ!», διασώζοντας τον θεσμό. Είδε ελεύθερη την Θεσσαλονίκη και δολοφονήθηκε σε αυτήν (5/3/1913) κατά την διάρκεια του απογευματινού του περιπάτου. Πολλά ειπώθηκαν για αυτή την εκτέλεση ωστόσο η τρομοκρατία δεν ήταν καθόλου ασυνήθης στην Ελλάδα τότε. Ο ίδιος είχε γλυτώσει ήδη μια φορά (14/2/1898) από απόπειρα δολοφονίας μέσα σε αυτή την περιοχή του δήμου Αθηναίων. Οι παρ’ ολίγον δολοφόνοι εκτελέστηκαν ένα μήνα αργότερα, αρνούμενοι κατηγορηματικά ότι ήταν αναρχικοί και διακηρύττοντας ότι εξέφραζαν απλώς το, υπαρκτό, κύμα οργής λαού και στρατού, για την ντροπιαστική ήττα του πολέμου της Μελούνας. Πρόκειται για τον κατ’ ευφημισμό αποκαλούμενο «ατυχή πόλεμο του 97».
Έτσι, προέκυψε η ονομασία της συνοικίας Άγιος Σώστης καθώς και η εκκλησία της, υπονοώντας ότι η Θεία Χάρις έκρινε την έκβαση της απόπειρας. Κάθε χρόνο, λοιπόν, επί τη διασώσει ημών και υμών.
