-Εκλογές! Εκλογές! Να γίνουν τώρα εκλογές, ωρύονταν το καλοκαίρι του 18 ο γνωστός έμπορος δερματίνων ειδών της οδού Λόρδου Βύρωνος της πόλης μας και το πρόσωπό του γινόταν σαν παντζάρι από την ταραχή του.
– Εκλογές! Για να μπει κανένας άνθρωπος στα μαγαζιά μας, να ανοίξουν οι δουλειές, να δουλέψουν οι τεμπέληδες του δημοσίου, να πάει μπροστά η χώρα!
-Εκλογές! Να έλθει ο Κυριάκος να βάλει τάξη στα πράγματα!
Και δεν άφηνε άνθρωπο, που περνούσε μπροστά από το μαγαζί του να μη τον σταματά και να του λέει τον καημό του, ο γνωστός έμπορος και ισοϋψής του γίγαντα Μπογδάνου, γεγονός που μου το μετέφεραν με ανησυχία οι κοινοί γνωστοί μας και εγώ τους απαντούσα καθησυχάζοντάς τους ότι κρίση άγχους είναι και θα περάσει.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
Πρώην Μαοϊκός και Πασόκος, αν και στο ΠΑΣΟΚ του είχαν φερθεί πανάθλια, διαγράφοντάς τον το 80, έτρεφε θανάσιμο μίσος στον Τσίπρα και είχε γίνει από διεθνιστής φανατικός … Μακεδονομάχος.
– Είμαι κεντροδεξιός και εδώ οι δρόμοι μας χωρίζουν, μου είπε μια μέρα, πριν γίνουν οι εκλογές και αναλάβει η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας του Κυριάκου.
Τον είχα αποκαλέσει και εγώ “θλιβερό γερόντιο” και το έφερε βαρέως ο γνωστός έμπορος δερματίνων ειδών της οδού Λόρδου Βύρωνος της πόλης μας.
Αλλά τέτοιους αφορισμούς είχαμε ανταλλάξει πάμπολλες φορές κατά τη διάρκεια της 45ετούς και πλέον σχέσης μας αλλά κανένας δεν παρεξηγούνταν.
Τώρα τα πράγματα όμως ήταν σοβαρά και η ψυχρότητα στις σχέσεις μας ήταν φανερή.
Οι εκλογές έγιναν, ο σωτήρας Κυριάκος ήλθε αλλά οι πελάτες δεν έμπαιναν στο κατάστημα δερματίνων ειδών της οδού Λόρδου Βύρωνος της πόλης μας.
Όμως ο γνωστός έμπορος ζούσε στην ευτυχία του, μιας και τώρα δεν ήταν πια πρωθυπουργός ο Τσίπρας αλλά ο σωτήρας, ο Κυριάκος.
Βέβαια πολιτική συζήτηση δεν ξανακάναμε ποτέ! Μόνο ένα ξερό γεια και μια κουβέντα περί ανέμων και υδάτων πάντα έξω από το μαγαζί, όπου είχε υπογραφεί το πολιτικό διαζύγιο.
Μόνο μια μέρα, πριν κλείσουν τα καφέ και αυτοαπομονωθώ στο σπίτι μου, κατεβαίνοντας την Λόρδου Βύρωνος ο γνωστός έμπορος της Λόρδου Βύρωνος μόλις με είδε, έτρεξε και ανήσυχος με ρώτησε για τον κίνδυνο του επερχόμενου ιού και εγώ σοβαρός σοβαρός με τη βεβαιότητα του Μητροπολίτη Μόρφου του απάντησα:
– Στέλνει πανδημία ο Θεός και κανένας μας δεν θα επιζήσει!
Έκτοτε τα πράγματα ακολούθησαν τη γνωστή οδό και άκρα του τάφου σιωπή βασιλεύει στην πόλη μας και στην οδό Λόρδου Βύρωνος.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Και αν τώρα αναρωτηθεί κανείς για τη σκοπιμότητα αυτού του σημειώματος για όλα φταίει το απογευματινό όνειρο που είδα και ήταν αφορμή να χάσω και την ενημέρωση των Τσιόδρα- Χαρδαλιά.
Έβλεπα ότι περπατούσα στην Λόρδου Βύρωνος και ξαφνικά πετάγεται ο φίλος μου, έμπορος δερματίνων ειδών κλπ κλπ και γεμάτος χαρά με πληροφορεί ότι τον διόρισε η κυβέρνηση ιερέα στη Λωζάνη!
Και εκεί που ετοιμαζόμουν να τον συγχαρώ και να του ζητήσω να μου κρατήσει μια περίοπτη θέση στο νεκροταφείο της Ελβετικής πόλης, κτύπησε το τηλέφωνο και το όνειρο χάθηκε…
Αλλά που θα πάει, μέχρι να λαλήσουν τα τζιτζίκια και σταματήσει η καραντίνα θα έχω την ευκαιρία να δω ανάλογα ανεξήγητα όνειρα και να αναφωνήσω : Τι μας έκανες Θεέ μου! …
Απόκαυκος
