 |
Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή: Ο τρόπος που γίνεται η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ μας αφήνει παγερά αδιάφορους.
Ποτέ δε θα παίρναμε μέρος σε ένα εγχείρημα που κτίζεται(;) από τα πάνω.
Καπρίτσιο; ίσως!
Ιδεολογική εμμονή; Πιθανότατα!
Έλλειψη εμπιστοσύνης σε μελλοντικούς Μεσσίες; Απολύτως!
Πιστέψαμε σε αυτούς, όταν ήμασταν νέοι, τους είδαμε, πάθαμε και μάθαμε…
Όμως δεν μπορεί να αφήσουμε ασχολίαστα όλα αυτά τα ευτράπελα που συμβαίνουν αυτό τον καιρό γύρω από το ζήτημα αυτό με χώρο αναφοράς κυρίως τα Γιάννενα, όπου έχουμε μια στοιχειώδη γνώση.
– Θα αποχωρήσουμε, αν δεν σταματήσει η αδράνεια και η εσωστρέφεια και αν συνεχίζουν να μας θεωρούν μιάσματα, δηλώνουν ορισμένοι εκ της ονομαζόμενης Προοδευτικής Συμμαχίας, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.
– Να πάτε από εκεί που ήλθατε, δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ, τους απαντούν οι πούροι Αριστεροί, αυτοί οι ίδιοι, που όμως έκαναν “γαργάρα” την συμμαχία με τον Καμμένο τόσα χρόνια και την είχαν μάλιστα και για άλλοθι στην αδυναμία ή ανικανότητα να βάλουν ένα ουσιαστικό προοδευτικό πρόσημο στη τετραετή και πλέον διακυβέρνησή τους.
Αυτή περίπου είναι η κατάσταση σε αδρές γραμμές ανάμεσα στους παράγοντες, που με απόφαση του Τσίπρα πρόκειται να έλθουν εις γάμου (πολιτικού) κοινωνία.
Τώρα, αν υπάρχει κάποιος, που έχοντας γνώση όλων αυτών θεωρεί ότι το εγχείρημα – με πρωταγωνιστές τους παράγοντες από το πρώην ΠΑΣΟΚ και τις φυλές του γκρουπούσκουλου του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αντέχουν να μυρίσουν ούτε τα χνώτα τους- θα έχει αίσια έκβαση, κερδίζει το Όσκαρ αισιοδοξίας!
Γιατί περισσότερο με την πολιτική σάτιρα του Ραγκαβή: ” του Κουτρούλη ο γάμος” μοιάζει το εγχείρημα παρά με αξιόπιστη πολιτική προσπάθεια.
Και υπάρχει στη γωνία και ένας δοκιμαζόμενος λαός, που έχει την αυταπάτη ότι τα πράγματα πηγαίνουν πρίμα και θα πέσει από τα σύννεφα.
Και αυτό δεν είναι κωμωδία αλλά μια ακόμη τραγωδία που θα παιχτεί προσεχώς…
